Άρχισε και τελείωσε το συνέδριο της ΔΗΜΑΡ.

Πόσοι πολίτες το πήραν είδηση;

Θ’ ακολουθήσουν κι άλλα συνέδρια άλλων κομμάτων αργά ή γρήγορα.

Θα γίνουν οι ευρωεκλογές και οι εκλογές για την Αυτοδιοίκηση.

Κομματικά στελέχη θα συνεχίσουν την καθημερινή πάλη τους στο γυαλί και κανείς δεν θα αφήνει κανέναν «να ολοκληρώσει».

Στην αίθουσα συνεδριάσεων της Βουλής θα συνεχίσει ο διακομματικός (και όχι δικομματικός) καυγάς για το τίποτα, με τους κοινοβουλευτικούς πουθενάδες να ακυρώνουν κάθε προσπάθεια αλλαγής κοινοβουλευτικής ατζέντας και πολιτικής κουλτούρας, κάθε φωνή μέτρου και λογικής.

Στα κόμματα θα συνεχίσουν να παράγονται καθημερινά προσωπικές ατζέντες και ιδεολογικά στερεότυπα απευθυνόμενα σε αμαθείς, κουτούς και λαμόγια.

Στα καθημερινά απεργιακά δελτία θα μαθαίνουμε πότε μπορούμε να εξεταστούμε από γιατρό, πότε μπορούμε να πάμε στη δουλειά μας (όσοι έχουμε ακόμα), πότε τα παιδιά μας θα πάνε στο σχολείο και αν υπάρχει «περιφρούρηση» της απεργίας ή της «κατάληψης» στο Πελεγρίνιο (αφού το Καποδιστριακό μας τελείωσε, αλλά δεν τολμάμε να το παραδεχτούμε).

Στους δρόμους της Αθήνας κατ’ επιταγή του κάθε Μπαντιού και του κάθε Ζίζεκ νέα παιδιά θα σπάνε, θα καίνε και θα λεηλατούν, πιστεύοντας ότι πρέπει να δώσουν και να φάνε ξύλο από την αστυνομία, μέχρι «ο τελευταίος μπάτσος να στραγγαλιστεί με τα άντερα του τελευταίου βουλευτή», που είναι η εξέλιξη του (δεξιού ή αριστερού άραγε)… «να καεί να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» που είναι ο προπομπός του (δεξιού ή αριστερού άραγε)… «θέλουμε Μιχαλολιάκο για να ‘ρθούν οι πάνω κάτω».

Που και που θα έχουμε και κανένα νεκρό με εκδηλώσεις ισλαμικού επαναστατικού μένους στο κέντρο της Αθήνας, μετά την εξόδιο ακολουθία.

Η κυβέρνηση θα συνεχίσει να εφαρμόζει όσο μνημόνιο δεν είναι αντίθετο με τα συμφέροντα που έχουν κυριεύσει εδώ και δεκαετίες τον κρατικό προϋπολογισμό και για το υπόλοιπο θα σκούζει με λάιτ αντιμνημονιακή ευπρέπεια, ότι φταίει η συντηρητική Ευρώπη.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα προσέχουν στις ανακοινώσεις τους να φαίνεται το λογότυπό τους καθαρά, για να ξέρουμε ποιος είναι ΣΥΡΙΖΑ, ποιος ΑΝΕΛ, ποιός ΚΚΕ και ποιος ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Ο αιματόβρεκτος χιτλερικός φασισμός και οι εμμονές δημοσιονομικής πειθαρχίας της συντηρητικής Γερμανίας, στο ίδιο τσουβάλι που κουβαλά ο αντιμνημονιακός θίασος.

Ιδεολογικό κουτόχορτο για Χαξλεϊκούς «ημιηλίθιους τύπου Ε».*

Οι μόνες αντιπολιτευτικές ανακοινώσεις που θα ξεχωρίζουν και χωρίς λογότυπο θα είναι της ΔΗΜΑΡ αφού θα τις γράφει ο ίδιος ο Κος Κουβέλης.

Ιδεολογικό κουτόχορτο της αριστερής ευθύνης!

Ο Ανδρέας Λοβέρδος στις επόμενες απόκριες θα δανειστεί από τον Πανίκα Ψωμιάδη το κοστούμι, το άλογο και το ξίφος του Ζορό για να κάνει την τελική του επίθεση στους 58.

Το μόνο σοβαρό διερώτημα σχετικά με το κομματικό σκηνικό είναι το τι θα κάνουν οι 58 και μαζί τους όλοι μας.

Θα συνεχίσουμε να θεωρούμε ότι η προοδευτικότητα του νέου πόλου και η κοινωνική του αναγνωρισιμότητα και αποδοχή θα εξαρτάται ες αεί από τη συμμετοχή κάποιου αριστερού μέλους που έπεσε από το χολερικό σώμα του Σταλινισμού μεταμφιεσμένου σε «Μαρξισμό-Λενινισμό»;

Και πότε οι φιλελεύθεροι πολίτες και πολιτικοί αυτής της χώρας θ’ αποφασίσουμε να συγκροτήσουμε τη μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη, από τη ριζοσπαστική σοσιαλδημοκρατία μέχρι το φιλελεύθερο συντηρητικό κέντρο;

Ποτέ;

Και πότε θ’ αποφασίσουμε ότι πρέπει να ξαναπαντήσουμε τι θα πει αριστερό και τι δεξιό, γιατί αν δεν το απαντήσουμε εμείς θα το απαντήσουν άλλοι στη θέση μας.

Και πότε θα ομολογήσουμε στον εαυτό μας και θα πούμε ξεκάθαρα ότι συντηρητικοί είναι ο Σαμαράς, ο Τσίπρας, ο Καμένος κι ο Κουτσούμπας και προοδευτικοί είναι ο Χατζηδάκης, ο Βενιζέλος, ο Λυκούδης κι ο Σταθάκης;

Και πότε επιτέλους θα τολμήσουμε να πούμε πως «δεξιά» και «αριστερά» υπήρξαν κάποτε οι εύστοχοι μανιχαϊστικοί προσδιορισμοί ενός παρωχημένου μανιχαϊστικού κόσμου, του άγριου πρώιμου καπιταλισμού, ενώ στον σημερινό πολυδαίδαλο, αντιφατικό, παγκοσμιοποιημένο, ψηφιακό, πολύχρωμο κόσμο δεν μπορούν πια ούτε στο ελάχιστο να εκφράσουν τις πραγματικές αντιθέσεις, τα πραγματικά προβλήματα και να οριοθετήσουν το σωστό για τους πολλούς από το συμφέρον των ολίγων;

Και πότε θα καταλάβουμε ότι οι αριστεροί σχηματισμοί είναι τελικά αδύνατον να διαβούν τον Ρουβίκωνα, αφού το πολιτικό DNA τους θα τους υποχρεώνει να μένουν πάντα στη σιγουριά της συντηρητικής όχθης όπου το «καλό» θα υπερισχύει του ορθού και η «ισότητα» της ελευθερίας;

Ποτέ;

Και πότε θα φωνάξουμε ότι δημοκρατία, δικαιοσύνη, ασφάλεια και αναδιανομή του πλούτου είδαν και απόλαυσαν όσοι λαοί είχαν την τύχη να κυβερνηθούν από φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις «δεξιές» και «αριστερές» και ποτέ κανένας λαός από αυταρχικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα «δεξιά» και «αριστερά»;

Ποτέ;

Και πότε επιτέλους θα βάλουμε κι εμείς τις «φωνές»;

Τι εννοώ είπατε;

Δείτε τον Τσίπρα να καμαρώνει που τον έχουν κάνει σημαία τους τα μετακομμουνιστικά απολιθώματα της Ευρώπης και θα καταλάβετε τι εννοώ. Όπως σε κάθε μορφή υποκουλτούρας έτσι και στην πολιτική υποκουλτούρα αυτουνού του επηρμένου Κνίτη, το νόημα εκφράζεται όχι προσεγγιστικά μέσω εννοιών, αλλά κατηγορικά μέσω του στυλ:

Αρχηγός να ‘σαι κι όπου να ΄ναι: Ακόμα και στην αντινεωτερική Ευρωπαϊκή βουβαλοσύνη, της φυλετικής ή της ταξικής υπεροχής.

Διαβάστε τον Χατζηνικολάου που θεωρεί τον Σημίτη δάκο (δηλαδή αρρώστια) της «Ελιάς» και θα ξανακαταλάβετε τι εννοώ. Έχει πασχίσει βλέπετε ο άνθρωπος για την «Ελιά» σε αντίθεση με τον Σημίτη που την πολεμά! Άλλωστε, στο εξαχρειωμένο ΜΜΕπικοινωνιακό μας τοπίο είναι συγκρίσιμα μεγέθη, από τη μία ο μέσος όρος των Χατζηνικολάου-Τράγκα και από την άλλη ο Κώστας Σημίτης!

Λίγη ντροπή ρέεεεεεεεε!

Φαίνεται θα τον είχε στεναχωρήσει ο «αρχιερέας της διαπλοκής» όταν ο πλαθοκουλουράκιας θα ζήτησε (όπως όλοι οι όμοιοί του) κυβερνητική διαμεσολάβηση για καμιά μεγαλούτσικη τραπεζική χάρη. Γιατί από όλους αυτούς πολεμήθηκε ο Σημίτης σε συνεργασία με τους Τσοχατζό και Σια και όσους προλάβανε και κάνανε ρεσάλτο στο ΣΥΡΙΖΑίικο.

Και πότε επιτέλους θα βγούμε στους δρόμους να φωνάξουμε: Δείτε ποιοι μας πολεμάνε για να καταλάβετε ποιοι είμαστε.

Μα να ετεροκαθοριστούμε; θα πουν κάποιοι.

Δεν το προτιμάμε.

Αλλά σε μία κοινωνία που φαντασιώνεται τον εαυτό της ως υβριδικό δίπολο «πολεμικής αρετής» και «αντιστασιακού ήθους» δε γίνεται να μη βάλεις και τις φωνές.

Ακόμα και όταν πρότυπο και στόχος σου είναι η καταλαγή και η συναίνεση.

Γιατί αλλιώς θα στη βγεί από τ’ «αριστερά» ο Φωτόπουλος κι από τα «δεξιά» ο Καμένος.

Ή από τα «δεξιά» ο Φωτόπουλος κι από τ’ «αριστερά» ο Καμένος.

Το ίδιο είναι και πρέπει μαζί με μας να το καταλάβουν και άλλοι πολλοί.

Όλο και περισσότεροι.

Η κρίση είναι καλή ευκαιρία.