Τις επόμενες μέρες, από το σχετικό με την ανώτατη εκπαίδευση Υπουργείο, θα ανακοινωθούν πόσες τελικά από τις αιτήσεις, για λειτουργία παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων, θα γίνουν αποδεκτές...

Η συζήτηση για τις επιλογές και τις διαδικασίες αξιολόγησης τους είναι υποχρέωση μας να γίνει με την απαιτούμενη ευθύνη και τεκμηρίωση.

Και ζητώντας την αναγκαία λογοδοσία των εντεταλμένων θεσμών για τις αποφάσεις τους.

Από εκεί και μετά εμείς θα πρέπει να μιλήσουμε για τα πραγματικά προβλήματα των δημόσιων ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μας.

Προβλήματα που αφορούν στην αξιολόγηση της απόδοσης και επίδοσης των διατιθέμενων πόρων, αλλά και στην κριτική προς την κυβέρνηση για τους περιορισμένες δαπάνες για την έρευνα και την ανώτατη εκπαίδευση στη χώρα συγκριτικά με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Την διευκόλυνση τους για δράσεις διεθνοποίησής τους και ανταγωνιστικότητας τους.

Και να απομονώσουμε, δια της πειθούς του λόγου μας, το ακραιοκεντρώο αφήγημα, ότι πρόκειται περί υψίστης προτεραιότητας πρόβλημα αυτό των "αιωνίων" φοιτητών/τριων...

Ήταν όντως μια ακόμη επικοινωνιακή νίκη της κυβέρνησης και των συνοδοιπόροι τους που τις επόμενες μέρες θα αποδειχθεί πύρρειος...

Κανένα επί της ουσίας πρόβλημα δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουμε...

Είναι όντως όμως θέμα τάξης και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Δεν πρόκειται να εξοικονομηθούν δαπάνες, όπως ανοήτως υποστήριζαν, ώστε να διχετευθούν σε πλέον ορθολογικές επιλογές...

Για όσους/ες στοιχειωδώς γνωρίζουμε από Διοίκηση και Λειτουργία των πανεπιστημιακών δομών, ξέρουμε ότι το θέμα των "αιώνιων" φοιτητών/τριών έχει άνευ σημασίας οικονομική επιβάρυνση και είναι όντως θέμα "τάξης" που κάθε Τμήμα, Σχολή και Ίδρυμα θα έπρεπε να έχει μεριμνήσει για την διαχείριση του.

Τα άλλα, που έχουν ακουστεί, είναι απλώς προπαγάνδα απαξίωσης των δημόσιων ΑΕΙ της χώρας.

Αναφέρομαι σε αυτά περί επιβάρυνσης των Ιδρυματικών Προϋπολογισμών, υποστηρίζοντας πως είναι μούφα για αδαείς, αναφέρομαι στο περί κόστους συγγραμμάτων μιας και με τίποτα δεν λαμβάνουν δωρεαν συγγράμματα πέραν αυτών που εδικαιούντο, αναφέρομαι στο παραμύθι για το ότι καταλαμβάνουν δωμάτια στις Εστίες, κάτι που δεν ισχύει και άλλες αντίστοιχες ανοησίες που κυκλοφορούν, άλλοι/ες από άγνοια και αρκετοί/ες από σκοπιμότητα...

Τώρα που στο παραμύθι για "Σορβόνες" (με ενα ν), συνειδητοποιούμε ότι όντως παραμυθιαστήκαμε, ας ασχοληθούμε με τα υπαρκτά και κρίσιμα προβλήματα των δημόσιων πανεπιστημίων και να θέσουμε την πανεπιστημιακή κοινότητα μπροστά στις ευθύνες της.