ή όπως έλεγε η γιαγιά μου, θα ξεγυρίσ’ η γκλάβα ουλνώνε
Έχουν αλλάξει πια τα πράγματα φίλε. Βαθιές, μόνιμες αλλαγές, αργά και βασανιστικά συνειδητοποιημένες.
Να, για παράδειγμα, έχεις αποδεχθεί ότι δεν θα ξυπνάς πια με καλή διάθεση, ο ύπνος σου δεν θα ‘ναι πια ολονυχτία αποθησαυρισμού, δε θα μπορείς πια να κάτσεις στο fb με τον καφέ σου χαλαρός, να ανεβάσεις κάτι αστείο, χαρούμενο, μια ψιλοκαλλιτεχνική φωτογραφία βρε αδερφέ με τη Σουζάνα, την Κανέλλα και την Κρίση να τρίβονται στα πόδια σου νωχελικές κι ακαταμάχητες, απαιτώντας ένα ακόμα χάδι να ξεκινήσει η μέρα η δικιά τους κι η δικιά σου.
Και ούτε λόγος πια για τηλεόραση, ν’ ακούσεις καμιά είδηση, να μάθεις τι έγινε άραγε στον κόσμο όσο εσύ προσπαθούσες να κρατηθείς στο μονοπάτι ενός ανήσυχου ύπνου, όχι δεν μπορείς, φοβάσαι να την ανοίξεις μην τύχει και πέσεις απάνω σε καμιά κυβερνητική τσογλαναρία που θέλει πρωΐ-πρωΐ να σου διδάξει αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια και πατριωτισμό, αφεντικό του εαυτού της με 6-7 χιλιάρικα μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει. Και που να βρεθεί πια διάθεση, να στρώσεις ένα τραπεζομάντηλο με χρώματα, ωραία χρώματα, να φρυγανίσεις το χτεσινό ψωμάκι, να το σερβίρεις μέσα στη στρατιωτική καραβάνα του προπάππου, ενθύμιο με ανάγλυφη εικόνα «Κωνσταντίνος Β΄ βασιλεύς των Ελλήνων 1912-1913» ναι τότες που η Ελλάδα μεγάλωνε, τότες που τα μεγέθη ήτανε άλλα, ήτανε ο Βενιζέλος, ήτανε ο Καραμάνος, ο Δέλτας, ο Διομήδης τι ψάχνεις τώρα, να τους βάλεις δίπλα με τον Τσίπρα , το Δραγασάκη και το Φίλη, τι ψάχνεις…
Αλλά κι εσείς δε βοηθάτε.
Όλο ρητά στο fb είστε, όλο ατάκες γεμάτες έξυπνα υπονοούμενα, λιγόλογες ατάκες, ικανές να προκαλέσουν τον κρυφό και ζηλόφθονο θαυμασμό μας για την οξυδέρκεια και τη δωρικότητά τους και συχνά-πυκνά κάποιο άρθρο γνώμης, ακόμα και γνώσης, πιο σπάνια αυτοσαρκασμού, μια ειλικρινής ματιά στον καθρέφτη είναι αλλά χρειάζεται σοφία και μέτρο ο αυτοσαρκασμός αλλιώς γίνεσαι Βαρουφάκης κομπλεξικός νάρκισσος, τα είπε αυτά ο Φρόυντ αν και Γερμανός, για να μην πούμε και για το Νίτσε που τόπε καθαρά πως η μετάφραση της θεϊκής δύναμης πούλεγε κείνος εκεί ο ιερός Αυγουστίνος είναι η επιδίωξη της εξουσίας του ανθρώπου απάνω στον άνθρωπο, Τσίπρας γίνεσαι χωρίς σοφία και μέτρο και κάνεις το ψέμα αλήθεια, δε σε νοιάζει πια ο Άλλος, ποτέ δε σ’ ένοιαξε, κακομαθημένος γόνος «φορτωμένου» μπαμπά έμεινες, με τον τουπέ του κομμουνιστή εκ του ασφαλούς, να διαλαλείς από το μπαλκόνι την ενοχή του Άλλου, θλιβερό αποκύημα μιας ιδεολογικής τζιχάντ με παππά τον Παππά και το Σπίρτζη «κουμπάρο». Κουμπάρο του Χρήστου Καλογρίτσα, ενός κουκουέ μεγαλοεργολάβου δημοσίων έργων που έβγαλε το γιό του Βλαδίμηρο (μην τύχει και χαθεί το σόι), του αγόρασε κι ένα μερίδιο στην GPO γιατί χωρίς δικές σου δημοσκοπήσεις δεν περπατάς μακριά και τον έστειλε στο μέτωπο για μια από τις τέσσερεις τηλεοπτική άδεια στην υπηρεσία του κόμματος με το αζημίωτο.
Αλλά και σεις δε βοηθάτε.
Βαρδινογιάννης άνθρωπος είσαι χριστιανέ μου, Κοντομηνάς άνθρωπος είσαι, Αλαφούζος είσαι, πως δέχεσαι να σε εξευτελίζουν έτσι, να σε σέρνουν έγκλειστο με στρατιωτικά ράντζα και ξηρά τροφή τα αθύρματα του τελευταίου σοβιέτ;
«Παίχτε μόνοι σας αληταράδες» είναι η μόνη αξιοπρεπής απάντηση που θα μπορούσατε να τους δώσετε, να τους απομονώσετε, να αποκαλύψετε όλη την ιδεολογική υποκρισία, όλη τους την ενοχή, να βοηθήσετε εμάς το λαουτζίκο να τους καταλάβουμε εσείς η οικονομική ελίτ του τόπου, αλλά τί οικονομική ελίτ και μαλακίες ψάχνεις, η ελίτ είναι σαν το σεβασμό, ή τον εμπνέεις ή παίρνεις το κουβαδάκι σου και πααίνεις πιο κάτω, αν και πιο κάτω είναι πια δύσκολο.
Κι αν πεις και για την πνευματική ελίτ άσε καλύτερα.
Από τον αστείο κόκκινο δικαστή των ευρωπαίων τοκογλύφων στην πλατεία Κλαυθμώνος μέχρι τον πανεπιστημιακό δάσκαλο που αφού ξεκοκάλισε αμέτρητες επιδοτήσεις στο μαρξολάγνο ΑΕΙ πόχει κείνη τη Φεράρι για σύμβολο κύρους και αξιοπιστίας του και είδε τελικά το φως το αληθινό στις μάπες της πρώτηφοράαριστεράς (μία λέξη) κι από τη σαντέζα-καθαρίστρια του υπουργείου οικονομικών με τα ροζέ γάντια, μη και κακοπάθουνε τα χεράκια της με μισθό ενάμισι χιλιάρικο το μήνα για τέσσερις ώρες τη μέρα, μέχρι το φανατικό υπουργοποιημένο παρακολούθημα του μανιοκαταθλιπτικού Γάλου που από την εκκλησιαστική Action Catholique μετέπεσε στην πανεπιστημιακή Action Stalinique με το πριόνι της αριστείας στο χέρι λίγο πριν στραγγαλίσει τη σύντροφό του, ένας αχταρμάς ανθρωπάκια που συνωθούνται καθημερινά στο γυαλί με τη σιγουριά κάποιας βολικής καλοπληρωμένης αλήθειας.
Κι άσε καλύτερα την ελίτ της δικαιοσύνης γιατί εκεί δεν παίζει ούτε το χρήμα ούτε το πνεύμα παρά μια άγρια εκδικητική αυτοαναφορική κουλτούρα, καθημερινά ακιζόμενη και επικίνδυνα απούσα. Ταυτότητες χτισμένες με πολύ μόχθο, πολλή γνώση, πολλή νόηση είναι οι Ελίτ κάθε λαού ομορφιές μου, όχι ταμπέλες ευκαιρίας όπως τις καταντήσατε.
Και μέσα σ΄ όλα άντε ν’ ανοίγεις το Protagon την Athens Voice και τη Μεταρρύθμιση και να διαβάζεις κάθε μέρα πως η κρίση έφερε το μνημόνιο και όχι το μνημόνιο την κρίση, κάτι σε εξομολόγηση μοιάζει πια, τα ίδια έγραφες κι εσύ δυο-τρία χρόνια τώρα για να διώξεις από πάνω σου το σμερδάκι του παρελθόντος για νάχεις την ψευδαίσθηση πως συμμετέχεις και σύ, πως βάζεις το λιθαράκι σου βρε αδερφέ σε μια νέα ανάγνωση (sic) που θα οδηγήσει σε ένα νέο αφήγημα (πιο sic) τελεία.
«Δεν υπάρχουν θεσμοί υπάρχει μόνο ο λαός» δίκιο είχε ο Αντρέας της καρδιάς μας, σ’ αυτή τη χώρα είναι πολυτέλεια οι θεσμοί, το χώμα και το αίμα παίζει μόνο, όπως λέμε «μηδέποτε συνολικά διαφωτισθείσα Ελλάδα», με άλλα λόγια είσαι Κρητικός εσύ, είσαι Μανιάτης, είσαι Μακεδόνας, είσαι από την Πέρα Βρύση Γορτυνίας εσύ, με κεφαλαία πάντα, δεν είσαι ένας απλός πολίτης που δεν αφήνει το σκύλο του να χέσει την πόρτα του γείτονα, που δεν παρκάρει όπου γουστάρει, που διαμαρτύρεται για τη φοροκαταιγίδα αλλά αναγνωρίζει πως δανεικό είναι το εξοχικό του, το μεταπτυχιακό του παιδιού στο Λούγδουνουμ, δανεική είναι ακόμα κι η σύνταξη του παππού που φαντασιώνεται πως ήτανε δικά του όλα τα λεφτά των ασφαλιστικών του εισφορών και χαρτζιλικώνει τον δεκαεπτάρη εγγονό μη και του λείψουν ο φραπές και το σπρέυ βαφής για να οικειοποιηθεί το χώρο (έτσι δικαιολογούν κάτι αριστερά νούμερα την καταστροφή ξένης περιουσίας και δημόσιων χώρων) στην πορεία του προς τις κάλπες.
Δίκιο είχε ο Αντρέας της καρδιάς μας αν εξαιρέσεις πως ήτανε πρωθυπουργός όταν τόλεγε, όχι οποιοσδήποτε θαμώνας αστικού καφενείου, ηγέτης ήτανε και από τον ηγέτη δεν περιμένεις να δοξάζει τα τρωτά και τα λάθη σου, να βάλλει το κεφάλι του στον ντορβά περιμένεις για ν’ αλλάξει αυτά που βασανίζουνε εσένανε κι αν δεν αλλάξουνε θα βασανίσουνε πιο πολύ ακόμα τα παιδιά και τα εγγόνια σου, αλλά που τέτοια τύχη, από κοινοβουλευτική δημοκρατία γίναμε χωρίς να το καταλάβουμε δημοκρατία της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, δώστα όλα λοιπόν Τσοβόλα καθώς προσπαθούσαμε να κάνουμε αντιιμπεριαλιστικές κολεγιές με τους αδέσμευτους δημοκράτες Τίτο, Καντάφι κι Αραφάτ, ενάντια στην ΕΟΚ και στο ΝΑΤΟ που είναι το ίδιο συνδικάτο αν δεν τόχεις καταλάβει κύριε Κουτσούμπα!
Το δρόμο στους Μπανιάδες και στα λενινιστικά ορφανά του 13ου συνέδριου του ΚΚΕ έστρωνε το δρόμο ο Αντρέας της καρδιάς μας και ξέρετε γιατί; Γιατί ήτανε Αριστερός κι αυτός. Και νάχω και τους φίλους να μου λένε πως χρειάζεται ψυχραιμία, υπάρχουνε πολλές αριστερές να βρούμε την καλή αριστερά που μπορεί να είναι κάπου ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ στο ΠΟΤΑΜΙ και στη ΔΗΜΑΡ, όχι δεν υπάρχει καλή αριστερά φίλε, τζιχάντ απάνω στο σώμα του Διαφωτισμού, του Λόγου και του Φιλελευθερισμού ήταν η αναπόδραστη κατάληξη του μαρξιστικού σοσιαλισμού, της ουσίας κάθε Αριστεράς και δεν υπάρχει πιο ύπουλο αριστερό άλλοθι πως η Ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία έχει κάποια σχέση με την Αριστερά.
Κι επειδή ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ και ΔΗΜΑΡ είναι η τελευταία γραμμή άμυνας γιατί έτσι τάφερε η τύχη ας την οχυρώσουμε όσο μπορούμε με αυθεντικά αντιαριστερά και αντιδεξιά αντανακλαστικά, αλλά αυθεντικά, όχι κάλπικα σαν αυτά των νικητών του εμφύλιου, ή σαν τα άλλα του Κωστάκη του ΣΥΡΙΖΑΙΟΥ από τας Σέρρας ή σαν τα αντίστοιχα κάλπικα ΠΑΣΟΚικά αντιδεξιά χρονοντούλαπα.
Κι ας πούμε και μια αλήθεια πως όταν δεν υπάρχουν θεσμοί ο λαός μετατρέπεται σε ένα χυλό που μπορεί να τον κάνει ό,τι θέλει όχι ένας ηγέτης του διαμετρήματος του Ανδρέα αλλά ακόμα κι ένας μικροκαμωμένος ταλαντούχος σαλτιμπάγκος σαν τον Τσίπρα, ανοίγοντας, όπως είναι φυσικό, την όρεξη σε άλλους πιο original σαλτιμπάγκους τύπου Χρυσής Αυγής.
Αλλιώς θα σκοντάψει όλη η χώρα πια φίλε στη λαοθάλασσα που θα μαζεύει χθές στην Τρίπολη, σήμερα στην Ξάνθη αύριο αλλού η κάθε παλιοχαμούρα, η κάθε παλιολινάτσα κι ο κάθε κανάγιας, για Σώρας λέγεται για Μιχαλολιάκος για Λεβέντης. Κι αυτή τη φορά η πτώση της χώρας θα σηκώσει κουρνιαχτό πολύ μεγάλο που θα σκεπάσει κάθε φιλελληνική διάθεση, θα ματαιώσει κάθε εγχείρημα διάσωσης με ξένα λεφτά όπως έγινε εφτά φορές μέχρι σήμερα. Γιατί άλλο η διαδρομή που διατρέξαμε πολλές φορές μέχρι σήμερα, από την εξαθλίωση στη φτώχια κι από κει στην ευημερία έστω και με δανεικά, έστω και με το λάθος τρόπο και άλλο η διαδρομή από την ευημερία στη φτώχια κι από κει στην εξαθλίωση της προς τα κάτω ισότητας του υπαρκτού σοσιαλισμού, της μόνης πραγματικής Αριστερής Κοινωνίας που αποσύρθηκε υπό το βάρος εγκλημάτων μεγαλύτερων και αυτού του ναζιστικού ολοκαυτώματος.