Επ΄αόριστον κλείσιμο του Πολυτεχνείου αποφάσισαν οι διοικητικοί υπάλληλοι του ιδρύματος με ορατό τον κίνδυνο πλέον να χαθεί το εξάμηνο. Η είδηση μεταδόθηκε ως είδηση ροτυτίνας. Και ως έναν βαθμό είναι είδηση ρουτίνας, αφού πρόκειται για την πολλοστη φορά που οι φοιτητές δεν γνωρίζουν αν και πότε θα δώσουν εξετάσεις, αν και πότε θα ξεκινήσουν το μεταπτυχιακό, τι να κάνουν για να μη χάσουν τις προθεσμίες στην αίτησή τους να γίνουν αποδεκτοί σε ξένο πανεπιστήμιο.

Κανένας προγραμματισμός δεν είναι ασφαλής για όποιον εισέρχεται στο θαυμαστό κόσμο των ελληνικών πανεπιστημίων όπου το πρώτο μάθημα που διδάσκεται είναι ότι οι μειοψηφίες επιβάλλονται στις πλειοψηφίες και ότι η βία και ο αυταρχισμός αποτελούν τρόπο διεκδίκησης.

Υπάρχουν πάρα πολλές δυσλειτουργίες και στρεβλώσεις στη λειτουργία των ΑΕΙ και ποτέ μέχρι τώρα δεν έγινε εφικτή μια σοβαρή μεταρρύθμιση που θα βοηθούσε να γυρίσει η σελίδα. Είναι πολύ ενδεικτικός ο πόλεμος που δέχθηκε η μεταρρύθμιση που επιχείρησε ως υπουργός Παιδείας η Αννα Διαμαντοπούλου και η άνεση με την οποία ξηλώθηκε από τον διάδοχό της Κ. Αρβανιτόπουλο.

Οσο αδιαφορούμε για κάθε εξάμηνο που χάνεται ή κινδυνεύει να χαθεί, όσο επιτρέπουμε σε ομάδες εργαζομένων ή διοικήσεις να αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια σαν προσωπική τους περιουσία, τόσο γινόμαστε συνυπεύθυνοι για την κλοπή του μέλλοντος μιας νέας γενιάς που δεν βρίσκει τόπο να σταθεί.