Πολλαπλασιάζονται οι «ανησυχίες» αλλά όχι -απ’ όσο διαβάζω- και οι ανησυχούντες μην τυχόν η συνέχεια της προσπάθειας συνάντησης των προοδευτικών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων χαθεί στη…. μετάφραση.
.
Σε κάποια κείμενα έχουν ήδη μετατραπεί σε υποψίες και σε άλλα, σε ανοιχτές διαφωνίες.
.
Αυτό είναι μεν μία πλευρά του διαλόγου, αλλά όχι πιο σημαντική ή πιο ενδιαφέρουσα από τον διάλογο πάνω στα ερωτήματα και τις προκλήσεις που η ίδια η πραγματικότητα έχει θέσει και το κείμενο-κάλεσμα των 58+ κωδικοποιεί. Τελικά, κάποιοι κεντροαριστεροί ανησυχούν δημοκρατικά, άσχετα με την πλευρά όπου γέρνουν. Ανησυχούν για πολλά και διάφορα.
.
* Μην τυχόν και ξεχάσουμε στις εξισώσεις μας να βάλουμε εκείνα τα συν και τα πλην που θα σώσουν την αριστερή ταμπέλα του εγχειρήματος.
.
* Μην τυχόν και η απολίτικη έννοια “ενδιάμεσος πόλος”, αντί άλλης politically correct, θέσει σε κίνηση κάποιον συνομωσιολογικά σκοτεινό μηχανισμό που στερώντας δολίως την ταξικότητα του εγχειρήματος το κάνει να γλιστρήσει προς σχολή Σικάγου μεριά, υποτασσόμενο στη γοητεία των αγορών…
.
* Μην τυχόν και η νεωτερική κοινωνία πληγεί ανεπανόρθωτα αν η ιδεολογικοπολιτική πρωτοπορία της, δηλαδή η Ελληνική Αριστερά, συναινέσει στην απώλεια της ταξικής ταυτότητας των Ελλήνων πολιτών.
.
* Μην τυχόν και δεν γράφουμε σε κάθε σελίδα «μαρξισμού» για το ματοβαμμένο κεφάλαιο, για τα ιμπεριαλιστικά μονοπώλια, για την άπληστη πλουτοκρατία.
.
Γιατί τότε, τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους;
.
Γιατί τότε… αλλοίμονο… από ποιους θα «τα πάρουμε» για να «τα δώσουμε» σ’ αυτούς που ταξικά τους ανήκουν, υπογράφοντας την ταξική μας πράξη αναδιανομής, ως φιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία με ανησυχίες; Ανησυχίες για πολλά και διάφορα όπως:
.
* για τη χρησιμοποίηση απολίτικων γεωγραφικών όρων, π.χ., μακριά νυχτωμένοι αντί των εξόχως πολιτικών, π.χ., σοσιαλδημοκρατική αναδιανομή, αδικίες των μνημονίων, ταξικός-ή-ό, κ.λπ.
.
* για την ενασχόληση και ανάλωση σε διαδικαστικά και οργανωτικά ζητήματα, όπως π.χ., αν θα κατέβει ή όχι το σχήμα στις αυτοδιοικητικές και τις ευρωεκλογές, ή αν χρειαζόμαστε ή όχι δημοσκοπήσεις, αντί μιας εντονότατης κριτικής προς τις αδικίες που οι ευρωπαϊκές ελίτ επέβαλλαν μέσω των μνημονίων.
.
* για τον κίνδυνο να αντικαταστήσουμε τα παλιά στερεότυπα του κρατισμού, με την επίκληση της λογικής των αλάνθαστων αγορών, υποτασσόμενοι στον δολίως καραδοκούντα νεοφιλελευθερισμό. Επειδή την ανησυχία αυτή συμμερίζομαι απολύτως, προτείνω στους 58+ κάθε ένας κεντροαριστερός που θα συλλαμβάνεται, να επιχειρεί κάτι τέτοιο να υποχρεώνεται να κυκλοφορεί στις εκδηλώσεις μας για μία κοινοβουλευτική σαιζόν, με ένα γραμματόσημο του Μίλτον Φρίντμαν στο κούτελό του.
.
* για την ανετοιμότητά μας να καταγγέλλουμε αυθωρεί και παραχρήμα κάθε κίνηση που θα οργανώνεται μόνο από τα πάνω (όπως αυτή των 58+ δηλαδή), στοχεύοντας στην αναπαραγωγή των υπαρχόντων συσχετισμών μηχανισμών και προσώπων.
.
Θα μπορούσα να παραθέσω και άλλες κεντροαριστερές ανησυχίες, αλλά προτιμώ να παραθέσω μία δική μου:
.
* Έχουμε άραγε τη δύναμη να κάνουμε τις σωστές ερωτήσεις;
.
Παρακάτω και προς διευκόλυνση των δηλωσάντων συμμετοχή στο εγχείρημα, παραθέτουμε ορισμένα παραδείγματα σωστών ερωτήσεων, παρ’ όλο που στερούνται ταξικότητας και σοσιαλμαρξιστικής παιδείας και μάλλον αποφεύγονται από τους ανησυχούντες κεντροαριστερούς.
.
* Υπάρχει στα κρατικά ταμεία κάτι να μοιράσουμε, ή υπάρχει άμεση ανάγκη να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο να μη μας φτάνουν για συντάξεις, για σχολεία, για νοσοκομεία και για καύσιμα, μόλις σωθούνε τα λεφτά των μνημονίων; Και το λέμε αυτό στους ταξικούς μας συμμάχους, ή το κάνουμε -όπως ο μικρός Αλέξης- αβαβά και τους λέμε πως εμείς ξεκινάμε μία μεγάαααααααλη συζήτηση για το πώς θα διορθώσουμε τις αδικίες των μνημονίων;
.
* Τις αδικίες τις δημιούργησαν τα μνημόνια, ή η άρνηση όλου του πολιτικού συστήματος, δεξιάς, σοσιαλδημοκρατών και αριστερής αντιμνημονιακής συντεχνίας, να κατανείμει δικαίως τα αναπόφευκτα βάρη της κρίσης;
.
* Το ζήτημα αμέτρητων απατεώνων και κλεπτών σε όλο το δημόσιο, ένστολων πωλητών προστασίας, λοβιτουρατζήδων ιατρών, δικηγόρων, μηχανικών, εκπαιδευτικών με μαύρα ιδιαίτερα, πρυτάνεων που έχουν ξεχάσει το ρόλο τους, αμέτρητων παρανόμως επιδοτουμένων και συνταξιοδοτουμένων, είναι πρόβλημα απώλειας ταξικής ταυτότητας;
.
* Πόσο σοσιαλδημοκρατική ήταν η αναδιανομή που έγινε σε όλη τη μεταπολίτευση, αφού το πολιτικό σύστημα (κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις) δεν τα πήρε με «τσαμπουκά» από τους βαρβάρους, αλλά με τόκο από τους τραπεζίτες, για να τα μοιράσει στη συνέχεια, όχι σε επενδύσεις και σε όσους είχαν ανάγκη, αλλά σε όσους προστάτευε ως εκλογική του πελατεία και διαπλοκή εδώδιμης συστημικής σταθερότητας, ζητώντας από τον ιδιωτικό τομέα (επιχειρηματίες, ελεύθερους επαγγελματίες και μισθωτούς) να πληρώνουν τις δόσεις με τους τόκους και τα πανωτόκια;
.
* Πολιτικές αυταπάτες και κρατικές απάτες είναι έννοιες που σχετίζονται λίγο ή πολύ;
.
Κατά συνέπεια, αγαπητοί ανησυχούντες κεντροαριστεροί:
.
Από πού κι ως πού αντιμετωπίζουν καλόπιστα την προσπάθεια συγκρότησης της φιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατικής παράταξης όποιοι μόλις μία-δύο εβδομάδες μετά από το πρώτο απλό κάλεσμα που είναι όντως από τα κάτω και απευθύνεται πρώτα «στα κάτω» για ιδρυτική συνέλευση του χώρου, «κατάλαβαν» ήδη ότι οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται γιατί τάχα μου δεν αισθάνονται ότι οι προγραμματικές επεξεργασίες του χώρου ανταποκρίνονται στις δικές τους ανάγκες και αγωνίες; Πως διάολο το κατάλαβαν;
.
Για ποιες προγραμματικές επεξεργασίες αδιαφορούν οι πολίτες πριν ακόμα αυτές υπάρξουν;
.
Πόσο δημοκρατικές θα ήταν (και τελικά ποιοι θα τις είχαν επεξεργαστεί και για λογαριασμό τίνων) αν αυτές υπήρχαν ήδη πριν καν συγκροτηθεί στοιχειωδώς ο χώρος;
.
Πόσο θέλουν πραγματικά να βάλουν πλάτη στην προσπάθεια όποιοι «κατάλαβαν» πως οι ιδιαίτερα θετικές δημοσκοπήσεις (40%-60%) σχετικά με την κοινωνική υποδοχή του καλέσματος των 60 δεν αξίζουν μία, αφού αλλιώς τα κεντροαριστερά κόμματα (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) δεν θα ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας; Εκτός και αν δεν κατάλαβαν καν ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να λύσουν αυτά τα κόμματα και όχι οι 58+ που καλούν (και αυτά τα κόμματα) να συζητήσουμε όλοι μαζί πολύ σημαντικότερα προβλήματα από αυτό.
.
Σκέπτομαι λοιπόν μήπως και πρέπει να συντομεύουν οι εκ των ων ουκ άνευ οργανωτικές διαδικασίες για να γνωριστούμε καλύτερα! To know us better, όπως θα ?λεγε και η γιαγιά μου. Καταλαβαίνετε φαντάζομαι τη δημοκρατική μου ανησυχία.
.