Η Λωρίδα της Γάζας βυθίζεται μέσα σε μία πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση με ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους λόγω του λιμού που έχει προκληθεί από το μπλόκο στην είσοδο οποιασδήποτε ανθρωπιστικής βοήθειας. Φωνές που ζητούν να τερματιστεί αυτή η θλιβερή κατάσταση πνίγονται μέσα στον κουρνιαχτό των πολιτικών σκοπιμοτήτων με αποτέλεσμα ένας ολόκληρος λαός να μένει εγκλωβισμένος, αβοήθητος και χωρίς φωνή. Μία γενοκτονία συντελείται την 3η δεκαετία του 21ου αιώνα και ορισμένοι επιλέγουν την απάθεια και τις «ίσες αποστάσεις».
Η Γάζα δεν είναι πεδίο «σύγκρουσης». Έχει μετατραπεί σε ένα υπαίθριο στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου εκατομμύρια άμαχοι ζουν φυλακισμένοι, χωρίς πρόσβαση σε βασικά αγαθά, υπό μόνιμη απειλή εξολόθρευσης. Είναι σαφές πως πρόκειται για μία μεθοδική εθνοκάθαρση, με σαφή γεωπολιτικά, στρατιωτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά, που η παγκόσμια κοινότητα συνεχίζει να αντιμετωπίζει ως «σύγκρουση συμφερόντων» αντί ως γενοκτονία εν εξελίξει.
Οι δηλώσεις του ίδιου του Ισραηλινού πρωθυπουργού, Μπ. Νετανιάχου δείχνουν τις προθέσεις του με σαφή τρόπο. Οι δηλώσεις αυτές έχουν προκαλέσει έντονες αντιδράσεις από τη διεθνή κοινότητα, με πολλούς να εκφράζουν –δικαιολογημένους– φόβους για τις ανθρωπιστικές συνέπειες ενός τέτοιου σχεδίου. Σχέδιο που μιλά για μετακίνηση μεγάλου μέρους του παλαιστινιακού πληθυσμού σε περιορισμένες περιοχές και η δημιουργία ενός τύπου «αποστειρωμένων ζωνών» ελέγχου εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Στον αντίποδα, η στάση μιας πληθώρας δυτικών δυνάμεων είναι εν μέρει προβληματική, με αυτές να στηρίζουν το Ισραήλ ακόμα και υπό το βάρος των γεγονότων που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αδυνατώντας να αντιληφθούν πως η Χαμάς και οι Ισραηλινοί φονταμενταλιστές είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Άλλωστε αυτή θα έπρεπε να ήταν και η διαχωριστική γραμμή, αυτή που διαχωρίζει τους ακραίους φονταμενταλιστές από τους υποστηρικτές της ειρηνικής συνύπαρξης.
Τα βήματα που πρέπει να γίνουν είναι συγκεκριμένα και πρέπει να γίνουν με γοργό ρυθμό. Ποια είναι αυτά; Προφανώς η παύση των εχθροπραξιών και η άμεση αποκατάσταση της διόδου ανθρωπιστικής βοήθειας είναι τα πρωταρχικά. Παράλληλα, να υπάρξει ηχηρή καταδίκη των εγκλημάτων που έχουν τελεστεί. Από πλευράς της, η Ελλάδα οφείλει να θέσει σε άμεση εφαρμογή την ιστορική απόφαση του Ελληνικού Κοινοβουλίου (22 Δεκεμβρίου 2015).
Με μια ιστορική απόφασή της, η Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων, παρουσία του τότε Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του Προέδρου της Παλαιστίνης Mahmoud Abbas, ενέκρινε το Σχέδιο Ειδικής Απόφασης της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων σχετικά με την Παλαιστίνη. Η Απόφαση ελήφθη δι’ εγέρσεως των Βουλευτών απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής.
Με την απόφασή της αυτή η Βουλή καλεί την Ελληνική Κυβέρνηση «να προωθήσει όλες τις απαραίτητες διαδικασίες, για να αναγνωρίσει Κράτος της Παλαιστίνης και να καταβάλει κάθε διπλωματική προσπάθεια για την άμεση επανέναρξη απευθείας μεταξύ των δύο πλευρών αξιόπιστων ειρηνευτικών διαδικασιών».
(ΔΤ της ΒτΕ - https://www.hellenicparliament.gr/Enimerosi/Deltia-Typou/?press=9a2b68c6-313b-4706-9843-a5760101c91e)
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί, οι προοδευτικές δυνάμεις έχουν να εκτελέσουν μία ηθική επιταγή. Να δράσουν.
Καμία κοινωνία, κανένας πολίτης και καμία πολιτική δύναμη δεν μπορεί να λέγεται προοδευτική αν δεν σταθεί θαρραλέα απέναντι στη φρίκη. Είναι αυτή η περίσταση που ο άνθρωπος αναμετράται με τη συνείδησή του, αλλά και με το χειρότερο πρόσωπό του. Προφανώς δεν μπορεί να υπάρξει προοδευτική ταυτότητα, ούτε κοινωνική δικαιοσύνη, χωρίς διεθνή αλληλεγγύη. Η σφαγή που συντελείται στη Γάζα δεν είναι απλώς μία «μακρινή κρίση», αλλά είναι ο καθρέφτης της συλλογικής μας συνείδησης, αυτής της συνείδησης που δεν μπορεί να μείνει αμέτοχη.
Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού, όπως φυσικά και κάθε καταπιεσμένου λαού, οφείλει να γίνει εκείνο το σημείο συνάντησης όλων των προοδευτικών δυνάμεων. Από τη ριζοσπαστική αριστερά έως τις ευρύτερες σοσιαλδημοκρατικές φωνές, έχει έρθει αυτή η στιγμή για να οικοδομηθεί ένα κοινό μέτωπο για την ειρήνη, τη δικαιοσύνη και το διεθνές δίκαιο.