facebook

Το κυπριακό, για μια ακόμα φορά, βρίσκεται σ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι.Τα όσα προηγήθηκαν τα προηγούμενα δύο και παραπάνω χρόνια, με τους αλλοπρόσαλλους χειρισμούς της Ε/Κ πλευράς, ασφαλώς και έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους . Σήμερα τα πράγματα είναι σαφώς πιο δύσκολα. Οι υπαναχωρήσεις Αναστασιάδη σε βασικές πτυχές του κυπριακού, για τις οποίες είχαν επιτευχθεί συγκλήσεις στις συνομιλίες, μας αναγκάζουν να συνεχίσουμε την διαπραγμάτευση με την πλάτη στον τοίχο. Το απαράδεκτο του σημερινού status quo, που για τους κατα καιρούς υπερπατριώτες ηγέτες μας αποτελούσε την δεύτερη καλύτερη λύση, έχει αποφασιστεί απο το ίδιο το Συμβούλιο Ασφαλείας. Η πρακτική συνέπεια είναι ότι, αν αποτύχει για μια ακόμα φορά η επίτευξη λύσης διζωνικής ομοσπονδίας, κανένας στην διεθνή κοινότητα δεν θα απαιτήσει απο τους τουρκοκύπριους να συνεχίσουν να ζούν, απομονωμένοι απο τον υπόλοιπο κόσμο, χωρίς πολιτική αναγνώριση,στερούμενοι βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Μια δεύτερη συνέπεια της πιο πάνω πολιτικής είναι η πλήρης απαξίωση και κατάρρευση εκείνης της ανόητης πολιτικής, ότι δεν δεχόμαστε στις συνομιλίες προθεσμίες και χρονοδιαγράμματα. Σάμπως και η άκαρπη παρέλευση του χρόνου ευνοούσε εμάς και όχι την Τουρκία, που επεδίωκε την εμπέδωση των τετελεσμένων της κατοχής. Κατα συνέπεια, ακόμα κι αν υπάρξει νέος γύρος συνομιλιών, αυτός θάναι σύντομος. Αποτυχία επίτευξης λύσης θα σημαίνει οριστική αποτυχία επανένωσης της Κύπρου στα πλαίσια ΕΝΟΣ κράτους με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα και την ίδια ώρα θα σημαίνει αναβάθμιση των τουρκοκυπρίων, είτε με αναγνώριση η στην καλύτερη περίπτωση ,ταιβανοποίηση των κατεχομένων.

Ακόμα μια κραυγαλέα συνέπεια της ανερμάτιστης πολιτικής μας, είναι το ότι καταφέραμε, εκ των πραγμάτων, να καταστήσουμε τους υδρογονάνθρακες αναπόσπαστο μέρος του κυπριακού και της διαπραγμάτευσης. Οσο κι αν φραστικά το αρνούμαστε, στην πράξη αυτή την οδυνηρή πραγματικότητα αναγνωρίζει ήδη ο ΟΗΕ, οι ΗΠΑ, η ΕΕ και η Ρωσσία. Τώρα πια, που τα τουρκικά γεωτρύπανα αλωνίζουν ανενόχλητα στην κυπριακή ΑΟΖ, παρά τις πομπώδεις και χωρίς αντίκρυσμα ψευδαισθήσεις μας, για κάποιους αόρατους συμμάχους που δεν θα επέτρεπαν κάτι τέτοιο, το αέριο θα βρίσκεται στο τραπέζι του διαλόγου, γιατί χωρίς αυτό δεν είναι νοητή η ασφάλεια και η ειρήνη στην ανατολική Μεσόγειο.

Με αυτά τα δεδομένα ,και τον Γ.Γ του ΟΗΕ να αθωώνει την Τουρκία για την αποτυχία του Κράνς Μοντανά και να καταλογίζει την ευθύνη στην έλλειψη πολιτικής βούλησης των δύο κυπρίων ηγετών, τα περιθώρια για νέους δονκιχοτικούς χειρισμούς απο τον Νίκο Αναστασιάδη δεν υπάρχουν. Εξελέγη δυό φορές ως Πρόεδρος λύσης. Μέχρι τώρα απέτυχε να εκπληρώσει αυτή του την προεκλογική του υπόσχεση. Αν συνεχίσει έτσι, μας οδηγεί στο βάραθρο και την καταστροφή. Και κανένας δεν του έδωσε δικαίωμα η εξουσιοδότηση για κάτι τέτοιο. Λόγοι πολιτικής εντιμότητας, του επιβάλλουν να αναζητήσει νέα εξουσιοδότηση απο τον κυπριακό λαό, για την νέα του πολιτική.