Ο Σταύρος και το Ποτάμι

Γιώργος Κακλίκης 25 Ιουν 2017

Δεν μπόρεσαν να καταλάβουν τι ζητούσε, πού στόχευε.

Τον είδαν σαν όμοιό τους κι άρχισαν να τον χτυπούν.

Οργανωμένες ομοβροντίες λάσπης των επαγγελματιών που ήθελαν το χώρο της πολιτικής δική τους αρένα. Ήθελαν να συνεχίσουν μόνοι, χωρίς “αιρετικούς”, το άθλιο θέαμα που πρόσφεραν σαν άρτο στο λαό που εξαπατούσαν.

Φοβήθηκαν το νέο που έφερνε μαζί του το ποτάμι των ανθρώπων που θέλησε να τον ακολουθήσει και μπόρεσε να στείλει μια αύρα ελπίδας στη Βουλή. Και διάλεξαν τη γνώριμή τους μέθοδο για την κηλίδωση της προσπάθειάς του. Τον κατηγόρησαν για διαπλοκή. Κάτι που οι ίδιοι ξέρουν καλά και κατ΄επάγγελμα. Ειρωνεύτηκαν ό,τι καινούργιο έφερνε και ό,τι καινούργιο τον πλαισίωσε.

Ενα κομμάτι κόσμου τον ακολούθησε και  έφερε τον ίδιο και τους συναγωνιστές του στη Βουλή. Και ο λόγος του, από τη νέα έπαλξή του, ήταν καθαρός και συγκεκριμένος.

Τρόμαξαν ολ΄αυτά. Δεν ήταν παραδοσιακά. Δεν ήταν λόγια άδειων υποσχέσεων. Ηταν προτάσεις που μπορούν να γίνουν πράξη.

Κι ήρθε η μείωση της δύναμης του Ποταμιού. Μερικοί πήδηξαν από τη βάρκα και αναζήτησαν τη σωτηρία σ΄όποια σανίδα βρέθηκε πρόσφορη. Ο ίδιος, συνεχίζει όπως και πριν. Χωρίς να ψάχνει για αταίριαστα στηρίγματα για την πολιτική του επιβίωση. Ξεκίνησε ολομόναχος και πήγε να ανοίξει ένα παράθυρο ελπίδας. Και συνεχίζει όπως πριν. Θα ξεπεράσει την τωρινή του περιπέτεια και δε θα σταματήσει να θέλει και να πολεμά να αλλάξει πολλά, χωρίς να τα γκρεμίσει. Κι όσοι ονειρευόμαστε πολλά και καλύτερα για τον τόπο, θα συνεχίσουμε να περπατάμε μαζί του.-