Η θεοκρατική ηγεσία της Τεχεράνης δεν θα μπορούσε παρά να χρησιμοποιήσει θρησκευτικό συμβολισμό για να χαρακτηρίσει την ολομέτωπη επίθεση που δέχθηκε απ’ άκρου σε άκρο στην επικράτειά της. «Το Ισραήλ άνοιξε τις πύλες της κολάσεως» είπε ο Αγιατολλάχ Αλί Χαμενεί προειδοποιώντας ότι το Ιράν είναι αποφασισμένο να απαντήσει στο χτύπημα με ό,τι μέσον έχει στη διάθεσή του. Στην πραγματικότητα, οι «πύλες της κολάσεως» έχουν ανοίξει από την 7η Οκτωβρίου του ‘24, όταν οι κομμάντος της Χαμάς εισέβαλαν στη συναυλία ειρήνης σκορπώντας τον θάνατο αδιακρίτως και συλλαμβάνοντας ομήρους ως διαπραγματευτικό όπλο για τη συνέχεια της σύγκρουσης.
Το χτύπημα της Χαμάς κάθε άλλο παρά αιφνιδιασμένη και ανέτοιμη βρήκε την ηγεσία του Τελ Αβιβ. Αντίθετα αποτέλεσε κυριολεκτικά «δώρο Θεού» για την κλυδωνιζόμενη - εσωτερικά και εξωτερικά - κυβέρνηση του Νετανιάχου ο οποίος άδραξε την ευκαιρία που του προσέφεραν οι ακραίοι της άλλης πλευράς για να επιβιώσει προσωπικά. Το σχέδιο ήταν έτοιμο και επεξεργασμένο με κάθε λεπτομέρεια από καιρό, τόσο από τον στρατό όσο και από την Μοσάντ που αποδείχτηκε, για μια ακόμα φορά, ασυναγώνιστη στην υλοποίηση του στόχου της που δεν είναι άλλος από την καταστροφή των εχθρών του Ισραήλ στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η λύση των δύο κρατών έχει αντικατασταθεί - και από τις δύο πλευρές - με τη «λύση» της εξαφάνισης του ενός.
Ο Νετανιάχου έδειξε τις προθέσεις του από την επόμενη κιόλας μέρα της καταδρομικής επίθεσης της Χαμάς. Ωστόσο, τα αντίποινα δεν περιορίστηκαν στην εξουδετέρωση συγκεκριμένων στόχων και ηγετικών στελεχών της τρομοκρατικής οργάνωσης. Η μαζική σφαγή αμάχων στη λωρίδα της Γάζας συνεχίζεται παρά τις έντονες διεθνείς πιέσεις αλλά και τις αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας. Ο πρώην Πρωθυπουργός του Ισραήλ Εχούντ Ολμέρτ χαρακτήρισε τη σφαγή ως έγκλημα πολέμου. Την «εκκαθάριση» της Γάζας ακολούθησε η εκκαθάριση του νότιου Λίβανου από την Χεζμπολάχ, την επιδεικτική στρατιωτική παρουσία στην μετά-Άσαντ Συρία και τα χτυπήματα στους Χούθι. Η πολεμική σύρραξη με το Ιράν ήταν πλέον θέμα χρόνου.
Μπορεί οι «μεγάλες δυνάμεις» να μην αναμειγνύονται επί του πεδίου στις εχθροπραξίες Ισραήλ-Ιράν, ωστόσο, οι δηλώσεις των ηγετών τους δίνουν πολύ καθαρή εικόνα για τη διαμόρφωση των νέων παγκόσμιων συμμαχιών και συσχετισμών με ότι αυτό σημαίνει για το μέλλον. Η Ρωσία, η Κίνα, η Τουρκία τάχθηκαν από την πρώτη στιγμή στο πλευρό της θεοκρατικής Τεχεράνης, τη στιγμή που η Ευρώπη συστήνει αποκλιμάκωση και διπλωματική διέξοδο ενώ η Αμερική μοιάζει αδύναμη να παρέμβει και ο Τραμπ περιορίζεται σε τηλεφωνικές παραινέσεις προς τον Πούτιν για τερματισμό των πολέμων οι οποίοι αυξήθηκαν στην αρχή της νέας θητείας του παρά τις περί του αντιθέτου προεκλογικές του διακηρύξεις.
Τα σύννεφα που έχουν συσσωρευτεί τα τελευταία χρόνια πάνω από τον πλανήτη γίνονται όλο και πιο δυσοίωνα. Ο συνασπισμός των δυνάμεων του αυταρχισμού, του σκοταδισμού και της επαναχάραξης των συνόρων απειλεί να ανατρέψει τις παγκόσμιες ισορροπίες, με τη Δύση να παρακολουθεί τις εξελίξεις αμήχανη. Την ίδια στιγμή, ο ανεξέλεγκτος Νετανιάχου παίζει με τη φωτιά ενός νέου διευρυμένου πολέμου θυσιάζοντας την ειρήνη στο βωμό της καριέρας και της υστεροφημίας του. Όταν οι αξίες και οι ιδέες της φιλελεύθερης δημοκρατίας υποχωρούν, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, οι προοπτικές για το μέλλον της ανθρωπότητας μόνο αισιόδοξες δεν μπορεί να είναι.