Οσο πλησιάζουμε στο κρίσιμο σημείο της νέας δανειακής συμφωνίας και των δεσμεύσεων (κυρίως) που αυτή συνεπάγεται τόσο διευρύνονται οι αποσταθεροποιητικές τάσεις στο εσωτερικό των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου και αποκαλύπτεται το αβαθές πολιτικό υπόβαθρο στήριξης που έχει, πέραν των άλλων «τεχνικών» αδυναμιών της. Επιβεβαιώνεται το ρηθέν ότι η ανικανότητα του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος και των ανθρώπων του, να αντιμετωπίσουν την κρίση, προηγείται ως πρόβλημα από την ίδια την οικονομική κρίση! Οι «εκλογές» της επόμενης μέρας επηρεάζουν καθοριστικά την πολιτική συμπεριφορά και των τριών κομμάτων, με διαφορετικό βέβαια τρόπο το καθένα.
.
Η ΝΔ «μετεωρίζεται» μεταξύ της «αντιμνημονιακής ρητορείας» της προηγούμενης περιόδου, που έχει αφήσει ισχυρά κατάλοιπα στο εσωτερικό της, και των νέων δεσμεύσεών της, που απορρέουν από τη στήριξή της στο έργο της κυβέρνησης Παπαδήμου.
.
Ο ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη έχει ανοίξει το βιβλίο «εσόδων – εξόδων», με στραμμένο το βλέμμα του περισσότερο τώρα στις «ζημιές της συμμετοχής του», αφού προεξόφλησε την κυβερνητική νομιμοποίησή του για το μέλλον, επικαλούμενος πραγματικά προβλήματα της κυβέρνησης με… αληθοφανή τρόπο!
.
Ενώ το ΠΑΣΟΚ του κ. Παπανδρέου, που αποτελεί τον κύριο κορμό της κυβέρνησης Παπαδήμου, επιχειρεί στην ουσία να λύσει το πρόβλημα της ηγεσίας του, αξιοποιώντας προς όφελος των επιδιώξεων του προέδρου του την κρισιμότητα του έργου της κυβέρνησης Παπαδήμου των επόμενων 100 ημερών. Ολα αυτά μαζί συνθέτουν ένα κρίσιμο πολιτικό πρόβλημα, που δρα εξ αντικειμένου απορρυθμιστικά σε μια περίοδο κρίσιμων για τη χώρα αποφάσεων και δύσκολων διλημμάτων. Δηλαδή, τη στιγμή που απαιτείται από την ελληνική πλευρά η μεγαλύτερη διαπραγματευτική «δύναμη πυρός», που μόνο η συνεργασία και η ενεργός συμμετοχή των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση μπορούν να εξασφαλίσουν, αυτά «περί άλλα τυρβάζουν»…
.
Ιδίως όταν πρέπει να «διορθωθούν» πολλά και σε σχέση με τη «λάθος δοσολογία» και τη «θεραπευτική αγωγή» της τρόικας. Χαρακτηριστικό τελευταίο παράδειγμα η κατάργηση και η συμπίεση του κατώτατου μισθού των 751 ευρώ μεικτά, που επιδιώκεται στον ιδιωτικό τομέα. Για την τόνωση δήθεν της απασχόλησης και της ανταγωνιστικότητας! «Οταν ξέρουμε ότι ήδη στον ιδιωτικό τομέα έχουν γίνει μεσοσταθμικές μειώσεις της τάξης του… 25%, οι εργασιακές σχέσεις έχουν… παρα-ελαστικοποιηθεί και η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας εξαρτάται περισσότερο από την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και την απλοποίηση και σταθεροποίηση του φορολογικού μας συστήματος, σε συνδυασμό με την πάταξη της φοροδιαφυγής. Οσο για την απασχόληση, δεν βρίσκεις δουλειά ούτε με… 500 ευρώ μεικτά!
.
Η ανταγωνιστικότητα και η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας είναι όντως ζητούμενο, όχι όμως με τα «τριτοκοσμικά μαντζούνια» της τρόικας. Θέλουν πιο σύνθετες οικονομικές και κοινωνικές προσεγγίσεις. Γι’ αυτό και η συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων της χώρας και η πολιτική σταθερότητα είναι καθοριστικά μεγέθη για να αποτραπούν τα χειρότερα, τώρα που γίνεται η διαπραγμάτευση και όχι… μετά, όταν θα έχουν «κλειδώσει» όλα!
.
Τέλος, ειδικότερα, ως προς την πρόταση προσωρινής διαρχίας, για την αντιμετώπιση του προβλήματος ηγεσίας (που δεν είναι μόνο τέτοιο), μέχρι τις εκλογές, που έθεσε ο κ. Παπανδρέου, δεν βλέπω να εξυπηρετεί κανέναν άλλον εκτός (αμφιβάλλω και γι’ αυτό) από τον… ίδιο!
.
Ούτε την παράταξη ούτε τους δελφίνους, ούτε συμβατή με την κρισιμότητα των στιγμών που διέρχεται η χώρα είναι, καθώς το πολιτικό τοπίο γίνεται «πιο θολό», ενώ απαιτούνται γρήγορες και καθαρές λύσεις, που λόγω «τεχνικής καθυστέρησης» του κ. Παπανδρέου, με συνυπευθυνότητα των δελφίνων, κατέστησαν ακόμα δυσκολότερες…
.