Έφυγε γενναία και διακριτικά, ακριβώς όπως άξιζε στην προσωπική της διαδρομή που σφραγίστηκε το ευρύ δημιουργικό της πνεύμα, την αδιάκοπη συμμετοχή της στα κοινά, την ανεξάντλητη προσφορά της στον κόσμο του πολιτισμού. Κάποιοι είχαν την τύχη να την γνωρίσουν πολύ νωρίτερα, κάποιοι άλλοι χρειάστηκε να περιμένουμε την περίοδο της αριστερής συμπόρευσης μέσα από τον Συνασπισμό και αργότερα μέσα από το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα του Κώστα Σημίτη για να την γνωρίσουμε από κοντά.
Είχαμε την ιδιαίτερη τύχη να επωφεληθούμε ακόμα περισσότερο και από τη συμμετοχή της στην πρώτη συντακτική επιτροπή της «Μεταρρύθμισης» στην οποία δέχτηκε πρόθυμα να συμμετάσχει συμβάλλοντας - αυτός ήταν ο στόχος μας - στη στήριξη των κατακτήσεων της εκσυγχρονιστικής διακυβέρνησης της χώρας και μετά την εκλογική ήττα του 2004. Οι συναντήσεις στο πάντα φιλόξενο σπίτι της, συχνά με την παρουσία και θρυλικών μορφών της Αριστεράς, όπως ο Λεωνίδας Κύρκος και οι συζητήσεις που γινότουσαν μας έκαναν «πλουσιότερους», σοφότερους και διαλλακτικότερους.
Τα κείμενα της Μυρσίνης Ζορμπά περιελάμβαναν πάντα το απόσταγμα των σκέψεων και των συμπερασμάτων στα οποία είχε κατασταλάξει μέσα από την προσωπική διαδρομή και εμπειρία της. Δανειζόμαστε μια παράγραφο από το άρθρο της «Ο πολιτισμός της καθημερινής ζωής ως εργαλείο παρέμβασης σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης» που είχε δημοσιευτεί στη Μεταρρύθμιση: «Η διαφορετικότητα συνιστά αποφασιστικό παράγοντα ύπαρξης και ανθεκτικότητας των σύγχρονων κοινωνιών, εξασφαλίζοντας την ανανέωση της πολιτισμικής βιοποικιλότητας σε εποχή παγκοσμιοποίησης. Ο σεβασμός στον Άλλο, τον διαφορετικό, οι κανόνες της κοινής συμβίωσης, η ανταλλαγή και η σύνθεση των πολιτισμικών στοιχείων δίνουν τον τόνο σε κοινωνίες ανοιχτές στο νέο και το διαφορετικό, σε παραγωγικά και δημιουργικά σχήματα»
Στο «αποχαιρετιστήριο» κείμενό της γράφει η Μυρσίνη Ζορμπά με τη δύναμη που πάντα την χαρακτήριζε: «Η λέξη που ταιριάζει σε αυτόν τον σύντομο ορίζοντά μου είναι η ανυπαρξία. Δεν περιγράφεται, γιατί είναι ένας ου τόπος, ου χρόνος». Ένας γενναίος αποχαιρετισμός από μια γυναίκα η σκέψη, η δράση και η προσφορά της οποίας θα κάνουν την «ανυπαρξία» της ακόμα πιο οδυνηρή.