«Αυτή τη φορά το ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ θα γίνει πράξη» δήλωσε ο πρωθυπουργός μετά τις συναντήσεις που είχε με τον πρόεδρο της UEFA και τους ιδιοκτήτες των μεγάλων ΠΑΕ. «Το οφείλουμε στον Μιχάλη, το οφείλουμε στον Άλκη». Ωστόσο, τα μέτρα που ανακοίνωσε δεν φάνηκε να είναι αρκετά για την εκπλήρωση της δέσμευσής του. Δεν αμφιβάλλει κανείς για τις προθέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη να διαλυθούν οι «σύνδεσμοι των οργανωμένων οπαδών» ούτε για την ανάγκη να γίνεται πραγματικός έλεγχος στην είσοδο των οργανωμένων στα γήπεδα από την αστυνομία και όχι από τους σεκουριτάδες των προέδρων που πολλοί είναι και «οργανωμένοι». Ούτε αμφιβάλλει κανείς και για την πρόθεση των ιδιοκτητών να υπερασπίσουν τις επενδύσεις τους. Αυτά όμως απέχουν πολύ από την υλοποίηση του «φτάνει πια».
Η αλήθεια είναι ότι δεν ανέμενε κανείς να ληφθούν ουσιαστικά μέτρα αντιμετώπισης της «οπαδικής βίας» που, όπως είπε και ο πρωθυπουργός, το «οπαδικό» είναι το πρόσχημα, σε μια συνάντηση με τους ιδιοκτήτες των ΠΑΕ. Ήταν ίσως μια πρώτη αντίδραση απέναντι στη δολοφονία που συγκλόνισε ολόκληρη την Ευρώπη. Καλοδεχούμενη, ως ένδειξη μιας ελάχιστης ευαισθησίας απέναντι σε ένα πρόβλημα που έχει βαθιές ρίζες στην ελληνική και ευρωπαϊκή κοινωνία.Ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει καλά ότι ακόμα κι αν διαλυθούν τυπικά οι «σύνδεσμοι», οι συμμορίες που ελέγχουν τη δράση τους θα συνεχίσουν την εγκληματική τους δράση δίνοντας ραντεβού θανάτου και καταστρέφοντας ότι βρουν στο πέρασμά τους.
Η αντιμετώπιση της οργανωμένης βίας που έχει γίνει σήμερα η μάστιγα της ζωής των νέων κυρίως ανθρώπων απαιτεί αποφασιστικότητα σε δύο κατευθύνσεις. Η μια είναι η αντιμετώπισή της ως κοινωνικού φαινομένου που ξεκινάει την εμφάνισή του από το σχολείο. Στην παιδεία πρέπει να δοθεί η μάχη με ειδικούς επιστήμονες - δασκάλους και καθηγητές - στη βάση εκπαιδευτικών προγραμμάτων στον αθλητισμό, τον πολιτισμό και τις κοινωνικές συμπεριφορές. Το μοιρολατρικό «έτσι είναι σήμερα τα παιδιά» που απενοχοποιεί την οικογένεια, το σχολείο και την πολιτεία δεν είναι παρά η αποδοχή της βίας ως κοινωνικής νομοτέλειας. Τα δάκρυα που θα χύσουμε όλοι (πολίτες και κυβέρνηση) όταν το δολοφονικό χέρι σκοτώσει τον (επόμενο) Άλκη ή τον (επόμενο) Μιχάλη θα μοιάζουν κροκοδείλια.
Η δεύτερη πλευρά αφορά στην καταστολή. Ο πρωθυπουργός αρκέστηκε να αναφέρει ότι «η κυβέρνηση δια του υπουργού προστασίας του πολίτη αποδέχτηκε ότι έγιναν αστοχίες». Πέραν της προκλητικότητας που ενέχει ο όρος αυτός προκειμένου να περιγράψει αυτό του έγινε και κατέληξε στη δολοφονία του Μιχάλη Κατσουρή, αφήνει κυριολεκτικά ανοιχτό το κεφάλαιο «ασφάλεια των πολιτών». Ας ελπίσουμε ότι τα μεγάλα ερωτηματικά θα απαντηθούν σύντομα, όχι με τα τυπικά συμπεράσματα μιας (ακόμα) ΕΔΕ και τις σχετικές αντικαταστάσεις στελεχών αλλά με αποφάσεις που θα αλλάξουν τη λογική της σκέψης και της δράσης των δυνάμεων που έχουν αναλάβει την προστασία της ζωής των πολιτών.
Ο προαναγγελθείς πιθανός αποκλεισμός των ελληνικών ομάδων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις δεν θα είναι παρά η δήλωση-αποδοχή της αδυναμίας της πολιτείας να αντιμετωπίσει τα φαινόμενα ακραίας βίας με συνέπεια την τιμωρία των εκατοντάδων χιλιάδων φιλάθλων που θέλουν να βλέπουν τις ομάδες τους να συμμετέχουν σε μεγάλους αγώνες γιορτής, να τις υποστηρίζουν και να πανηγυρίζουν τις επιτυχίες τους. Θα είναι η ήττα μιας κυβέρνησης που κέρδισε, για δεύτερη συνεχή φορά, την εμπιστοσύνη των πολιτών δεσμευόμενη να συγκρουστεί με τις χρόνιες παθογένειες του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας.