Η επικράτηση του Καινούργιου στο Παλιό είναι νομοτελειακή

Θεόδωρος και Πιπίνα Ηλιοπούλου,Το παλιό και το καινούργιο

Σήμερα διαπιστώνουμε στη χώρα μας μία ιδιότυπη μετάλλαξη:έχουμε περάσει από την Αριστερά των θυμάτων [πολέμων,εμφυλίων και δικτατοριών]στη νεο-Αριστερά των θαυμάτων[όπου νά’ναι έρχεται κάποιος Μεσσίας να μας σώσει][sic]

Από την αγγελομανία της ηρωοποίησης κάθε ‘αντί-‘ στη δαιμονομανία της εκ-δίωξης κάθε μη-δικού μας ‘κουκιού’,ενός ή δύο συνεδρίων σταλινοπρακτικές.Οι ‘αντί’ γίνανε όμως βαρίδια στην πορεία για το δημοκρατικό καπιταλισμό[;] και τα μη-δικά μας ‘κουκιά’ γίνανε εχθροί και ύποπτοι συνωμοσιών.Στις παγίδες που έστησαν στους ‘άλλους’ έπεσαν οι ίδιοι μέσα.Οι όποιες[εκ του πονηρού] ‘τροποποιήσεις’ του λίγο-πολύ γνωστού παρελθόντος δεν ανακόπτουν την τυφλή κατεύθυνση προς το άγνωστο μέλλον.Ούτε πραγματο-λογικές προσεγγίσεις /ερμηνείες για τα λάθη τους είναι ικανοί να κάνουν,ούτε να προγραμματίσουν κάτι εφικτό μπορούν

Πολιτικά δέσμιοι των ιδεολογικών δεσμών τους,αλλά κυρίως των κυβερνητικών ενοχών τους

Πέρασαν όμως οι εποχές όπου τα ασαφή επιχειρήματα και οι αόριστες εξαγγελίες έπειθαν τα πλήθη.Χωρίς δημόσια δήλωση ‘μετάνοιας’ κανείς δεν ακούει τους ίδιους ανθρώπους να λένε τα ίδια πράγματα από άλλη θέση

Η πολιτική,όπως και η επιστήμη,πρέπει ορισμένες φορές να είναι ‘ανυπόθετη’,να μην περιορίζεται δηλαδή εκ των προτέρων από ιδεοληψίες ή σκοπιμότητες

Αν η Δημοκρατία εξακολουθεί να είναι ‘το πολίτευμα της συνύπαρξης΄,αν ο πολιτικός πολιτισμός προ’υ’ποθέτει έντιμους θεράποντες της Αλήθειας,αν η Αριστερά πάψει να απευθύνεται σε νεκρούς Θεούς,να κατασκευάζει βωμούς [αυτο]θυσιών και να ελέγχεται από Ιερατεία,τότε,και μόνον τότε ,θ’απαλλαγούμε από τους Γενικούς Εισαγγελείς[ακόμα και την Ιστορία καταγγέλουν] και θ’αποκτήσουμε σοβαρούς και συνεπείς εκφραστές των ιδεών μας[κι όχι εκμεταλλευτές των ονείρων και των προσδοκιών μας]