Σήμερα, 14 Σεπτεμβρίου, συμπληρώνονται εικοσι-έξι χρόνια από τον τραγικό θάνατο του υπουργού Γιάννου Κρανιδιώτη( 14 Σεπτεμβρίου 1999) . Ένας θάνατος στο πιο περίεργο δυστύχημα στην ιστορία της αεροπορίας που στοίχισε συνολικά τη ζωή σε επτά άτομα, ανάμεσά τους και στον γυιό του Κρανιδιώτη Νικόλα ηλικίας 24 ετών, μεταπτυχιακό φοιτητή στο London School of Economics τότε. Ο Γιάννος Κρανιδιώτης ήταν ένας τεχνοκράτης και ταυτόχρονα οραματικός πολιτικός που δούλευε ως μέλος των κυβερνήσεων του Κ. Σημίτη με σχέδιο, στρατηγική και σταθερό προσανατολισμό «να φέρνει αποτελέσματα». Ένας πατριώτης του ορθολογισμού και των ανοικτών οριζόντων. Το πολιτικό όραμα του Γιάννου Κρανιδιώτη συνοψίζονταν σε ένα τρίπτυχο στόχων με υπόβαθρο πάντοτε την έννοια του Ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού: πρώτον, να φέρει την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κύπρο, στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) ως πλήρες μέλος με ταυτόχρονη επίλυση του Κυπριακού προβλήματος με την ΄Ενωση λειτουργώντας ως καταλύτης για το σκοπό αυτό, δεύτερον, να συμβάλει στην επίλυση των Ελληνοτουρκικών διαφορών/ προβλημάτων με βάση το διεθνές δίκαιο και τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας και, τρίτον, να συμπράξει στις διαδικασίες για την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης στη βάση της ομοσπονδιακής, υπερεθνικής λογικής και των αρχών της συνοχής και αλληλεγγύης. Ο πρώτος στόχος του Κρανιδιώτη – ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ – επετεύχθη με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Ελσίνκι (Δεκέμβριος 1999) που συνέβαλε καθοριστικά στην προετοιμασία τους πριν από το θάνατό του. Η Κύπρος εντάχθηκε ως πλήρες μέλος στην ΕΕ την 1η Μαΐου 2004.
Τούτων δοθέντων, αν ζούσε ο Γιάννος Κρανιδιώτης ποιές θα ήταν οι επιλογές του; μπορώ να υποστηρίξω σχεδόν με βεβαιότητα ότι το Κυπριακό πρόβλημα θα ήταν σήμερα λυμένο στη βάση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας (ΔΔΟ). Ένα πρότυπο λύσης το οποίο ο Κρανιδιώτης πρώτα απ’ όλα κατανοούσε σε βάθος και στο οποίο πίστευε ως τη ρεαλιστική λύση για την επανένωση της Κύπρου. Δεν ξέρω εάν η παρουσία του θα έφερνε τη λύση λόγω ενδεχομένως της συμμετοχής του στην πολιτική διαδικασία της Κύπρου και της ανάληψης του ύπατου αξιώματος (Προεδρίας). Αλλά πάντως ένα είναι σίγουρο, ότι με τη μια ή άλλη ιδιότητά του θα αξιοποιούσε δημιουργικά και ευρηματικά τη συμμετοχή της Κύπρου στην Ένωση για τη λύση, για να λειτουργήσει η ΕΕ δηλαδή ως καταλύτης της λύσης. Κάτι που δυστυχώς δεν έγινε μετά την ένταξη. Επομένως το πιθανότερο είναι ότι η Κύπρος θα ήταν εδώ και χρόνια μια ενωμένη κρατική ομοσπονδία εντός της ΕΕ. Ενώ σήμερα αντιμετωπίζει τη σκληρή πραγματικότητα για λύση δύο κρατών, δηλαδή de jure διχοτόμηση που επιδιώκουν Τουρκοκυπριακή ηγεσία και Τουρκία.
Αλλά και στο πεδίο των Ελληνοτουρκικών σχέσεων αν ζούσε ο Γιάννος Κρανιδιώτης θα είχε κάνει σίγουρα ουσιαστική συμβολή στη διαδικασία προσέγγισης και επίλυσης των προβλημάτων σύμφωνα με τις αρχές που προαναφέραμε( διεθνές δίκαιο ,κλπ). Δεν ήταν οπαδός της ακινησίας. Ενώ θα αντιμετώπιζε τις υπαρξιακές προκλήσεις που απειλούν την Ευρωπαική Ένωση σήμερα με τη λογική της βαθύτερης ενοποίησης χωρίς άσκοπα βετο και ρηχή εθνικιστική ρητορική.
Ο ρόλος της προσωπικότητας στην ιστορία είναι ένα πολυσυζητημένο θέμα. Ωστόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση του Γιάννου Κρανιδιώτη η απώλειά του είχε χωρίς αμφιβολία σοβαρές ζημιογόνες πολιτικές συνέπειες ιστορικής σημασίας τόσο για την Κύπρο όσο και για την Ελλάδα. Είναι πάντως σημαντικό ότι σήμερα η μεγάλη μερίδα των πολιτικών δυνάμεων της χώρας αναγνωρίζει το ρόλο και συμβολή του Γιάννου Κρανιδιώτη στη διαμόρφωση της μεταπολιτευτικής εξωτερικής πολιτικής της χώρας.
Πηγή: www.tanea.gr