“ Η Ελλάδα απομονώθηκε για οικονομικούς λόγους εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο παρελθόν. Δεν θα πρέπει τώρα να απομονωθεί για γεωστρατηγικούς λόγους” είπε ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη. Τι απειλεί όμως τη γεωστρατηγική απομόνωση της Ελλάδας εντός ΕΕ; Η μεγαλύτερη απειλή έγκειται στην απαξίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που συστηματικά επιχειρείται στην Ελλάδα τελευταία.Ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε πει ότι «οι μεγάλοι άνθρωποι κάνουν και μεγάλα λάθη». Και λένε ενίοτε μεγαλύτερες ανοησίες. Ο Μάριο Ντράγκι, πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας γνωστός για τη σοφή φράση του «οτιδήποτε απαιτείται» (whatever it takes) που διέσωσε το ευρώ, είπε πρόσφατα ότι η αυταπάτη της γεωπολιτικής ισχύος της Ευρώπης διαλύθηκε μέσα στο τρέχον έτος. Και το Politico σε άρθρο του μίλησε για το ενδεχόμενο η Ευρώπη να βρίσκεται μπροστά «σε έναν αιώνα ταπείνωσης». Οι δύο αυτές τοποθετήσεις ήσαν αρκετές για τους εγχώριους νεκροθάφτες προκειμένου να θάψουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, να την απαξιώσουν με έκδηλη ικανοποίηση ως εάν η ΕΕ να αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο εχθρό της χώρας. Χωρίς αμφιβολία η Ένωση έκανε ανεπίτρεπτα λάθη και υποχωρήσεις ενώ αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα, προκλήσεις και παθογένειες. Τα ανέλυσε ο Μάριο Ντράγκι πριν ένα χρόνο στη γνωστή του έκθεση. Και στο χρόνο που πέρασε τα προβλήματα αυτά επιδεινώθηκαν τόσο στο οικονομικό όσο και πολιτικό πεδίο. Πολύ περισσότερο που από τα 383 μέτρα-συστάσεις που είχε προτείνει μόνο περιορισμένος αριθμός(11.2%) έχει υλοποιηθεί μέχρι σήμερα.
Από την άλλη μεριά, ο Ντόναλντ Τραμπ ως πρόεδρος των ΗΠΑ αποδεικνύεται πολύ πιο επικίνδυνος και ασυνάρτητος τόσο για την Ευρώπη όσο και τον κόσμο ολόκληρο και τις ΗΠΑ απ’ ό,τι περίμεναν πολλοί Ευρωπαίοι. Ιδιαίτερος στόχος του είναι η Ευρώπη/Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενώ ο πρόεδρος Πούτιν κλιμάκωσε την επιθετικότητα και πολεμική βία εναντίον της Ουκρανίας δείχνοντας ότι το «πιστεύω του» ήταν και παραμένει ο νεο-αυτοκρατορικός επεκτατισμός με «διαρκή πόλεμο». Μαζί με τον τρίτο φανατικό πολεμοχαρή ιμπεριαλιστή τον Μπ. Νετανιάχου (Μεγάλο Ισραήλ) έχουν οδηγήσει την ανθρωπότητα στην εποχή της βαρβαρότητας με κατάλυση των κανόνων του διεθνούς δικαίου και ανθρωπιστικών αξιών. Ένας νέος κόσμος φαίνεται να αναδύεται με τη σύμπραξη και της Κίνας με λιγότερη Δύση, λιγότερη δημοκρατία, περισσότερο αυταρχισμό, λιγότερο δίκαιο, περισσότερη ισχύ.
Μπροστά σ’ αυτή τη βάρβαρη πραγματικότητα, υπάρχει ελπίδα; Παρά τα προβλήματα ακόμη και τις υποκρισίες της( Γάζα) η ελπίδα λέγεται Ευρώπη. Η οποία Ευρώπη όχι μόνο δεν πρόκειται να πεθάνει αλλά ήδη λειτουργεί ως η μόνη μεγάλη δημοκρατική δύναμη δικαίου του εικοστού-πρώτου αιώνα, με προωθητικούς ενοποιητικούς μοχλούς τους.... Τραμπ και Πούτιν μεταξύ άλλων. Θα πρέπει βέβαια να ξεπεράσει βασικούς πολιτικούς σκοπέλους όπως το μείζον πρόβλημα της ακυβέρνητης , υπερχρεωμένης “Γαλλίας”, ιδιαίτερα να κερδίσει το στοίχημα των προεδρικών εκλογών το 2027. Ο εθνολαϊκισμός και τραμπισμός δεν θα πρέπει «να καταλάβουν» την καρδιά της Ευρώπης. Χωρίς τη σύμπραξη της Γαλλίας ελάχιστα μπορούν να γίνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση όπως η οικοδόμηση της γεωστρατηγικής Ευρώπης με στρατηγική αυτονομία. Χωρίς η Ευρώπη “να χάσει την ψυχή της”- την πολιτική και κοινωνική ταυτότητά της (ανοιχτή δημοκρατία, κοινωνικό πρότυπο, κ.λπ.) και τον ειρηνοποιητικό ρόλο της. Ίσως χρειασθεί η νέα γεωστρατηγική Ευρώπη να χτιστεί σ’ ένα εσωτερικο κύκλο περιορισμένης συμμετοχής ως «συνασπισμός των επιθυμούντων» Η συμμετοχή της Ελλάδας στη σύμπραξη αυτή είναι υπαρξιακής σημασίας. Η απομόνωσή της μείζων κίνδυνος.
Πηγή: www.tanea.gr