Αλάσκα: το μεγάλο φιάσκο;

Παναγιώτης Ιωακειμίδης 18 Αυγ 2025

Τελικά η συνάντηση κορυφής Τραμπ – Πούτιν στην Αλάσκα θα περάσει ως το μεγάλο  φιάσκο, το μεγάλο «ιστορικό  λάθος» ή μήπως η «θεαματική αποκατάσταση  Ρωσίας/Πούτιν» σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση; Καθώς οι πληροφορίες  για το  περιεχόμενο της τρίωρης συνομιλίας  Τραμπ-Πούτιν είναι ακόμη συγκεχυμένες , είναι εξαιρετικά δύσκολο να αξιολογηθεί  τελεσίδικα  η  σημασία αυτής της συνάντησης. Κρίσιμα στοιχεία  όμως έχουν γίνει σαφή:

        Πρώτον, ο αδιαφιλονίκητος νικητής είναι ο πρόεδρος Πούτιν. Ο απόβλητος/παρίας/απομονωμένος μέχρι προχθές με ένταλμα σύλληψης από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC) για εγκλήματα πολέμου έγινε δεκτός με τιμές και δόξες από τον πρόεδρο Τραμπ στο Αμερικανικό έδαφος (Αλάσκα). Εμφανίσθηκε ως παγκόσμιος ηγέτης που φιλοξενείται από τον Αμερικανό πρόεδρο στη λιμουζίνα του (the beast - κτήνος). Η Ρωσία από επιθετική δύναμη αποκαθίσταται ως μεγάλη υπερδύναμη ισοδύναμη με τις ΗΠΑ. Έτσι για τον πρόεδρο Πούτιν ένας στόχος επετεύχθη: η αποκατάσταση της Ρωσίας. Η αποκατάσταση από μόνη της αποτελεί ήττα της Ευρώπης. Και η οπτική της απόδοση,  εικόνα - ντροπή για την Αμερική, ο πρόεδρος  Ντ. Τραμπ να  βαδίζει στο κόκκινο χαλί με έναν φερόμενο ως εγκληματία πολέμου (που οι ΗΠΑ θα έπρεπε να συλλάβουν εάν ήσαν μέλος του ΔΠΔ ).

        Δεύτερον, ο Τραμπ δεν πέτυχε  στην Αλάσκα την εκεχειρία (ceasefire) που είχε υποσχεθεί. Αλλά παρά ταύτα δεν πρόκειται να υπάρξουν και οι «αυστηρές συνέπειες» χωρίς την εκεχειρία όπως είχε αναγγείλει. Ο πόλεμος συνεχίζεται και μετά την Αλάσκα. Ο πρόεδρος Τραμπ απέτυχε για μια ακόμη φορά να τερματίσει τον πόλεμο (που προεκλογικά με περισσή “υπεροψία και μέθη” είχε καυχηθεί ότι θα έκανε μέσα σ’ ένα εικοσιτετράωρο). Και το χειρότερο: εγκαταλείπει τώρα το στόχο της εκεχειρίας (ceasefire) υπέρ της σύναψης απευθείας συνθήκης ειρήνης (όπως θέλει ο πρόεδρος Πούτιν) - μια εξόχως μακροχρόνια,  επικίνδυνη (έως ανέφικτη)  προσέγγιση που δύσκολα θα  δεχθεί ο πρόεδρος Ζελένσκι/Ευρώπη.  Αν και    ο πρόεδρος Τραμπ περνά τώρα  την ευθύνη στον πρόεδρο Ζελένσκι και «ολίγον στους Ευρωπαίους» να συνάψουν  τη  συμφωνία αυτή. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι ο πρόεδρος Πούτιν επιθυμεί συμφωνία στη βάση αποδεκτών όρων. Αλλά, όπως προκύπτει από  δηλώσεις του μετά τη συνάντηση, εμμένει στην εξάλειψη των «γενεσιουργών αιτίων» της σύγκρουσης (ουσιαστικά κατάλυση της ανεξαρτησίας, κυριαρχίας της Ουκρανίας). Στη βάση αυτή δεν μπορεί βέβαια να υπάρξει καμιά συμφωνία. Πολλά πάντως θα εξαρτηθούν από τη σημερινή συνάντηση Ζελένσκι (Ευρωπαίων ηγετών;)   στο Λευκό Οίκο.

        Τρίτον, το γεγονός ότι απετράπη το ωμό, ολικό  «ξεπούλημα» της Ουκρανίας στην Αλάσκα  (με  μια νέα Γιάλτα ή Μόναχο)   μπορεί να θεωρηθεί ως νίκη  Ουκρανίας και Ευρώπης. Ο πρόεδρος Ζελένσκι μπορεί επομένως  να αισθάνεται ανακουφισμένος αλλά όχι λιγότερο ανήσυχος για το μέλλον. Το ίδιο και οι Ευρωπαίοι. Ο πρόεδρος Τράμπ αποδέχτηκε εκτός από  την  απευθείας σύναψη συνθήκης ειρήνης χωρίς προηγούμενη καθαρή εκεχειρία και την άποψη Πούτιν για    “πάγωμα των πολεμικών επιχειρήσεων” μόνο  μετά από de jure εκχώρηση στη Ρωσία εδαφών, του Ντομπάς ( Ντονέτσκ , Λουχάνσκ) όπως ζήτησε ο πρόεδρος Πούτιν. Συμφωνία ως εκ τούτου δεν θα υπάρξει και ο πόλεμος  θα συνεχισθεί...

Επομένως  αυτό που  σημαίνει η Αλάσκα είναι: νίκη του προέδρου Πούτιν και  ήττα αν όχι ευτελισμός του προέδρου Τραμπ. Ή το μεγάλο φιάσκο και ιστορικό λάθος. (Αν και  μερικές φορές ο διάβολος - όπως και ο άγγελος-  κρύβονται  στις λεπτομέρειες που  δεν γνωρίζουμε τώρα)...