Είναι εκπληκτικό το πως αλλάζοντας το νόημα των λέξεων, θεωρούμε ότι κερδίζουμε πόντους στην εσωτερική κονίστρα,
Ν. Χριστοδουλίδης, χθες: «Η εκλογική διαδικασία στις κατεχόμενες περιοχές, το κλίμα όπως διαμορφώνεται, η ρητορική του κ. Τατάρ που γίνεται ακόμα πιο διχοτομική. Θα ακολουθήσει μια καθημερινή διχοτομική ρητορική, με στόχο να εξυπηρετηθούν κάποιες δικές τους σκοπιμότητες».
• Προφανώς, εν μέρει αυτό είναι σωστό, με δύο προϋποθέσεις όμως. Πώς βρέθηκε στην εξουσία ο Ε. Τατάρ απέναντι στον ακέραιο Ακιντζί; Ο Ε. Τατάρ ήταν το μέσο να «απαντήσει» η Άγκυρα στους χειρισμούς «Αναστασιάδη και συνεργάτες» στο Κραν Μοντάνα, και στη συνέχεια, το μέσο για να θέσει τον Ακιντζί εκτός μάχης.
Οι διάλογοι γράφουν ιστορία:
Ο Μ. Τσαβούσογλου στον Μ. Ακιντζί: «Οι Ε/Κ δεν αποδέχονται την ομοσπονδία. Υπό αυτές τις συνθήκες θα ήταν προτιμητέο ένα μοντέλο σαν την ομοσπονδία ή την λύση δυο κρατών». Ο ΜΑ τού απάντησε: «Εγώ δεν μεταβιβάζω τέτοιου είδους πρόταση στο τραπέζι (των συνομιλιών). Δεν τίθεται τέτοιου είδους ζήτημα»- 20/4/18. Αντίθετα, ο Ε. Τατάρ δήλωσε ότι «πιστεύω ειλικρινά ότι το Πλαίσιο Γκουτέρες μάς αναγκάζει να χάσουμε πολλά», ΚΥΠΕ, 27/2/20. Ο ΝΧρ, μιλώντας σε Τ/K ιστοσελίδα, (Ιούνιος 2023), απέρριψε δύο από τα έξι κεφάλαια του Πλαισίου-διακυβέρνηση, περιουσιακό. Αν ο ΝΧρ είχε μια υποτυπώδη συνέπεια σε αυτά που διακηρύσσει τώρα («συνομιλίες χθες»), θα είχε προτείνει στον Ν. Αναστασιάδη να γίνει δεκτή η πρόταση Ακιντζί (2/5/18) ώστε το Πλαίσιο Γκουτέρες να υπογραφεί ως «στρατηγική συμφωνία για τη λύση». Έτσι ο Τατάρ θα ήταν σπίτι του και ο ΜΑ θα ήταν στα πράγματα. Ο ΝΧρ με Ακιντζί σηκώθηκε και έφυγε και τώρα με Τατάρ θέλει συνομιλίες «από εκεί που μείναμε»!
• Ο Ν. Χριστοδουλίδης διαπιστώνει ότι «ρητορική του κ. Τατάρ γίνεται ακόμα πιο διχοτομική», ενώ κάνει πως δεν βλέπει πως η πολιτική του υποψηφίου της αντιπολίτευσης Τ. Ερχιουρμάν είναι σε ευθυγράμμιση με τις απόψεις των ΗΕ και της ομοσπονδιακής λύσης. Το να μιλάς συλλήβδην «για κάποιες δικές τους σκοπιμότητες», δεν σημαίνει ότι οι «σκοπιμότητες» της πλήρους σύμπλευσης του ιδίου με τον Ν. Αναστασιάδη μετατρέπεται σήμερα σε κάτι άλλο.
• Ο Ν Χριστοδουλίδης συνδέει τις Τ/Κ εκλογές με «τοξικότητα», γι’ αυτό αξίζει να μιλήσουμε για ένα κορυφαίο παράδειγμα του είδους. 1992, Δέσμη Ιδεών/Χάρτης Γκάλι-το μακράν καλύτερο σχέδιο λύσης του κυπριακού- λ.χ. καμμία πρόνοια για εποίκους, απλά δεν υπήρχαν. Ο Γλ. Κληρίδης, η οποίος, σωστά πράττοντας, στήριζε την προσπάθεια Βασιλείου, αίφνης στράφηκε στο ΔΗΚΟ, ένας διπλωμάτης υπέκλεψε ένα έγγραφο από το υπεξ και με την μεγαλύτερη δυνατή χυδαιότητα διακινήθηκε αμέτρητος αριθμός από φωτοτυπίες («βάση για λύση vs βάση για διαπραγμάτευση»). Ήττα Γ. Βασιλείου, στην εξουσία ο ίδιος. Η πρώτη πενταετία Κληρίδη ήταν «γραμμάτιο Κυπριανού»: ΜΟΕ, 2 χρόνια χάσιμο χρόνου με αεροδρόμιο Λευκωσίας μέχρι να εκτροχιαστεί η Δέσμη Ιδεών/Χάρτης Γκάλι προς μεγάλη ικανοποίηση του Ραούφ Ντεντκάς-εξ αρχής και σφοδρώς εναντίον της Δέσμης/Χάρτη Γκάλι!
• Η Ε/Κ πολιτική παράδοση διαθέτει ποικίλα παραδείγματα αυτού του είδους. Το θέμα δεν είναι η από καθέδρας διδασκαλία-αλλά να δούμε ότι αυτή η κουλτούρα έσπρωξε εξελίξεις πίσω. Η ρητορία της ανευθυνότητας, η προεκλογική πλειοδοσία, έχουν οδηγήσει στο σημερινό κλίμα παραίτησης στην Ε/Κ κοινότητα, παραίτησης από τα μεγάλα που παραμένουν ανοικτά «στοιχήματα» για ηγεσίες και πολίτες