«Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να χάσει αυτές τις απίστευτες θυσίες,
πρέπει να γυρίσουμε σελίδα»
Ντόρα
Ο κ. Σαμαράς, με την ανοιξιάτικη δήλωσή του να καταψηφίσει τη συμφωνία της κυβέρνησης με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, διότι κάτι τέτοιο θα δήλωνε πρωτίστως συνενοχή στα μέχρι τώρα πεπραγμένα της κυβέρνησης του ΓΑΠ, ενδύεται και την περιβολή και το μαγιάτικο στεφάνι του ηγέτη της λαϊκής δεξιάς του Μανώλη και του Καμμένου.
Το έριξε πάλι στο Αβερώφειο «λεβέντικο» τσάμικο του «εθνικού εγωισμού» αντί του κύκλιου συναινετικού καλαματιανού. Και το κάνει, επιμένοντας με κομματικό φανατισμό και πειθαρχία καθώς και «Μακεδονικώ» τω τρόπω, προτάσσοντας ως «αδιαπραγμάτευτη» την άρνησή της ΝΔ για συμμετοχή του ΔΝΤ στον «μηχανισμό στήριξης», όταν αυτό είναι σε όλους γνωστό ότι επεβλήθη από την ΕΕ, με προεξάρχουσες τις πολιτικά «φίλιες» δυνάμεις προς τη ΝΔ , τις οποίες δεν μπόρεσε να «πείσει» ο κ. Σαμαράς όταν είχε την ευκαιρία στη σύνοδο τους.
Όταν η ίδια η Μέρκελ δήλωσε ότι δικαιώθηκε με την επιμονή της για την συμμετοχή του ΔΝΤ στον μηχανισμό. Όταν δεν υπάρχει κανένας μέσα στη Ευρωζώνη που να υποστηρίζει ότι υπήρχε αλλού επαρκέστερη τεχνογνωσία για περίπλοκες και πρωτόγνωρες περιπτώσεις. Όταν τα περισσότερα αν όχι όλα κοινοβούλια της Ευρωζώνης ψηφίζουν ομόφωνα για τη στήριξη της Ελλάδας( με το αζημίωτο; Όχι). Όταν μέλη της ΕΕ έχουν ζητήσει δανεικά από το ΔΝΤ , στο οποίο σημειωτέον συμμετέχουμε ως μέλη.
Όταν ή όξυνση της Ελληνικής κρίσης δανεισμού οφείλονται στις πανθομολογούμενες παλινωδίες και εξοργιστικές αδυναμίες της ΕΕ , και στον πόλεμο κατά του ευρώ που τον κατάλαβαν αφού ο Γιώργος όργωσε τον κόσμο όχι διαλαλώντας τα χάλια μας (που σημειωτέον τα έκρυβαν ο Μπαρόζο με τον Καραμανλή) αλλά προσπαθώντας να ανακτήσει την χαμένη τιμή της Ελλάδας. Όταν μόνο το 1,4% των Ελλήνων πιστεύει ότι φταίει για τη σημερινή κατάσταση, ο Γιώργος. Όταν ο μονόδρομος του μνημονίου έγινε επιτακτικός μετά τον περίδρομο των περασμένων ετών.
Ο κ. Σαμαράς ρητά και κατηγορηματικά θέλει μεν τα λεφτά του μηχανισμού αλλά δεν θέλει να μιανθεί συμφωνώντας με τους όρους της συμφωνίας δηλώνοντας όμως ταυτόχρονα ότι «θα κάνουμε ό,τι μπορούμε τα χρήματα αυτά να πιάσουν τόπο και να επιστραφούν όπως προβλέπει η Συμφωνία.» Μα θα αναρωτηθεί κανείς το «να πιάσουν τόπο, όπως προβλέπει η Συμφωνία» είναι οι όροι της που θα εξετάζονται ανά τρίμηνο. Τόσα είναι τα περιθώρια της χώρας για να μην κηρύξει στάση πληρωμών(όλοι αυτοί που κραυγάζουν «έξω το ΔΝΤ» έχουν κανένα παράπλευρο ταμείο που θα πληρώσει μισθούς και συντάξεις του Μαΐου;”).
Προφανώς ο κ. Σαμαράς θέλει και την πίτα της «άρνησης των όρων» αφάγωτη και τον σκύλο της προσαρμογής (στην ουσία με μισή καρδιά) με τους όρους, χορτάτο. Αν αυτό δεν είναι το άκρον άωτον της αντίφασης, άκρατος λαϊκισμός και συνταγή υπονόμευσης των ρυθμών εφαρμογής του μνημονίου και επομένως σίγουρη χρεοκοπία και επιστροφή στα «κόμματα της δραχμούλας», τότε θα πρέπει να είναι κομμάτι του Ευρωπαϊκού ιδεώδους, δηλαδή του δανείζεσθαι με όρους του δανειζόμενου που φαίνεται να είχε κατά νουν, ο απογοητευμένος από την αναλγησία της ευρωζώνης κ. Σαμαράς. Με άλλα λόγια ο κ. Σαμαράς είναι ξεκάθαρος : εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι για το πάρτι (και party) και για να λειτουργήσει ως ανάχωμα της ενδεχόμενης επέλασης του αντιδικομματισμού.
Όταν έγινε αρχηγός της Ν.Δ ο κ. Σαμαράς πολλοί αναγνώρισαν ότι είχε ένα τουλάχιστο χαρακτηριστικό πλεονέκτημα έναντι του προηγούμενου αρχηγού της. Όχι μόνο ότι είχε υπάρξει μεγα-υπουργός εξωτερικών αλλά ότι αυτός είχε σπουδάσει οικονομικά και επομένως είχε καλύτερες βάσεις για να καταλάβει τη δυσχερέστατη θέση στην οποία έβαλε τη χώρα η πενταετής ανεκδιήγητη διακυβέρνηση της ΝΔ. Ο κ. Σαμαράς προς τιμή του, ζήτησε συγγνώμη γι αυτό από τον Ελληνικό λαό .
Επιπλέον παραδέχθηκε ότι η χώρα στις 5 Οκτωβρίου 2009 παραδόθηκε με πρόβλημα χρέους και πρόβλημα ελλείμματος. Σήμερα επιμόνως ισχυρίζεται ότι η χώρα οδηγήθηκε σε κρίση δανεισμού η οποία είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των τελευταίων έξη μηνών του ΠΑΣΟΚ. Λησμόνησε όμως να πει ότι το μεγαλύτερο έλλειμμα που κληρονόμησε η ΝΔ στο ΠΑΣΟΚ ήταν το έλλειμμα αξιοπιστίας, Αυτό ήταν η κινούμενη άμμος της ελληνικής περίπτωσης. Το ξεστόμισε προχθές ο Ολι Ρεν «Η περίπτωση της Ισπανίας δεν είναι όμοια με της Ελλάδας γιατί οι Έλληνες μας κορόιδευαν με τα στατιστικά τους».
Παρασιώπησε ο κ. Σαμαράς ότι στην ομιλία του στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης τόνιζε ότι το ΠΑΣΟΚ φούσκωνε επίτηδες το έλλειμμα στα 12,9% για να λέει έπειτα ότι το ξεφουσκώνει. Το ανέβασμα από τους ελεγκτές τον Μάρτιο του 2010 του ελλείμματος στα 13,9% έκαναν σκόνη κι αυτό το επιχείρημα του.
Δυστυχώς, ο δημαγωγός πια κ. Σαμαράς, βλέποντας το μνημόνιο του μηχανισμού σαν από μηχανής θεό για την πλήρη κυριαρχία του στην παράταξη της δεξιάς ζητάει να μας πείσει πως έχει δίκιο σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης με τη συνταγή με την οποία είχε αποτύχει η ΝΔ στην οποία συμμετείχε ενεργά όταν οι συνθήκες στο μεγαλύτερο μέρος ,ήταν παραπάνω από φυσιολογικές.
Σήμερα , με μια Ευρώπη που έστω και την έσχατη στιγμή και μ’ αυτούς τους υπερδραματοποιημένους όρους εκδηλώνεται ως ένωση κοινοτικής αλληλεγγύης που παλεύει για το Ευ της , στην Ελλάδα του Φευ , των θρήνων και του παραλογισμού επιβεβαιώνεται αφ’ ενός ότι αυτή εξακολουθεί να είναι η μήτρα της τραγωδίας και της κωμωδίας , και αφ’ ετέρου ότι στο χώρο από τη Σταδίου προς το Σύνταγμα, μπερδεύουμε ως χορός, τον δολοφονικό πυρίμαχο φασιστοχουλιγκανισμό με την προστασία των πολιτικών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων.
Αλίμονο, η στάση αυτή της ΝΔ και του αρχηγού της είναι στάση για να κατέβει η Ελλάδα από την Ευρώπη στα αυτοκαταστροφικά Βαλκάνια.
Δημοσιεύθηκε στις 24/11/20111
στην εφημερίδα "Θεσσαλία"