Η αυτοδυναμία είναι όπως διατείνονται όλα πλέον τα στελέχη της Κουμουνδούρου ο εκλογικός στόχος του κόμματος τους και ζητούν να γίνουν άμεσα εκλογές για να την κατακτήσουν. Για να συμβεί αυτό, στην παρούσα φάση, προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποτρέψουν την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την σημερινή Βουλή.
Όμως από τα μέχρι σήμερα στοιχεία όλων των δημοσκοπήσεων, δεν φαίνεται να προκύπτει κάτι τέτοιο για κανένα κόμμα και πως δεν είναι δυνατός ο σχηματισμός μονοκομματικής κυβέρνησης, το κόμμα δε του κ. Τσίπρα βρίσκεται μακράν του ποθητού αυτού στόχου. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην εκτίμηση ψήφου εμφανίζεται με ποσοστά
28 – 30% και η προβολή των εδρών, με το μπόνους των 50, φθάνει στις 136- 140. Είναι ξεκάθαρο ότι η αυτοδυναμία αυτή την στιγμή είναι εκτός πραγματικότητας και πως ο ΣΥΡΙΖΑ εφόσον βγει πρώτο κόμμα ( αυτό μένει να το δούμε αν θα συμβεί ) όταν θα γίνουν εθνικές εκλογές θα μπορέσει ενδεχομένως να σχηματίσει κυβέρνηση μόνο με συμμαχίες και συνεργασίες με άλλα κόμματα.
Όμως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει ήδη αποκλείσει κατηγορηματικά τις συνεργασίες με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. ΤΟ ΚΚΕ έχει δηλώσει πως δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να συνεργασθεί μαζί τους, για την ΧΑ δεν το συζητάμε και όλα τα άλλα κόμματα είναι εξαιρετικά αμφίβολο είτε ότι θα καταφέρουν να είναι στην επόμενη Βουλή, είτε ότι θα θελήσουν να συμμετάσχουν σε κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Εξαίρεση και μοναδικός τους εν δυνάμει σύμμαχος(!) οι ΑΝ.ΕΛ που φαίνεται όμως ότι δύσκολα θα καταφέρουν να περάσουν το όριο του 3%.
Κατανοώντας προφανώς αυτό το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει από την έλλειψη πολιτικής συμμαχιών, αποτέλεσμα της ακραίας πολωτικής τους συμπεριφοράς και της έλλειψης μέτρου στον αλλοπρόσαλλο αριστεροδεξιό αλυτρωτικό πολιτικό τους λόγο, υιοθέτησαν την παλαιοκομματική δοκιμασμένη λογική της αυτοδυναμίας. Με αυτόν τον τρόπο προαναγγέλλουν ουσιαστικά, χωρίς να το λένε ευθέως, (αν και κάποια στελέχη τους τον έχουν σε δηλώσεις τους ομολογήσει) πως θα πάνε σε επαναληπτικές εκλογές έως ότου, μέσω του πολιτικού εκβιασμού του εκλογικού σώματος, πετύχουν τον στόχο να σχηματίσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση.
«Πλατιά κοινωνική συμμαχία» απαντούν «από τα κάτω» για ένα πρόγραμμα που όπως λένε θα χρειασθεί μια μεγάλη κοινωνική συναίνεση, την οποία όμως επίσης δεν διαθέτουν. Σε όλες τις έρευνες τις κοινής γνώμης, ο βαθμός εμπιστοσύνης στον ΣΥΡΙΖΑ είναι σταθερά σχετικά μικρός για ένα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία και προφανέστατα σε κάθε περίπτωση μειοψηφικός. Που την είδαν λοιπόν την λαϊκή συναίνεση στο πρόγραμμά τους και σε ποιο κυβερνητικό πρόγραμμα; Γιατί αυτό που παρουσίασε ο Αλ. Τσίπρας στη ΔΕΘ δεν θα το έλεγες και κυβερνητικό πρόγραμμα. Ένα ευχολόγιο με προαναγγελία παροχών σε όλους με λεφτά που δεν υπάρχουν. Ακόμη και δικοί τους οικονομολόγοι, όπως ο κ. Λαπαβίτσας, επεσημαίνουν τα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις αυτών των εξαγγελιών και την έλλειψη σοβαρής τεκμηρίωσης της δυνατότητας να πραγματοποιηθούν.
Όμως υπάρχει ακόμη ένα σοβαρό ζήτημα, πολιτικής ηθικής και αξιοπιστίας. Από πότε ένα κόμμα της Αριστεράς ζητάει και επιδιώκει αυτοδυναμία;… Όταν πάγιο αίτημα των κομμάτων της ήταν και υποτίθεται πως είναι ακόμη η απλή αναλογική και οι κυβερνήσεις συνεργασίας προοδευτικών δυνάμεων και κομμάτων. Όταν από την μεταπολίτευση και μετά η Αριστερά είχε πάντα σταθερό μέτωπο ενάντια στον δικομματισμό, τον παλαιοκομματισμό, τον εγκλωβισμό του εκλογικού σώματος σε «ψευδοδιλλήματα» και «πλαστές» αυτοδυναμίες!
Πολιτικό πρόγραμμα σοβαρό, εμπεριστατωμένο και ρεαλιστικό δεν διαθέτουν. Πολιτική συμμαχιών και αξιόπιστους συμμάχους από τον προοδευτικό χώρο δεν έχουν. Ζητούν ωστόσο εδώ και δύο χρόνια επίμονα εκλογές, για να κάνουν τι, να συνεργασθούν με ποιους; Για να σέρνουν τη χώρα από εκλογική αναμέτρηση – σε εκλογική αναμέτρηση, στην πιο κρίσιμη καμπή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας;.