Τους αναξιοποίητους της δεξιάς, που πίστευαν ότι ήταν προορισμένοι από τη Θεία Πρόνοια για πρώτους ρόλους στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και δεν κλήθηκαν από τον πρωθυπουργό ούτε για κομπάρσοι, τους γνωρίσαμε. Κυρίως από τη χολή, το μίσος και την υποκρισία που έβγαλαν για την "ατυχία" τους. Μέχρι οιονεί συριζαίοι έγιναν, προκειμένου να υποστηρίξουν κάθε παραλογισμό.

Εκτός όμως από τους δεξιούς αναξιοποίητους, υπάρχει και η "δυστυχής ομάδα" των αναξιοποίητων της Αριστεράς.

Προέρχονται κυρίως από την Ανανεωτική Αριστερά και σιτίζονται, στην πλειονότητά τους, στο δημόσιο. (Πώς τα κατέφεραν και όλοι τους ζουν από το δημόσιο;)

Οι οποίοι όμως δεν πήγαν την ώρα που έπρεπε στον ΣΥΡΙΖΑ, νομίζοντας ότι θα εκλεγούν βουλευτές με το ΠΑΣΟΚ ή ότι θα τους καλούσε ο Μητσοτάκης για υπουργούς. Αλλά ούτε το ένα έγινε, ούτε το άλλο.

Και τώρα, βλέποντας τι είδους ανθρώπινα όντα έγιναν μέχρι και υπουργοί στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν τους χωράει ο τόπος στο ΠΑΣΟΚ, όπου αισθάνονται σαν ξεχασμένοι ναυαγοί. Με άλλα λόγια ανήκουν στην κατηγορία "μωρές παρθένες" της "προοδευτικής παράταξης", που έχασαν την πρώτη ευκαιρία του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουν λοιπόν να αποδράσουν για Τσίπρα, μήπως αλλάξει η τύχη τους αλλά ντρέπονται. Και προσπαθούν να το κάνουν "στα κρυφά". Πονηρά λοιπόν υψώνουν τη σημαία της «ενότητας των ….προοδευτικών δυνάμεων». Όπου "προοδευτικές δυνάμεις" είναι ο αναχρονισμός του Τσίπρα.