Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού αυτοπροσώπως, δημιουργούν ένα κλίμα ευφορίας και ένα εκατομμύριο απορίες, από δίπλα. Δημιουργούν ένα κλίμα θυμηδίας αλλά και περισσότερη οργή.

Δακρυρροούν ψευδέστατα, ότι στενοχωριούνται , τάχα μου –δήθεν, για τη μείωση του πληθυσμού και την υπογεννητικότητα.

Γαμώ το φελέκι μου, μέχρι πριν λίγο καιρό , εννοώ ένα, δυο μήνες, έδιναν επιδότηση κοντά στις είκοσι τρεις χιλιάδες ευρώ, για κάθε αγορά ηλεκτρικού αυτοκινήτου, για ταξί. Και τότε ηλεκτρικά ήταν μόνον τα TESLA. Συνεχίζεται το ίδιο βιολί και για τα ιδιωτικά, όχι φυσικά με τόσο μεγάλο ποσό.

Για κάθε νέο μωρό, που έρχεται στο φως του ήλιου δύο, τρία χιλιάρικα τους είναι αρκετά. Μετά, οι μαλάκες που θέλουν να το αναθρέψουν, ας κάνουν καλά. Θα βρουν τον τρόπο. Συνήθως δε καθυβρίζοντας τους ηλίθιους που κυβερνάν και διαχειρίζονται κατά το δοκούν, το δημόσιο χρήμα.

Σε μια κοινωνία που τα πάντα βουλιάζουν στο ψέμα και την παπαρολογία, τι πιστεύεις οτι μπορεί να επικρατεί στο δημόσιο πεδίο.

Του λεν του βλάκα, πως ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας , μας κατατάσσει τελευταίους στην εξυπηρέτηση ιατρικών αναγκών και ο κρετίνος αναρωτιέται, γιατί πρόπερσι και παραπρόπερσι τι ήμασταν σάμπως, πρώτοι;

Του επισημαίνουν ότι με το ν α πληρώνει τους εργολάβους, για επισκευές και μερεμέτια στα κέντρα υγείας, δεν βοηθάει το σύστημα υγείας αλλά μόνον τους εργολάβους και ότι δεν έχουν ανάγκη από καινούριες αναπαυτικές πολυθρόνες οι γιατροί, αλλά έχει ανάγκη από γιατρούς , το σύστημα υγείας, που άθλιε, χείριστε των υπουργών υγείας, δεν τολμάς να επιχειρήσεις αυτό που περιμένει όλη η κοινωνία. Να προληφθούν καινούριοι γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό.

Βγαίνει όμως ο ιδιωτικός τομέας χειρότερα βλαξ και διακηρύσσει «δίνει πολλά σε πολλούς» και από κάτω λέει φωνακλάδικα «δύο τυχεροί μοιράστηκαν εικοσιοκτώ εκατομμύρια και κάτι ευρώ». Όλοι οι υπόλοιποι που παίξανε εκείνη την μέρα, το τζόκερ , πήραν προφανώς το τίποτα.

Αλλά ο προπαγανδιστής τζόγου, επιμένει, «δίνουν πολλά σε πολλούς».

Το παιχνίδι συνεχίζεται, άρα και η φτώχια διευρύνεται και εδώ θέλουν να μας πείσουν ότι πρέπει να μάθουμε να μετράμε τη φτώχια, με τον τρόπο τον δικό τους, όπως επίσης και την ευτυχία με τα εκατοστά χαμόγελου ανά λεπτό.

Και όποιον πιάσω να ξαναμιλάει για τις οικογένειες που δεν είχαν τη δυνατότητα οικονομικά να πάνε, δέκα, είκοσι, εικοσιπέντε μέρες διακοπές, θα την πληρώσει αυτός , για τα ψέματα που διασπείρει για να μποϊκοτάρει το κύρος της κυβέρνησης μας.