Στο σημείωμα αυτό, θέλω να περιγράψω με λίγα λόγια, έναν φίλο, μέσα από μια σχέση σαράντα χρόνων, εξ αποστάσεως, που δεν την άγγιξεν, θέλω να πιστεύω, ο χρόνος…
Παραιτήθηκε από πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, τα μέντια, αποχαιρετιστήρια ομιλία, προχθές στη βουλή, που πηρέ τα σώβρακα του βαρουφάκη, του τσίπρα και των συν αυτοίς, πάλι η τελευταία του ομιλία, ως αρχηγός κόμματος στη Βουλή…τους ενοχλεί φυσικά και δεν θα τολμήσουν, να το πουν ποτές, όλοι τους, ότι ήταν μια από τις σημαντικότερες ομιλίες, στο μεταπολιτευτικό κοινοβούλιο, όπου προσπάθησε να ανέλθει και θα το πετύχει, γιατί το μπορεί και γιατί του αξίζει, να χαρακτηριστεί ένας από τους σημαντικότερους κοινοβουλευτικούς άντρες…
Ανακαλύψανε όλοι, φυσικά, τη ρητορική του ευκολία και την πολύ εύστοχη παρατηρητική του ματιά… Εκεί είναι το ζητούμενο άραγες;; Να εκστασιάζεσαι όποτε μιλάει ότι κι αν λέει;;;
Την πολιτική οξυδέρκεια και τον οραματικό, αλλά μην το παρακάνουμε, αρκετά συντηρητικό και συγκρατημένο λόγο του, κανένας δε λέει ακόμη κουβέντα…
Δεν ξέρω, εάν το συντηρητικό, αποδίδει στο έπακρο, αυτό που θέλω να εξηγήσω… Αλλά τότε, από παιδί, δεν του πήγαινε το συντροφιλίκι και το αριστεριλίκι…
Έδειχναν ξένο ρούχο, πάνω του, αταίριαστο…
Έκανε σφάλματα, πολλά, ίσως και ατελείωτα, και πολλά απ αυτά και βαριά, δεν υπολογίζει κάνεις πλέον, ούτε ο ίδιος θα καθίσει να τα διεί με καθαρή ματιά, τώρα… Θα πρέπει όμως όταν έρθει η ώρα να το κάνει.. το απαιτεί αυτό που λέει η ο ίδιος η Ιστορία…
Τον εξέθεσαν, επίσης, ανεπανόρθωτα, πολλοί από τους γύρω του και τις επιλογές του… κι όταν λέμε ανεπανόρθωτα, εννοούμε ότι δηλητηρίασαν την εικόνα του και το όνομα του…
Το ζητούμενο όμως σήμερα, είναι το από δω και μπρος… τι σκέφτεται να κάνει…σιγά να μην έχει κατασταλλάξει… θα τούρθει, κάποια στιγμή και θα το σβουρίξει…
Έχει την εμπειρία, έχει τη γνώση, έχει την ταχύτητα στις αποφάσεις του κι ας είναι και χάλια μάρκα…αποφασίζει, αυτό είναι το σίγουρο…
Όταν ήταν υποψήφιος ,για πρόεδρος, αντίπαλος τότε του Γιωργάκη, με ζήτησαν να μιλήσω δημοσίως, περί τον φίλο μου…
Δεν το σκέφτηκα καν…ούτε πολιτικά, ούτε κομματικά ούτε ντιπ τίποτε άλλο…είχα πει τότε… Δεν πρόκειται, να τον αφήσει το κατεστημένο και οι συντεχνίες… σαν κι αυτούς, μπορεί να θέλει, ένα σύνταγμα να του αντιπαρατεθεί, αλλά εκεί κάτω, στην Αθήνα, ετούτα δε μετράνε…
Αλλά παρορμητικός και βουλημικός, όρμηξε και υπέστη την βάσανο του υπόγειου διασυρμού…
Επειδή δε, είναι ο μονός, είμαι βέβαιος γιαυτό, που γνωρίζει και έχει στο μυαλό του, ένα σχέδιο για το αύριο, θα είναι πολύτιμος…
Αλλά όμως κι εσύ, ρε συ φίλε, χρυσογωνιάστηκες, και μαρδώθηκες και αγγελιάστηκες και τόσα σκύβαλα, πάτησαν σκαλωμαρία και δεν τα απέτρεψες, τα ανέχτηκες και τώρα, τα υφίστασαι…
Μόνο μια παράκληση, εκείνο το περί σημειολογίας και συντάγματος, μάζεψε το, ρε φίλε…
Είπαμε επί παντός του επιστητού, αλλά δεν το εννοούσαμε κι όλας…τελείως επί παντός….