Δεν μας έχει συνηθίσει ο 21ος αιώνας σε εύκολα χρόνια. Κι όμως, στο ξεκίνημά του υπήρξαν οι προϋποθέσεις για να χαράξει η χώρα μια πολύ πιο αισιόδοξη πορεία. Η ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη σήμανε την αλλαγή των συνθηκών αλλά και των προοπτικών της για το μέλλον. Δυστυχώς, η πενταετία 2004-09 ήταν αρκετή για να χυθεί η καρδάρα με το γάλα και να ανοίξει ο δρόμος προς το ΔΝΤ και τα μνημόνια. Οι κατεστημένες παθογένειες ματαίωσαν κάθε απόπειρα για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, ο λαϊκισμός σάρωσε κάθε ίχνος ορθολογισμού. Η Ελλάδα έγινε το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης.
Τα πρώτα κακά μαντάτα αυτής της χρονιάς έφτασαν από την Αμερική. Η πολιτική που εφάρμοσε ο Ντόναλτ Τραμπ, από την πρώτη στιγμή που ξαναπάτησε στον Λευκό Οίκο, επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους του πλανήτη. Περιφρόνησε κάθε έννοια σεβασμού της δημοκρατίας και του Διεθνούς Δικαίου ενώ έθεσε τις διμερείς και περιφερειακές σχέσεις των ΗΠΑ στην υπηρεσία των τυχοδιωκτικών του σχεδίων και των προσωπικών του φιλοδοξιών. Οι αλλοπρόσαλλοι χειρισμοί του απαξίωσαν τους θεσμούς της δυτικής συμμαχίας με την Ευρώπη να παρακολουθεί αμήχανη και ανέτοιμη να αντιδράσει στις αναθεωρητικές πολεμικές επιχειρήσεις στα σύνορά της.
Συμπληρώνοντας μιάμιση σχεδόν θητεία στο τιμόνι της χώρας, η ΝΔ παραμένει όμηρος του συνδρόμου της αυτοδυναμίας της. Μια ομηρία που εντείνεται ακόμη περισσότερο από την αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συσπειρώσει τους πολίτες που παραμένουν αποστασιοποιημένοι και αναποφάσιστοι. Η κυβέρνηση, αντί να αναλάβει το πολιτικό κόστος των μεταρρυθμίσεων για την εξάρθρωση του πελατειακού κράτους αναλώνεται στην προσπάθεια ικανοποίησης μιας εθισμένης στα επιδόματα κοινωνίας. Οι διαδοχικές αποτυχημένες παρεμβάσεις του επιτελικού κράτους σφράγισαν το κυβερνητικό έργο σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς επικαλύπτοντας τα όποια θετικά βήματα έγιναν.
Η ανοιχτή πληγή των Τεμπών βαθυνε φέτος ακόμα περισσότερο. Τα συνωμοσιολογικά σενάρια που διακινήθηκαν από τους «εμπειρογνώμονες» αποπροσανατόλισαν τη συζήτηση για τις πραγματικές αιτίες καθώς και τις ατομικές και συλλογικές ευθύνες που οδήγησαν στον χαμό τόσων νέων ανθρώπων. Η εργαλειοποίηση της τραγωδίας ενίσχυσε τον ακραίο λαϊκισμό. Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ ήρθε να επιβεβαιώσει την απόλυτη κυριαρχία της διαπλοκής του κρατικού μηχανισμού με τους κάθε λογής και προέλευσης απατεώνες. Η συνεχιζόμενη εμμονή της κυβέρνησης στην συγκάλυψη των πολιτικών ευθυνών και οι ντροπιαστικές σκηνές από τις εργασίες της εξεταστικής επιτροπής ενισχύουν το αίσθημα ατιμωρησίας και δυσφορίας των πολιτών.
Το 2025 αφήνει πίσω του ακόμα πιο έντονη την αίσθηση της πολιτικής αστάθειας τόσο εξ αιτίας της παγιωμένης δημοσκοπικά απόστασης της ΝΔ από μια νέα αυτοδυναμία όσο και λόγω της αδυναμίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εμφανιστεί εκλογικά ανταγωνιστική. Οι φήμες για πιθανή εμφάνιση νέων κομμάτων ενισχύουν την εικόνα της αβεβαιότητας αφού κανένα από αυτά δεν προσφέρεται για την άρση του προδιαγραφόμενου πολιτικού αδιεξόδου. Η πρόταση για τη συγκρότηση «Λαϊκού Μετώπου των προοδευτικών δυνάμεων» δηλαδή του ΠΑΣΟΚ με τα κομμάτια του πρώην ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ υπό τον επανακάμψαντα ιστορικό του ηγέτη δεν έχει καμιά πολιτική προοπτική αφού το διακύβευμα των επόμενων εκλογών δεν είναι η επιστροφή στην Ελλάδα του 2015 αλλά η φυγή μπροστά προς την Ελλάδα του 2035.
Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ 27/12/2025
Πηγή: www.tanea.gr