Το μοναδικό ίσως δυστύχημα της ιστορίας μας για το οποίο, αντικειμενικά, δεν υπήρχε εξ αρχής κανένα σκοτεινό σημείο, είναι το δυστύχημα των Τεμπών.
Διότι η αιτία ήταν προφανής: η παραβίαση του Γενικού Κανονισμού Κίνησης του ΟΣΕ (ΦΕΚ Β' 698/01-03-2019). Κάτι που ταυτοποιούσε και τους υπευθύνους: ήταν αυτοί που παραβίασαν τον κανονισμό – δηλαδή τον νόμο - και τοποθέτησαν δύο τραίνα να κινούνται αντίθετα, στην ίδια γραμμή.
Πλην όμως το συγκεκριμένο δυστύχημα είχε ένα τρομακτικό χαρακτηριστικό: τα θύματα ήταν νέοι άνθρωποι.
Και ο θάνατος νέων ανθρώπων παραβιάζει την ίδια τη «φυσική τάξη». Γι’ αυτό είναι απολύτως αδιανόητος. Και παράλογος. Για όλους. Πόσο μάλλον για τους γονείς. Γι’ αυτό και «ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους».
Είναι ο λόγος για τον οποίο, πολύ ανθρώπινα, δεν μπορούν να δεχθούν ότι έχασαν τα παιδιά τους από ένα ατύχημα και ψάχνουν για άλλες αιτίες.
Είναι αυτό που «μυρίστηκε» ένας ακροδεξιός εσμός, που τρέφεται με τον ανορθολογισμό και το εμπόριο των ανθρωπίνων. Ακόμη και του θανάτου.
Οπότε επέπεσε αμέσως επί των πτωμάτων, για να τα καπηλευτεί με θεωρίες συνωμοσίας. Μέχρι 25 τόνους ξυλολίου επινόησε, ως «αιτία» του θανατικού.
Πλην όμως, στις εκλογές του 2023 που ακολούθησαν, οι θεωρίες συνωμοσίας της ακροδεξιάς δεν είχαν καμία επιρροή. Διότι θάφτηκαν μέσα στην εγγενή ανυποληψία της.
Έτσι το δυστύχημα των Τεμπών αντιμετωπίστηκε ως αυτό που ήταν: ως δυστύχημα.
Στις ίδιες όμως εκλογές, ανατράπηκαν και όσα ξέραμε. Ότι δηλαδή η αξιωματική αντιπολίτευση αυξάνει τα ποσοστά της, σε κάθε περίπτωση. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ «πέτυχε» το απροσδόκητο: να χάσει, ως αξιωματική αντιπολίτευση, το 50% περίπου των ψηφοφόρων του των προηγούμενων εκλογών!
Όταν λοιπόν αντιλήφθηκαν το μέγεθος του εκλογικού ολέθρου, ανίκανοι να αναστοχαστούν πολιτικά, οδηγήθηκαν μετεκλογικά σε επιλογές απροκάλυπτα εκτός δημοκρατικού ήθους, που μόνον η ηθική παραφροσύνη επιτρέπει: οικειοποιήθηκαν τις θεωρίες συνωμοσίας της ακροδεξιάς για το δυστύχημα των Τεμπών.
Οπότε συνέβη το τρομακτικό: Οι ίδιες ακριβώς δεισιδαιμονίες και θεωρίες συνωμοσίας, οι οποίες, στα χέρια της ακροδεξιάς, απορρίπτονταν με χλεύη από την κοινωνία, μόλις υιοθετήθηκαν από την Αριστερά, νομιμοποιήθηκαν.
Και όχι μόνον, αλλά αμέσως χρησιμοποιήθηκαν ως εργαλείο μαζικής πλύσης εγκεφάλου, για την καπηλεία της ανθρώπινης απόγνωσης.
Και τα αποτελέσματα είναι ενώπιόν μας: Επειδή έπεισαν κάποιους γονείς, οπότε τους χρησιμοποιούν ως εργαλεία, απειλούν ήδη την ίδια τη δημοκρατική ζωή, με την εισαγωγή ενός νέου τύπου θεσμικού σκοταδισμού, που ερωτοτροπεί με το χάος.
Διότι υποβάλλεται και επιβάλλεται η ιδέα, ότι η «κάθαρση» της Τραγωδίας των Τεμπών ανήκει στους δρόμους και στα καφενεία και όχι στη Δικαιοσύνη. Κάτι που μόνον σε μεγαλύτερες ακόμη τραγωδίες μπορεί να οδηγήσει.
Μάλιστα, η ιδέα αυτή επιχειρείται να υλοποιηθεί με προσχηματικά τεχνάσματα για εκταφή των νεκρών, προκειμένου, για ακόμη πιο σκοτεινούς λόγους, να παρεμποδιστεί η διεξαγωγή της ποινικής δίκης.
Σκηνοθετείται έτσι μία βάναυση θεσμική εκτροπή, που καθιστά τη Δικαιοσύνη ανοίκεια για τον ίδιο τον ιδρυτικό σκοπό της. Για την «εντελέχειά» της.
Η χώρα δηλαδή βρίσκεται ενώπιον μίας φονικής εφαρμογής της «μηχανικής του χάους», που είναι η «βασιλική οδός» για την κατάρρευση της Δημοκρατίας.
Όμως υπάρχει και η Δικαιοσύνη.
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ 30/9/2025