Πού πάμε;

19 Μαρ 2015

Πίσω από το σκηνικό έντασης στις σχέσεις κυβέρνησης-πιστωτών υπάρχει ένα δημοσιονομικό κενό ύψους αρκετών δισ. ευρώ το οποίο η ελληνική πλευρά αρνείται να συζητήσει με τους «θεσμούς» και έτσι καταφεύγει στην περίφημη πολιτική διαπραγμάτευση. Δεν ποσοτικοποιεί και δεν κοστολογεί τίποτα ζητώντας θεωρητική λύση σε ένα πρόβλημα που είναι βαθύτατα πρακτικό.Είναι προφανές ότι εταίροι μας δεν πρόκειται να δώσουν στην κυβέρνηση αυτό που ζητάει, χρήματα χωρίς όρους, και ότι μόνος τρόπος άρσης του αδιεξόδου είναι να εγκαταλειφθούν οι κούφιες αντιμνημονιακές ρητορείες και να υλοποιηθούν ταχύτατα γενναίες μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν την ελληνική εικόνα και θα δώσουν επιχειρήματα εκτός συνόρων σε όσους εξακολουθούν να υποστηρίζουν την ανάγκη να συνεχιστεί η ελληνική παρουσία στην ευρωζώνη.

Η κυβέρνηση δεν έχει εντολή να ρισκάρει την συμμετοχή της χώρας στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ και οφείλει να σεβαστεί πρώτα απ όλα τη βούληση του ελληνικού λαού στο όνομα του οποίου διακηρύττει ότι δεν θα κάνει ούτε βήμα πίσω.

Η εντολή είναι για λύση, όχι για ρήξη με τους πιστωτές-εταίρους. Δεν έχουν το πολιτικό και ηθικό δικαίωμα να οδηγήσουν τη χώρα σε σκοτεινούς δρόμους. Το θυμίζουμε γιατί υπάρχουν ενδείξεις ότι κάποιοι ανάμεσά τους έχουν ξεχαστεί…