Από τη μια η Φλόριντα (Τραμπ-Ζελένσκι), από την άλλη η Φλώρινα (δήμαρχος- Banda Entopica). Και στις δύο έχει ουσία. Λόγω «ρεπερτορίου», η Φλώρινα μπροστά, 26/12,
Το θέμα. Ιστοσελίδα «Μένουμε Ενεργοί»:
· «Κατά τη διάρκεια τοπικής γιορτής στη Φλώρινα, ο δήμαρχος της πόλης σταμάτησε το μουσικό συγκρότημα Banda Entopica, επειδή ανάμεσα στο ρεπερτόριό του υπήρχαν και τραγούδια της μακεδονικής μουσικής παράδοσης που δεν ήταν ελληνόφωνα! Ενώ σε δεκάδες πανηγύρια και μουσικές εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα παίζονται και χορεύονται αυτά τα τραγούδια μαζί με τα ελληνόφωνα, ελληνικά παραδοσιακά. Στη μουσική παράδοση των Βαλκανίων, συνυπάρχουν παραδόσεις διαφόρων λαών, γλωσσών και πολιτισμών»
· Στέλεχος της δημοτικής αρχής υπερασπίστηκε την απόφαση του δημάρχου Β. Γιαννάκη. «Στη Φλώρινα τέτοιου είδους ζητήματα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα λόγω της γεωπολιτικής σημασίας της περιοχής/αλυτρωτικό. Κάποια στιγμή είπαν ότι θα τραγουδήσουν τραγούδια της περιοχής μας και άρχισαν να τραγουδούν σλάβικα. Ε, κάπου σταματάμε. Είμαστε Έλληνες, δεν είμαστε Σλάβοι» (πηγή: https://www.protothema.gr/ 26/1)
· Banda Entopica: «Στο πρόγραμμά τους περιλαμβάνονται τραγούδια σε διάφορες γλώσσες, όπως ελληνικά, σλαβικά, βουλγάρικα, τουρκικά, σερβικά και ρομανί. Η επιλογή αυτή έχει καθαρά καλλιτεχνικό χαρακτήρα και όχι ιδεολογικό. Η μουσική μας δεν προάγει μίσος, διχασμό ή εθνικιστικές αντιλήψεις και σκοπός τους είναι «να ενώνει τους ανθρώπους και όχι να τους χωρίζει».
· Αρ. Χατζής: Καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, χθες, ποστ: «Η γιαγιά μου (από τη Μαγνησία της Μικράς Ασίας) δεν τα έμαθε ποτέ (τα «μακεδονίτικα») αλλά τα παιδιά της, ο πατέρας μου και οι αδελφές του καταλάβαιναν μια χαρά τα «μακεδονίτικα» – όπως τα έλεγαν όλοι. Στα οικογενειακά γλέντια τραγουδούσαν, μεταξύ άλλων, και 2-3 μακεδονίτικα τραγούδια... Τώρα που πέρασαν τα χρόνια τα θυμάμαι με νοσταλγία αυτά τα μακεδονίτικα τραγούδια, σχεδόν με αγάπη. Αυτά τα τραγούδια είναι μέρος της κληρονομιάς μου, των αναμνήσεων και της ταυτότητάς μου. Οπότε, έχω έναν ακόμα λόγο να εξοργίζομαι με τις αθλιότητες στη Φλώρινα. Ο πρώτος λόγος βέβαια είναι πιο σοβαρός: σε μια φιλελεύθερη κοινωνία δεν διώκεται, δεν περιορίζεται, δεν στιγματίζεται κανείς για τη γλώσσα, το τραγούδι, τις μνήμες του, την ταυτότητά του, όπως την αισθάνεται και τη βιώνει· αυτή είναι στοιχειώδης αρχή ελευθερίας και ανθρώπινης αξιοπρέπειας».
· Σε μια χώρα στην οποία ακόμα και η Αθήνα κατοικήθηκε από σλαβικά φύλα/η λέξη Πλάκα ανήκει στην αρβανίτικη γλωσσική παράδοση. Το μίγμα των φύλων που κατοίκησαν στην ελληνική χώρα (Αρβανίτες, Σλάβοι, Βλάχοι), στη διαδρομή του χρόνου, έδωσε εκπληκτικές επιδόσεις στον πλουραλιστικό της χαρακτήρα. Οι μη έχοντες ελληνική καταγωγή και που απέκτησαν ελληνική συνείδηση «καθ’ οδόν», έγιναν πρωταγωνιστές του ’21: Μιαούλης, Μπουμπουλίνα, Μπότσαρης, Τζαβέλας, Σιουλιώτες κ.α. Οι ποικίλες ταυτότητες εμπλούτισαν την κυρίαρχη ελληνική: ο Ρήγας Φεραίος, η στολή των ευζώνων, το κλαρίνο, το τσάμικο/ένα χωνευτήρι παραδόσεων που σχηματίστηκε στο χρόνο- και αρέσει. Γι’ αυτό το σλόγκαν τα λέει όλα: «πάμε στα κλαρίνα», όχι πάμε λύρα!
Ανέκδοτο ερώτημα για το δήμαρχο. Μήπως το άσμα «Στην Αγιά Σοφιά αγνάντια βλέπω τα ευζωνάκια», είναι κάπως «αλυτρωτικό»;
Μια χώρα με υψηλότατο βαθμό εθνικής ομοιογένειας (98%), φοβάται τη σκιά της. «Το ΕΔΑΔ έχει αναγνωρίσει το δικαίωμα των μειονοτήτων να χρησιμοποιούν τη μητρική τους γλώσσα»/αλλά ο άρειος πάγος αποφάσισε τα αντίθετα. Γι’ αυτό χρειάζεται ένα άλμα στον σύγχρονο κόσμο: «Σε μια φιλελεύθερη κοινωνία δεν διώκεται κανείς για τη γλώσσα, το τραγούδι, τις μνήμες του, την ταυτότητά του, όπως την αισθάνεται και τη βιώνει»!