Αφού το έλεος των δυνατών του κόσμου εξέλιπε, ας προσευχηθούμε όλοι μας, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, βουδιστές και ΙνδουΪστές ή και από όποιο άλλο δόγμα προερχόμαστε, όπως ο Μεγαλοδύναμος Θεός σώσει αυτή τη φορά και κάποιους άλλους που αν και δεν πιστεύουν στη δύναμή του, είναι όμως και αυτοί πλάσματα στη σκέπη του, όπως είμαστε και εμείς ! Ή μήπως οι άμοιροι Παλαιστίνιοι της Γάζας είναι «παιδιά ενός κατώτερου Θεού» και δεν δικαιούνται της έγνοιας του!
Ο περιούσιος λαός
Σίγουρα, δεν μπορούμε να διαφωνήσουμε με τις γραφές και να αντιτείνουμε στο ότι ‘’ ο λαός του Ισραήλ θεωρήθηκε ότι ήταν ο περιούσιος λαός’’ από τον ίδιο τον Θεό τους. Ωστόσο σύμφωνα και με το δικό μας δόγμα, το χριστιανικό, αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που ο Θεός αποφάσισε να στείλει στη γη τον Χριστό μας, για να επαναφέρει στο δρόμο της ‘’σωτηρίας’’ τον περιούσιο λαό του, που είχε περιέλθει πλέον σε δρόμο φθοροποιό της ανθρώπινης ψυχής και ύπαρξης. Και μάλιστα, αυτή ήταν η δεύτερη παρέμβαση σωτηρίας του Θεού προς τον λαό των Εβραίων. Η πρώτη ήταν εκείνη τουλάχιστον 1500 χρόνια πριν, όταν έδωσε την εντολή στον Μωυσή να οδηγήσει τον λαό του Ισραήλ από την αιχμαλωσία των Αιγυπτίων πίσω στον τόπο τους, στη γη της Επαγγελίας την Χαναάν!
Όταν οι Ρωμαίοι εκτόπισαν τους Εβραίους
Ο λαός που ευθύνεται περισσότερο στη συρρίκνωση του λαού των Εβραίων ήταν οι Ρωμαίοι κατακτητές, οι οποίοι περίπου το 30 π.Χ. κατέκτησαν τη γη τους. Αργότερα με την έλευση του Χριστιανισμού, και τη ραγδαία εξάπλωσή του, ο Εβραϊσμός τόσο σαν θρησκεία όσο και σαν εθνότητα συρρικνώθηκε και εκτοπίστηκε από τη πατρογονική του γη. Οι Ρωμαίοι μετονόμασαν τη χώρα από Ιουδαία σε Παλαιστίνη κατά την «Παλαιστίνη Συρία» του Ηροδότου. Η περιοχή κατακτήθηκε μεταγενέστερα από τους Βυζαντινούς, κατόπιν από τους Άραβες, τους Σελτζούκους Τούρκους, τους Σταυροφόρους Ευρωπαίους, τους Μαμελούκους Αιγύπτιους, τους Οθωμανούς , τους Αιγύπτιους και πάλι από τους Οθωμανούς/Τούρκους ως το 1917 ενώ διετέλεσε και βρετανικό προτεκτοράτο μεταξύ 1920 - 1948. Δηλαδή η περιοχή της Παλαιστίνης παρέμεινε μουσουλμανική στην πλειονότητα των κατοίκων της από το 1270 μ.Χ. έως και τον 20ο αιώνα.
Η διασπορά των Εβραίων ανά τον κόσμο και το ολοκαύτωμα
Οι Εβραίοι βρέθηκαν εκτοπισμένοι σε πολλές χώρες της Ευρώπης αλλά και της Βόρειας και της Νότιας Αμερικής. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του Εβραϊκού λαού ήταν το ότι όπου και να βρίσκονταν, κατάφερναν και διατηρούσαν την εθνοτική τους οντότητα. Αυτό ίσως να αποτελεί και ένα χαρακτηριστικό τους, το οποίο τους κρατάει σε εθνοτική και θρησκευτική συνοχή παντού και πάντα. Ο χαρακτηρισμός είναι «Εβραϊκής καταγωγής» είναι κάτι παραπάνω από «ταυτότητα». Οι χώρες στις οποίες είχαν εγκατασταθεί πολυάριθμες κοινότητες Εβραίων, ήταν η Ισπανία, οι χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, η Πολωνία, η Αυστρία, η Γερμανία, η Μ.Βρετανία, η Ελλάδα, αλλά και από την άλλη ακτή του Ατλαντικού, οι ΗΠΑ και η Βραζιλία. Αρκετά χρόνια αργότερα, άρχισε να αναπτύσσεται ένα ρεύμα επιστροφής των Εβραίων στη γη των προγόνων τους. Ο πρώτος μάλιστα μαζικός επαναπατρισμός Εβραίων συνέβη τον 14ο αιώνα κυρίως από την Ισπανία προς την Ιερουσαλήμ. Από τον 19ο αιώνα το σιωνιστικό κίνημα (που είχε ιδρυθεί το 1897 με σκοπό την ίδρυση του Ισραήλ), απαίτησε τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου εβραϊκού κράτους, ενώ ανέλαβε τη μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων Εβραίων στην Παλαιστίνη. Ακολούθησε ο Β΄παγκόσμιος πόλεμος και ‘’το ολοκαύτωμα’’ όπου ο παρανοϊκός Αδόλφος Χίτλερ και οι ναζιστές του, ευθύνονται για την εξόντωση τουλάχιστον 5 εκατομμυρίων Εβραίων στα κρεματόρια, από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Ήδη με τη λήξη του Β΄παγκόσμιου πολέμου, στη διεθνή κοινότητα είχε γεννηθεί η αίσθηση ότι θα έπρεπε να υπάρξει ένα αντιστάθμισμα προς τον απίστευτα βαρύ φόρο αίματος τον οποίο είχε πληρώσει η Εβραϊκή κοινότητα όλα τα αυτά χρόνια της ναζιστικής θηριωδίας. Έτσι το 1947, ο ΟΗΕ ανέλαβε τον έλεγχο της Παλαιστίνης, και στις 29 Νοεμβρίου η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε την απόφαση Αρ. 181 για τη διαίρεση της Παλαιστίνης σε ένα ισραηλινό και ένα αραβικό κράτος, και τη μετατροπή της Ιερουσαλήμ σε διεθνή πόλη εκτός συνόρων.
Μια συνύπαρξη βαμμένη με αίμα
Από πολύ νωρίς μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948, άρχισαν οι Αραβο-Ισραηλινές διενέξεις. Την επόμενη σχεδόν ημέρα ξέσπασε ο πρώτος Αραβοϊσραηλινός πόλεμος του 1948, όταν πέντε αραβικές χώρες (Αίγυπτος, Ιορδανία, Συρία, Λίβανος και Ιράκ) εισέβαλαν στρατιωτικά, με την αρωγή και άλλων στρατευμάτων από την Υεμένη και τη Σαουδική Αραβία. Η Αίγυπτος και η Ιορδανία προσάρτησαν τότε το Σινά και τη Γάζα η πρώτη και τη Δυτική Όχθη του ποταμού Ιορδάνη η δεύτερη. Μετά από ένα χρόνο εχθροπραξιών υπογράφηκε ανακωχή. Έκτοτε ακολούθησαν πολλές ακόμα συγκρούσεις που συνεχίζονται μέχρι και τις μέρες μας. Κύριες στιγμές της Αραβοϊσραηλινής σύγκρουσης ήταν ο πόλεμος των Έξι Ημερών το 1967, όταν το Ισραήλ επιτέθηκε πρώτο στις δυνάμεις της Αιγύπτου, της Ιορδανίας και της Συρίας και προέλασε στο έδαφος τους καταλαμβάνοντας τη χερσόνησο του Σινά, τη Λωρίδα της Γάζας, τη Δυτική Όχθη και τα Υψώματα του Γκολάν. Έξι χρόνια αργότερα ξέσπασε ο πόλεμος του Γιομ Κιππούρ του 1973 όταν και πάλι οι Αιγυπτιο-Συριακές δυνάμεις επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά στο Ισραήλ αυτή τη φορά με επιτυχία. Το Ισραήλ σώθηκε την τελευταία στιγμή και μόνο μετά από την Αμερικανική παρέμβαση. Τον Μάρτιο του 1979 ο πρωθυπουργός της Αιγύπτου Ανουάρ αλ-Σαντάτ, υπέγραψε στο Καμπ Ντέιβιντ των ΗΠΑ συμφωνία, σύμφωνα με την οποία η Αίγυπτος αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ, ενώ το Ισραήλ αποσύρθηκε από το Σινά. Η Ισραηλινή πλευρά υποσχέθηκε επιπλέον να αρχίσει συνομιλίες με τους Παλαιστίνιους. Αντί του τελευταίου όμως, ο τότε ισραηλινός πρωθυπουργός Μεναχέμ Μπέγκιν, άρχισε να επιχορηγεί, τους παράνομους σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, Εβραϊκούς εποικισμούς στη Δυτική Όχθη, προκαλώντας την οργή των Παλαιστινίων. Στη συνέχεια, ακολούθησε ο πόλεμος του Λιβάνου το 1982, όπου με την ανοχή του Ισραηλινού στρατού, Χριστιανοί Λιβανέζοι ένοπλοι έπραξαν τη φοβερή σφαγή Παλαιστινίων μουσουλμάνων στα στρατόπεδο προσφύγων Σάμπρα και Σατίλα. Από το 1987 ξεκίνησε η λεγόμενη Ιντιφάντα, δηλαδή η συνεχιζόμενη ένοπλη εξέγερση Παλαιστινίων στα κατεχόμενα από το Ισραήλ εδάφη της Δυτικής Όχθης. Οι διαφορές Αράβων και Ισραηλινών φάνηκαν να διευθετούνται προσωρινά με τις Συνθήκες του Όσλο του 1994, που προέβλεπαν τη δημιουργία της Παλαιστινιακής Αρχής, και ξεχωριστό κράτος των Παλαιστινίων, οριοθετημένο ως την περιοχή της Λωρίδας της Γάζας και την περιοχή της Δυτικής όχθης του Ιορδάνη ποταμού.
Ο αιματοβαμμένος 21ος αιώνας
Στις εκλογές της 25 Ιανουαρίου του 2006, η Χαμάς κέρδισε τις παλαιστινιακές εκλογές στη περιοχή της Λωρίδας της Γάζας και έκτοτε οι Παλαιστίνιοι της Λωρίδας της Γάζας διοικούνται από την οργάνωση Χαμάς, που έχει ως στόχο της, την καταστροφή του Ισραήλ και την ανακήρυξη ανεξάρτητου Ισλαμικού Παλαιστινιακού κράτους. Όμως οι Παλαιστίνιοι της Δυτικής Όχθης διοικούνται από την Παλαιστινιακή Αρχή, η οποία είναι αναγνωρισμένη από τη διεθνή κοινότητα και το Ισραήλ, ως η ανώτατη διοίκηση των Παλαιστινίων. Τον Δεκέμβριο του 2008, η Χαμάς ανακοίνωσε μονομερώς τον τερματισμό της εκεχειρίας που είχε κηρυχθεί με το Ισραήλ και ταυτόχρονα δεκάδες αυτοσχέδιες οβίδες από τη Γάζα άρχισαν να ρίχνονται καθημερινά στις περιοχές του Ισραήλ. Μια εβδομάδα σχεδόν μετά τη λήξη της εξάμηνης εκεχειρίας, η ισραηλινή αεροπορία εξαπέλυσε 30 πυραύλους εναντίον στόχων στη Λωρίδα της Γάζας. Οι νεκροί ξεπέρασαν τους 1.400, ενώ τουλάχιστον 5.100 άνθρωποι τραυματίστηκαν. Το Ισραήλ κατηγορήθηκε για προφανή χρήση του απαγορευμένου λευκού φωσφόρου στις επιθέσεις του κατά της Γάζας. Έκτοτε οι εχθροπραξίες και από τις δύο πλευρές συνεχίστηκαν αμείωτες.
Τα τελευταία εκατέρωθεν διαπραχθέντα εγκλήματα
Ο πραγματικός όμως πόλεμος μεταξύ των Παλαιστινιακών οργανώσεων υπό την ηγεσία της Χαμάς και του Ισραήλ ξεκίνησε στις 7 Οκτωβρίου 2023, όταν ένοπλοι Παλαιστίνιοι εισέβαλαν στα Ισραηλινά εδάφη σκοτώνοντας αμέριμνους άμαχους πολίτες. Κατά την εισβολή αυτή, η οποία έγινε σε κοινότητες αμάχων, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών του Ισραήλ , Λιόρ Χαγιάτ δήλωσε ότι η Χαμάς δολοφόνησε «περίπου 1.200 ανθρώπους». Επιπλέον αιχμαλώτισαν περίπου 250 επίσης αμάχους. Μία ημέρα αργότερα ξεκίνησε η Ισραηλινή αντεπίθεση, με συνεχείς βομβαρδισμούς και ολικό αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας, καθώς και συμπλοκές στην Δυτική Όχθη και στα σύνορα του Ισραήλ με τον Λίβανο. Έχει περάσει 1,5 χρόνος από τότε και το Ισραήλ έχει ισοπεδώσει κυριολεκτικά τις περιοχές της Λωρίδας της Γάζας. Έχουν καταστραφεί τα περισσότερα νοσοκομεία και τα σχολεία της περιοχής και πολλές χιλιάδες κτίρια και ιδιωτικές κατοικίες. Όμως το πλέον ανατριχιαστικό στις εχθροπραξίες αυτές είναι το ότι από την έναρξη των ισραηλινών επιχειρήσεων, τουλάχιστον 59 χιλιάδες Παλαιστίνιοι -στη μεγάλη τους πλειοψηφία άμαχοι- έχουν σκοτωθεί, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που δημοσιεύει το Υπουργείο Υγείας της κυβέρνησης της Χαμάς και τα οποία θεωρούνται αξιόπιστα από τον ΟΗΕ. Όμοια, το Ισραήλ έχει ανακοινώσει ότι από την έναρξη των εχθροπραξιών έχουν σκοτωθεί 890 Ισραηλινοί στρατιώτες και αξιωματικοί, ενώ δεν έχει ανακοινώσει τον αριθμό των αμάχων Ισραηλινών νεκρών.
Ένας πόλεμος απόλυτα άνισος
Ο πόλεμος αυτός έτσι κι αλλιώς από το ξεκίνημά του, ήταν μια απόλυτα άνιση σύγκρουση. Ένας στρατός άριστα εκπαιδευμένος, από τους καλύτερους του κόσμου και με τα τελειότερα οπλικά συστήματα, απέναντι σε μερικές χιλιάδες ένοπλους με ελλιπή στρατιωτική εκπαίδευση και οπλισμό. Είναι φανερό ότι εφόσον η ηγεσία του Ισραήλ θα αποφάσιζε την παντελή εξόντωση των Παλαιστινίων θα μπορούσε να το καταφέρει σε μόλις μερικές ημέρες ή και ώρες. Αυτό βέβαια είναι εντελώς θεωρητικό, καθώς δεν μπορούσε να προχωρήσει σε μια τέτοια ενέργεια ερήμην του διεθνούς παράγοντα. Όμως οι στρατιωτικές ενέργειες του Ισραήλ που επιχειρούνται κρίνονται ως απαράδεκτες από τη πλειοψηφία της διεθνούς κοινότητας. Μέχρι σήμερα μάλιστα έχουν εκφραστεί κάποιες χώρες και κυβερνήσεις πέραν των Αραβικών, όπως η Ισπανία, η Σουηδία, η Νορβηγία, η Ιρλανδία και μόλις αυτές της ημέρες και η Γαλλία, οι οποίες έχουν επανειλημμένως καταδικάσει τις ενέργειες του Ισραήλ. Στις ανακοινώσεις τους αναφέρουν ότι η στάση του Ισραήλ κρίνεται απαράδεκτη εφόσον συνεχίζεται για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και στρέφεται μάλιστα και κατά αμάχων και παιδιών.
Η επιτελούμενη γενοκτονία
Με τις μέχρι σήμερα εξελίξεις στη σύγκρουση του Ισραήλ με τους Παλαιστινίους , θεωρούμε ότι μια γενοκτονία βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Γενοκτονία στη Γάζα αποκαλείται η γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού κατά τη διάρκεια της συνεχιζόμενης εισβολής και του βομβαρδισμού της Λωρίδας της Γάζας, ως μέρος του πολέμου στη Γάζα. Ο όρος αυτός έχει αποδοθεί από την Ειδική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών, τη Διεθνή Αμνηστία και άλλους ειδικούς και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι γενοκτονικές πράξεις που περιγράφονται από εμπειρογνώμονες και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων περιλαμβάνουν εκτεταμένες δολοφονίες, χρήση του λιμού ως όπλο πολέμου, καταστροφή πολιτικών υποδομών, επιθέσεις σε εργαζόμενους στον τομέα της υγείας και αναγκαστική εκτόπιση. Μάλιστα η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής έχει αρχίσει διαδικασία, αγωγής του κράτους της Νότιας Αφρικής κατά του κράτους του Ισραήλ για γενοκτονία, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔΧ), ισχυριζόμενη παραβίαση της Σύμβασης για τη Γενοκτονία. Γενοκτονίες έχουν υπάρξει στην ιστορία, όπως και εκείνες οι οποίες σχετίζονται και με το δικό μας Έθνος , των Ποντίων αλλά και των Αρμενίων. Βέβαια οι γενοκτονίες αυτές συνέβησαν ένα αιώνα παλαιότερα, που ούτε διεθνείς οργανισμοί και ούτε διεθνή δικαστήρια υπήρχαν για να υπερασπιστούν τους διωκόμενους.
Σκοτώνονται άνθρωποι ή θανατώνονται κάποια «άλλα πλάσματα»!
Εκτίμησή μας είναι ότι η διεθνής κοινότητα παρατηρεί τα τεκταινόμενα στη Παλαιστίνη με μια απίστευτη αίσθηση αμηχανίας έως και αδιαφορίας απέναντι στην επιτελούμενη αυτή γενοκτονία και τα τρομερά εγκλήματα πολέμου. Σίγουρα υπήρξε μια αφορμή που εξαιτίας της οι Ισραηλινοί εναντιώθηκαν στην αποτρόπαια ενέργεια της Χαμάς και την δολοφονία των αμάχων Ισραηλινών. Όμως η αντίδραση αυτή θα πρέπει να είχε και κάποια όρια. Δεν είναι δυνατόν οι Ισραηλινοί επί 20 μήνες έως και σήμερα, να σκοτώνουν καθημερινά μερικές δεκάδες Παλαιστινίους και να μην είναι σε θέση η διεθνής κοινότητα να σταματήσει αυτή την άθλια συμπεριφορά! Οι εχθροπραξίες πια έχουν εξελιχθεί σε ωμές δολοφονίες. Μάλιστα έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο καθημερινής πράξης που ακόμη κι εμείς οι ίδιοι ως ευαίσθητοι πολίτες δεν τρομάζουμε πια. Ακούμε για τους καθημερινούς θανάτους και μένουμε αμήχανοι σαν να μην χάνονται ανθρώπινες ζωές αλλά κάποια άλλα πλάσματα !
Αφού το έλεος των ανθρώπων εξέλιπε, ας επικαλεστούμε το έλεος του Θεού
Και αφού οι άνθρωποι, που διαθέτουν τη δυνατότητα να παρέμβουν και να αποσοβήσουν τις δολοφονίες αυτές δεν παρεμβαίνουν, ας επικαλεστούμε το έλεος του Θεού των Εβραίων ! Είναι ο ίδιος Θεός που ως σήμερα έχει μεριμνήσει για τη σωτηρία του περιούσιου λαού του, με τη φυγή από την Αίγυπτο αλλά και με την έλευση του Χριστού. Όμως είναι και Θεός όλων μας ! Ας προσευχηθούμε όλοι μας, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, βουδιστές και ΙνδουΪστές ή και από όποιο άλλο δόγμα προερχόμαστε ο Μεγαλοδύναμος Θεός να σώσει αυτή τη φορά και κάποιους άλλους που αν και δεν πιστεύουν στη δύναμή του είναι όμως και αυτοί πλάσματα στην σκέπη του όπως είμαστε και εμείς ! Ή μήπως οι άμοιροι Παλαιστίνιοι της Γάζας είναι ΄΄παιδιά ενός κατώτερου Θεού’’ και δεν δικαιούνται της έγνοιας του!