Η συμμετοχή Βενιζέλου στην εκδήλωση για τα 15 χρόνια της εφημερίδας Δημοκρατία προκάλεσε έντονο διάλογο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πολλοί επικριτές υποστήριξαν ότι ήταν αδιανόητη η συμμετοχή του σε μια εκδήλωση στην οποία παρίσταντο αρκετοί ακροδεξιοί. Αντίθετα, οι υποστηρικτές επισήμαναν την ανάγκη, στο όνομα της Δημοκρατίας, να επικοινωνεί με κάθε ακροατήριο που είναι εντός του δημοκρατικού τόξου.

Αν επιχειρήσει κανείς να κωδικοποιήσει τα επιχειρήματα των δύο πλευρών, η πρώτη άποψη θεωρεί ότι η εκδήλωση είχε απώτερο στόχο την υπονόμευση του Κυριάκου Μητσοτάκη και τη συσπείρωση ενός αντιμητσοτακικού μετώπου.

Η δεύτερη άποψη υποστηρίζει ότι η εκδήλωση ήταν μια ηθική δικαίωση του Βαγγέλη Βενιζέλου τον οποίο είχε καθυβρίσει στο παρελθόν επανειλημμένα η συγκεκριμένη εφημερίδα. Επισημαίνει, και ορθά, ότι στην εκδήλωση αυτή ήταν ο Πρόεδρος της Βουλής, ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης και πολλά άλλα πολιτικά στελέχη από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους.

Η συζήτηση αυτή είναι σε μεγάλο βαθμό αποπροσανατολιστική. Επικεντρώνεται στο που μίλησε και όχι στο τι είπε. Η ομιλία του ήταν ένας ύμνος στη Φιλελεύθερη Δημοκρατία. Θα είναι κείμενο αναφοράς στις δύσκολες ημέρες που έρχονται. Σχετικά με το που τα είπε, μου ήρθε αυτόματα στο μυαλό, τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών, η ομιλία του Ενρίκο Μπερλινγκουέρ στο 25ο συνέδριο του ΚΚΣΕ τον Φεβρουάριο του 1976. Εκεί, μπροστά σε ένα αποσβολωμένο ακροατήριο μπολσεβίκων μίλησε για Ελευθερία και Δημοκρατία, για τον Ιταλικό δρόμο στο σοσιαλισμό. Το ακροατήριο δεν τον εμπόδισε να υπερασπιστεί τις ιδέες του.

Εν τέλει, σημασία έχει το τι λες και όχι το που το λες.

Υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται.

https://evenizelos.gr/.../7300-evangelos-venizelos-i..