Όταν ήμουνα μικρός  γύρω στα 10 η αδελφή μου που ήταν 5 χρόνια μεγαλύτερή μου ζήτησε  περισσότερο χαρτζιλίκι από τον πάτερα μας.

Θυμάμαι να συντάσσομαι με ενθουσιασμό υπακούοντας στην αυτονόητη αντίληψη αλληλεγγύης  που έχουν τα αδέλφια μεταξύ τους.

Αυτό μου έφερε στο μυαλό η ανάγνωση της είδησης  ότι σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση  μεγάλο μέρος   των ερωτηθέντων εξέφρασε την αλληλεγγύη του  σε όλα  τα αιτήματα των αγροτών η στα περισσότερα  από αυτά.

Βέβαια  γνωρίζουμε ότι οι ερωτήσεις των δημοσκοπήσεων είναι γενικόλογα διατυπωμένες  και χωρίς  δυνατότητα διευκρινήσεων. Μοιάζουν λίγο με το ερώτημα του δημοψηφίσματος του 2015.

Κι επειδή όλοι μας  κρύβουμε τον μικρό αλληλέγγυο αδελφό της ιστορίας που σας είπα,  με μεγάλη ευκολία  λεμέ ότι συμφωνούμε με τα αιτήματα  οιουδήποτε  διαμαρτύρεται ακόμα και αν μας κρατάει ομήρους, αφού  πάντα υπάρχει ο μπαμπάς  που δεν είναι άλλος από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Είμαι ο τελευταίος που θα ισχυριστώ ότι όλα στον αγροτικό τομέα  έχουν γίνει  σωστά από την πλευρά της σημερινής κυβέρνησης  Το ανάποδο μάλιστα.

 Έχω  ζήσει τον αγώνα πολλών μικρών παραγωγών να επιβιώσουν.  Έχω διαπιστώσει ιδίοις ομάδι την αποδιοργάνωση όχι μόνο των ελεγκτικών μηχανισμών αλλά και των συμβουλευτικών. Σε πολλές περιπτώσεις  οι αγρονόμοι και  οι γεωπόνοι είναι άφαντοι.

Αυτό όμως  δεν μας απαντάει στο ερώτημα από που θα βγουν τα χρήματα  για να ικανοποιηθούν    μερικά ακραία  αιτήματα των αγροτών όπως   ο ορισμός εγγυημένων τιμών για τα προϊόντα τους,  το αφορολόγητο πετρέλαιο στη μάνικα ή να μην υπαχθεί ο έλεγχος των επιδοτήσεων  στην ΑΑΔΕ.

Με άλλα λόγια  ζητάνε,  είτε το προϊόν που παράγουν είναι καλό είτε δεύτερης ποιότητας, να  πληρώνονται μια συγκεκριμένη τιμή κάτ’ ελάχιστον Γιατί βέβαια αν μια χρόνια πάει καλά  τότε   πουλάνε  στην αυξημένη τιμή όπως έγινε με το σιτάρι πριν τρία χρόνια. Η  τιμή τότε  Ηταν τριπλάσια  από τη σημερινή   χαμηλή τιμή των 0,19 λεπτών το κιλό.

Κι έπειτα γιατί να μην υπαχθεί ο έλεγχος στην ΑΑΔΕ αφού αποδεδειγμένα ο ΟΠΕΚΕΠΕ αποδείχθηκε  προβληματικός  αν όχι και χαλασμένος και διαβρωμένος.

Και τέλος  ποιος θα πληρώσει τον διαφυγόντα φόρο στο πετρέλαιο που θα πουλιέται ανεξέλεγκτα σε όλη την ύπαιθρο.  Γιατί αφορολόγητο πετρέλαιο στη μάνικα  αυτό σημαίνει.

Οι  πιο γενναιόδωροι θα πουν , η κυβέρνηση

Μα τα λεφτά που διαχειρίζεται η κυβέρνηση είναι λεφτά των φορολογουμένων. Δηλαδή χρήματα που  καλώς η κακώς,  δικαίως η αδίκως   έχουμε πληρώσει εμείς.

Προφανώς και μερικά από τα αιτήματα είναι λογικά και δίκαια.

Το τραγικο όμως είναι ότι θέλετε  από ενοχή επειδή εμείς οι κάτοικοι των πόλεων θεωρούμε ότι η δουλειά του αγρότη είναι πιο σκληρή  από αυτή των εργαζομένων στις πόλεις,   θέλετε  επειδή διαχωρίζουμε τις οικονομικές συνέπειες  της συμπαράστασης μας  από την πραγματικότητα της οικονομίας,  θέλετε  επειδή δεν πληρώνουμε εμείς  τις συνέπειες των αποκλεισμών όπως  συνέβη με αρκετούς καρκινοπαθείς   που δεν είχαν τα  φάρμακα της χημειοθεραπείας  όταν έκλεισαν το αεροδρόμιο του Ηρακλείου,   αποδεχόμαστε με ευκολία   την ομηρία  στην οποία μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού έχει βρεθεί.

Δεν είναι σπάνιο μάλιστα  άνθρωποι που η ζωή τους έχει επηρεαστεί από τα μπλόκα   να δηλώνουν αλληλέγγυοι Λες και πάσχουν από το σύνδρομο της Στοκχόλμης οπού οι όμηροι σταδιακά  ταυτίζονται με τους  δεσμοφύλακές τους  τους.

Προφανώς,   επειδή στην φαντασία μας  υπάρχει κάποιος   μπαμπάς   σαν το δικό μου  που μικρός του ζητούσα να αυξήσει το χαρτζιλίκι της αδελφής μου. Αν μου έλεγε όμως,  ξέρεις θα σου κοψω εσένα  ένα 5 δραχμές  για να πάρει η αδελφή σου ένα είκοσι μπορεί να