Ομιλία στην εκδήλωση με τον ομόνυμο τίτλο την Δευτέρα 24/10/2016
Τον Ιούλιο ο Δημήτρης μου είχε μιλήσει για κάποιες εκδηλώσεις της Κίνησης που συνίδρυσαν με το Χρήστο, τον Χρόνη και άλλους προσφιλείς σε μένα και μου ζήτησε να μετάσχω παρουσιάζοντας το απόσταγμα των θέσεων της Επιτροπής Διαλόγου και Θέσεων για τις Προοδευτικές Μεταρρυθμίσεις. Που να ξέραμε!
Πριν 3 εβδομάδες επανήλθε με το ερώτημα έχεις τίτλο;
Πρότεινα « Υπάρχει ούριος άνεμος;»
Απόσπασμα από το γνωστό απόφθεγμα του πολυτάλαντου και πολυπράγμονα SENECA
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΡΙΟΣ ΑΝΕΜΟΣ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ
Προφανώς, λοιπόν, η παρέμβασή μου δεν μπορεί πλέον να αφορά το απόσταγμα της Επιτροπής , αλλά τις πεποιθήσεις μου που έκαναν δυνατή τη συμβολή μου στο συλλογικό της πνεύμα και αποτέλεσμα.
Αγαπητοί φίλοι,
Κατά μια περίεργη σύμπτωση η μεταπολεμική Ελλάδα διέρχεται περίπου 7ετείς ιστορικούς κύκλους. Τον προτελευταίο του 2004-2011 τον έχω χαρακτηρίσει ως « 7ετία της ασύγγνωστης διαχείρισης των μικρών επιγόνων των μεγάλων ηγετών της μεταπολίτευσης, με τη νοοτροπία του πέρα βρέχει». Και είναι υπαίτιος για το τωρινό.
Αν επαναληφθεί το φαινόμενο, τώρα βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους του επαχθέστερου μετά τη δικτατορία κύκλου.
Της παρακμής της μεταπολίτευσης, ο οποίος -στην αρχική φάση- χαρακτηρίστηκε από μια απέλπιδα προσπάθεια διατήρησης ή έστω μερικής διάσωσης του κάθε καλώς.. ή κυρίως του.... κάθε κακώς κεκτημένου..
Προφανώς σέβομαι και δεν παραγνωρίζω τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες από το 2010 ως τον Μάϊο του 14 που γρήγορα εξαντλήθηκαν ή στρεβλώθηκαν... και τις πολιτικές θυσίες.. πατριωτικής ευθύνης αυτής της περιόδου .
Τώρα ,είμαστε στη δεύτερη φάση εκείνη της πολιτικής επικράτησης του λαϊκισμού που συνδυάζει στασιμότητα, παλινδρομήσεις, αποδιάρθρωση, ακόμη και καταρράκωση της οικονομίας, του κοινωνικού ιστού και της θεσμικής λειτουργίας του κράτους με καταστροφικές επιπτώσεις. Ο κύκλος της παρακμής και της καταρράκωσης.
Ας επανέλθουμε στο ερώτημά μας ..
πριν απαντηθεί το αν υπάρχει ούριος άνεμος πρέπει να προσδιοριστεί αν όντως υπάρχει προορισμός και ποιοι είναι οι ταξιδιώτες.
Στο δικό μας ταξίδι των προοδευτικών πολιτών, που δεν θέλουμε να παρατηρούμε αμέτοχοι την κρίση, η άφιξη στο λιμάνι δεν είναι αυτοσκοπός , το δικό μας ταξίδι έχει προορισμό τη Χώρα μας δηλαδή το τόπο μας και τους ανθρώπους του, που παρακμάζουν και καταρρακώνονται.
Σκοπός μας είναι να αποβιβαστούμε , να ξανασυστηθούμε , να δουλέψουμε για να ριζώσουν οι ιδέες και τα προγράμματά μας και να ξανανθίσουν τόπος και άνθρωποι.
Ποιοι πρέπει να είμαστε και τι θέλουμε να κάνουμε;
1.Αντιλαμβανόμαστε ότι το πέρασμα σε μια νέα ιστορική περίοδο συντελείται και ελάχιστα θα μείνουν όπως χθες.
2.Πιστεύουμε ότι ο στόχος του Έθνους ήταν πάντα, μετά την εκπνοή της Μεγάλης Ιδέας, η ένταξή στους διεθνείς θεσμούς του αναπτυγμένου κόσμου και η διαρκής ισχυροποίησή του μέσα σε αυτούς.
3.Επιδιώκουμε μια Χώρα ανταγωνιστική, ανοικτών οριζόντων, που στηρίζει ένα σύγχρονο Ελληνισμό που θα χαρακτηρίζεται όπως πάντα στη μόρφωση και την επιχειρηματικότητα.
4.Είμαστε πατριώτες και καθήκοντά μας είναι η σθεναρή αντιμετώπιση των εξωτερικών κινδύνων και η υπεράσπιση της γλώσσας, της παράδοσης, της πολιτιστικής κληρονομιάς και του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας.
5.Είμαστε Ευρωπαϊστές και μεταφέρουμε ιδέες και έργα που πήραν την Ευρωπαϊκή Ήπειρο από τις στάχτες και έφτιαξαν μια πραγματικότητα που σέβεται κάθε πολίτη και φροντίζει με το κράτος δικαίου και πρόνοιας να εξασφαλίζει την καλύτερη ποιότητα ζωής, που έχει γνωρίσει μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα.
6.Δεν είμαστε νεοφιλελεύθεροι, δεν συγχέουμε τον σοσιαλισμό με τον κρατισμό.
7.Δεν πιστεύουμε σ ένα κράτος - βιομήχανο, ούτε σ ένα κράτος που θα παρέχει επιδόματα αδιακρίτως , αλλά μόνο σ όσους έχουν πραγματικές ανάγκες.
8.Πιστεύουμε σ ένα κράτος αποτελεσματικό και ευέλικτο που λειτουργεί μόνον εκεί που είναι απαραίτητο ,δηλαδή είναι «καθολικό», μόνον σε τομείς που αφορούν την παροχή υπηρεσιών υγείας, παιδείας και ασφάλειας.
9.Καταλάβαμε ότι το δημόσιο δεν λύνει το πρόβλημα της ανεργίας και πως χρειαζόμαστε μια νέα γενιά δημόσιων λειτουργών που θα αλλάξουν το κράτος και όχι το κράτος αυτούς, όπως συνέβη με όλες τις γενιές της μεταπολεμικής περιόδου.
10.Θεωρούμε το Δημόσιο ζώνη προστασίας όσων δεν μπορούν να ακολουθήσουν την ξέφρενη πορεία των σύγχρονων κοινωνιών του ρίσκου. Ενώ παράλληλα ενισχύει την υγιή επιχειρηματικότητα.
11.Πιστεύουμε στην δημιουργικότητα του Έλληνα στην παραγωγή , το εμπόριο, την καινοτομία, την επιστήμη και τις τέχνες,
12.Θεωρούμε ότι η προοδευτική παράταξη καλείται να στηρίζει την αναδιανομή, αφού προηγουμένως έχει φροντίσει να στηρίξει την ίδια την παραγωγή. Πιστεύουμε στη συνύπαρξη της ανάπτυξης με την δίκαιη κατανομή του πλούτου.
- Η μεταρρύθμιση του κόσμου της εργασίας είναι το μεγάλο στοίχημα του νέου κοινωνικού συμβολαίου. Αυτή η προσέγγιση
αφορά τους μισθούς, την κατάρτιση, τις πολλαπλές εργασιακές και επαγγελματικές ταυτότητες, την κινητικότητα, την εθελούσια ευελιξία σε συνδυασμό με την εξασφάλιση μιας θέσης στην κοινωνία για κάθε άτομο, ανεξαρτήτως προσόντων και γνώσεων.
14.Πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να υπερβεί το στερεότυπο ήλιος-θάλασσα-τσιμέντο-σίδερο, σουβλάκι-καφετέρια-ταβερνάκι.
Έχουμε κατανοήσει ότι το πρόβλημα της δημοσιονομικής μας κρίσης δεν θα λυθεί αν δεν βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά μας, όχι όμως βασιζόμενη στη συνεχιζόμενη εσωτερική υποτίμηση , αλλά κυρίως στην εκμετάλλευση των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων.
- Αναγνωρίζουμε ότι πρέπει ως κοινωνία να αντιληφθούμε το τόσο , όσο..στην κατανάλωση, στην συμπεριφορά, τις ελευθερίες.
16.Ενισχύουμε ένα συνδικαλιστικό κίνημα που δεν οχυρώνεται πίσω από ιδεολογικά στερεότυπα και προασπίζεται προνόμια , αποκαλώντας τα δικαιώματα. Πιστεύουμε ότι τα κεκτημένα δεν είναι πάντα δίκαια.
17.Προσπαθούμε να γεφυρώσουμε τις φιλελεύθερες προτεραιότητες του αυτόνομου ατόμου και των ατομικών δικαιωμάτων.... με την υπεράσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων και του δημόσιου συμφέροντος
18.Υπερασπιζόμαστε τον εκσυγχρονισμό, με την έννοια του διαρκούς αιτήματος αμφισβήτησης των παραδοσιακών μοντέλων λειτουργίας της κοινωνίας.
19.Δεν θέλουμε μια νέα γενιά μορφωμένων και δημιουργικών Ελλήνων να διασπαρθούν στις πέντε ηπείρους, αλλά τη διασπορά να έλκεται από την Πατρίδα.
20.Δίνουμε προτεραιότητα στην εξασφάλιση ίσων ευκαιριών και νέων δυνατοτήτων σε όλους , αρνούμαστε το νεποτισμό και την αναξιοκρατία.
21.Είμαστε κατά της αδικίας, της ανασφάλειας, του κοινωνικού αποκλεισμού, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Αγαπητοί φίλοι,
Στα προηγούμενα 6 λεπτά ακούσατε με δικά μου λόγια και ιεράρχηση μια από τις αρκετές απόπειρες διακήρυξης ενός σύγχρονου κόμματος της Προοδευτικής Παράταξης.
Θέλω να τονίσω ότι τις έχω διαβάσει σχεδόν όλες , μπορεί σε δευτερεύοντα να διαφωνώ, να έχω παρατηρήσεις, να ήθελα άλλο ύφος, όπως και εσείς με ότι μόλις ακούσατε από μένα.
αλλά έχω αποκομίσει την εδραία άποψη ότι στο τέλος όλοι τα ίδια λέμε.
Το θέμα είναι αν τα εννοούμε και τα εφαρμόζουμε
Ξαναγυρίζοντας στο ταξίδι μας θεωρώ ότι απάντησα στο ερώτημα της εκδήλωσης .
Ναι, για μένα υπάρχει ούριος άνεμος
γιατί θεωρώ ότι γνωρίζω σε πιο λιμάνι κατευθύνομαι.
Αλλά ο άνεμός μου είναι μεταβλητής έντασης. άλλοτε 3 μποφόρ, άπνοια σχεδόν, άλλοτε 7 , βρέχεσαι και ζαλίζεσαι. Οπότε το πλοίο του ταξιδιού και το πλήρωμα με απασχολούν.
Αρκετοί μου λένε σιγά το πρόβλημα μπροστά σου είναι το ιστιοπλοϊκό έρχεται ανακαινισμένο , φρεσκοβαμμένο, στο κεντρικό πανί γράφει «Μεταρρυθμίσεις», δεν βλέπεις το όνομά του « Κυριάκος», ...όταν το βλέπεις από την αριστερή πλευρά, γιατί από την άλλη γράφει ...
« Κυριάκος Μητσοτάκης της Νέας Δημοκρατίας και της Δεξιάς».
Άλλοι τόσοι μου ψιθυρίζουν δεν βλέπεις εκείνο το πλουμιστό cruiser και δεν ακούς τον καπετάνιο του να φωνάζει κράτησα το μηχανικό και το μάγειρα , έλα για όποια άλλη θέση θέλεις. Πηγαίνεις από τη δεξιά πλευρά και βλέπεις το όνομά του
« Ο Αλέξης του ΠΑΣΟΚ» , ενώ από την άλλη γράφει « Ο Ανδρέας του ΣΥΡΙΖΑ».
Απαντώ αυτά τα καράβια είναι δρομολογημένα και είμαι βέβαιος ότι ο προορισμός μας δεν είναι ο ίδιος.
Αγαπητοί φίλοι,
Είμαι στο ΠΑΣΟΚ 41 χρόνια, 10 μήνες και 9 ημέρες. Στα μισά από αυτά μπαινόβγαινα, άλλοτε για επαγγελματικούς λόγους, άλλοτε για λόγους διαφωνίας. Αισθάνθηκα πλειοψηφία σε καμιά 12αριά, στα άλλα 30 αισθανόμουν μειοψηφία.
Δεν υπήρξα Παπανδρεϊκός, αλλά σεβάστηκα τον Ανδρέα,
πείσθηκα από Παπανδρεϊκούς,
υπήρξα Σημιτικός, αλλά απογοητεύτηκα από τους Σημιτικούς.
Συμμετείχα - στον πυρήνα τους - σε 3 προσπάθειες υπέρβασης του ΠΑΣΟΚ
Η 1η το 2007-2008 με τον Βενιζέλο και το Ρεύμα.
Λίγο πριν τη 2η το 2012-2013 με την ανάληψη της προεδρίας από το Βαγγέλη, τον καθοριστικό Νοέμβριο του 2011, μετά το σχηματισμό της τρικομματικής κυβέρνησης Παπαδήμου έγραψα σε άρθρο μου στα ΝΕΑ:
«Η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ απετέλεσε μια καινοτομία , γιατί κατά κάποιο τρόπο διεθνοποίησε το πολιτικό σύστημα εισάγοντας την σοσιαλιστική εκδοχή και απέρριψε το φθαρμένο προδικτατορικό κέντρο. Μονοπώλησε τον πολιτικό χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης από το 1977.Υπήρξε το πιο χαρακτηριστικό φαινόμενο της μεταπολίτευσης. Δημιουργήθηκε από αυτήν και εν πολλοίς τη διαμόρφωσε. Στόχος του ήταν να αλλάξει το κράτος και την κοινωνία , αλλά αλλάχθηκε από το κράτος και συνέβαλε στην αποσύνδεση της κοινωνίας από την παραγωγή.
Το ΠΑΣΟΚ ούτως άλλως θα έκλεινε τον κύκλο του με την ολοκλήρωση της ιστορικής διαδρομής της μεταπολίτευσης, αυτό όμως γίνεται βίαια. Είναι θύμα της κρίσης. Η Δημοκρατική Παράταξη, λοιπόν, αναγκαστικά πρέπει να υπερβεί το ΠΑΣΟΚ»
Τον Ιούλιο του 12, διατύπωσα σε συνεδρίαση και επανέλαβα σε ραδιοφωνική συνέντευξη το εξής σχόλιο..........
......απαντώντας στο επιχείρημα « Το ΠΑΣΟΚ είναι το ισχυρότερο brand name στη μεταπολίτευση και δεν αλλάζει», είπα, « Και η Σαχάρα είναι brand name , αλλά η άμμος της δεν παραπέμπει σε παραλία και δροσιά»
Τον Οκτώβριο του 2012 έγραψα σε άρθρο μου στο Έθνος:
«Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε ο κύριος συντελεστής του διπλασιασμού του πλούτου της Χώρας, της διεύρυνσης της πολιτικής δημοκρατίας,
σφραγίστηκε από προσωπικότητες με μεγάλο ανάστημα
αλλά ήταν και ο βασικός διαμεσολαβητής μεταξύ κράτους και κοινωνικών ομάδων.
Το κράτος επί των ημερών του ,με βραχύβιες εξαιρέσεις, έπαιρνε δανεικά και στην εποχή του «Τσοβόλα δώστα όλα» έκοβε χρήμα και τα έκανε αλόγιστες προσλήψεις στο Δημόσιο, προκλητικές αμοιβές στις ΔΕΚΟ, συντάξεις από τα σαράντα, ανεξέλεγκτα επιδόματα και επιδοτήσεις και εκτός δημοσίου επέτρεπε προσοδοθηρικές πρακτικές κατά βάση μη παραγωγικών δραστηριοτήτων.
Τώρα, δεν «υπάρχει σάλιο» στο κράτος.
Αλλά τμήματα του πληθυσμού αντιλαμβάνονται τα κόμματα και τους κυβερνώντες μόνον ως διαμεσολαβητές.
Το δικό τους ΠΑΣΟΚ δεν είναι πια εδώ. Δεν κάνει πια χατήρια. Προσπάθησε ως όφειλε, πληρώνοντας και για τις αμαρτίες του, να σώσει τη χώρα .
Ζώντας ακόμη μέσα στην ψευδαίσθηση ότι υπάρχει δυνατότητα αέναης ατομικής ευημερίας αναζητούν νέο διαμεσολαβητή. Φεύγουν και το ΠΑΣΟΚ απομειώνεται ,ξεφουσκώνει».
Σε σύγχρονη ραδιοφωνική συνέντευξη είπα « Το ΠΑΣΟΚ ήταν μια φούσκα της μεταπολίτευσης».
Παραιτήθηκα , παρακολούθησα τυπικά- αποστασιοποιημένος στο μισοάδειο Συνέδριο του Φεβρουαρίου του 2013 και το ναυάγιο των 58.
Επανήλθα τον Ιανουάριο του 2015 για να βοηθήσω την προεκλογική εκστρατεία διάσωσης και αφού με πυροδότησε η ανόητη και αδιανόητη διάσπαση που προκάλεσε ο Γιώργος Παπανδρέου.
Η τελευταία μου , 3η, συμμετοχή ήταν αυτή στη πρωτοβουλία Γεννηματά της 10ης Ιανουαρίου 2016 που επισφραγίστηκε με τον ορισμό μου στην Επιτροπή Διαλόγου και Θέσεων.
Με το επιτυχές πέρας των εργασιών της Επιτροπής που αποδείκνυε την απόλυτη δυνατότητα προγραμματικών συγκλίσεων, την 4 Ιουλίου έγραψα σε άρθρο στα ΝΕΑ
«Να επανακτήσουμε την αυτοπεποίθηση μιας ισχυρής πολιτικής δύναμης. Δεν απαντούμε στο ερώτημα με ποιον θα συνεργαστούμε. Ζητούμε απάντηση στο ποιος συμφωνεί μαζί μας.
Δεν αναμένουμε ένα νέο Ελευθέριο Βενιζέλο. Αποδεχόμαστε τις υπάρχουσες και τις εν δυνάμει ηγεσίες, γιατί αυτούς έχουμε διαθέσιμους και δεν υπολείπονται των ηγεσιών του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, το αντίθετο.
Δεν αναμένουμε την αυτοδιάλυση του ΣΥΡΙΖΑ.
......Παίρνουμε το μάθημα από την κυβέρνηση Σαμαρά. Με πρόσχημα τον αντιλαϊκισμό και τον αντικρατισμό μας παγιδεύουν και μας ωθούν να προστατεύουμε τα συμφέροντα των άπληστων πλουσίων της μεταπολίτευσης, που ουδέποτε συγκρότησαν μια αστική τάξη υγιούς επιχειρηματικότητας και εθνικής ευθύνης. Μας αφαιρούν το τεκμήριο της κοινωνικής δικαιοσύνης....
Έκλεινα,
... Τώρα είναι η ώρα της ευθύνης των ηγεσιών. Εύχομαι να μην χρειαστούμε άλλη επιτροπή ,γιατί αυτή θα έχει τα χαρακτηριστικά του στρατιωτικού συνδέσμου του 1908-1909».
Κάτι ήξερα και κάτι φοβόμουν. Δυστυχώς δεν ήταν αβάσιμα. Η προσπάθεια απέτυχε. Ένα ιστορικό λάθος έγινε, μια ευκαιρία χάθηκε.
Υποσχέθηκα ότι δεν θα διατυπώσω δημόσια την άποψή μου για την αποτυχία αν δεν περάσει εύλογο χρονικό διάστημα, ώστε να υπάρξει ενδεχόμενη επανόρθωση. Ο χρόνος παρήλθε.
Ο λόγος , αγαπητοί φίλοι, είναι μόνον ένας.
Η δυσκολία προσαρμογής των ηγεσιών στις σύνθετες απαιτήσεις μιας ισχυρής πολιτικής δύναμης εξουσίας.
Μικροί αρχηγοί σε μεγάλες παρατάξεις υπήρξαν και θα υπάρξουν, μεγάλοι ηγέτες σε μικρά κόμματα δεν περιγράφονται.
Ο φιλόδοξος πολιτικός που θέλει να ηγηθεί κόμματος εξουσίας πρέπει να περάσει από την έρημο και το καθαρτήριό του.
Μια πολιτική διεργασία δημιουργίας ενός νέου και ενιαίου φορέα της Προοδευτικής Παράταξης είναι έρημος, καθαρτήριο και ταυτόχρονα πεδίο δόξης για τους υποψήφιους αρχηγούς.
Αρκεί, να εμφορούνται από το αφήγημά τους και το εγχείρημα , αποστρεφόμενοι τον εγωκεντρισμό τους.
Αγαπητοί φίλοι,
Ας έλθουμε στη ταμπακέρα , τι κόμμα χρειάζεται η Προοδευτική Παράταξη;
Τα προηγούμενα 7 λεπτά τόνισα την πεποίθησή μου για την αναδόμηση της Παράταξης.
Ένας φίλος έγραψε το 2013:
«Χρειαζόμαστε κάτι καινούργιο. Τόσο καινούργιο που δεν ξέρουμε πώς να το περιγράψουμε».
Θα προσπαθήσω να τον διαψεύσω.
- Ο σύγχρονος προοδευτικός πολιτικός χώρος πρέπει να καλύπτεται από ένα κόμμα; Η δική μου προσέγγιση απαντά: Ναι. Πιστεύω στην ενότητά του 42 χρόνια. Όταν η παράταξη κατακερματίστηκε, μόνον δεινά είδε ο τόπος.
Η παράταξή μας ποτέ δεν οδήγησε την Χώρα σε εθνική καταστροφή ή εμφύλιο ,αντίθετα προσπάθησε να αποτρέψει τις άλλες δύο από τα λάθη. Συνδέθηκε με τον σταθερό εξωστρεφή προσανατολισμό της Ελλάδας , τα δικαιώματα του πολίτη , την κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη.
Άρα ,είμαι υπέρ του ενιαίου κόμματος.
- Σε ποιούς θα ανήκει αυτό το κόμμα;
Στον απλό άνθρωπο που μαστίζεται από την κρίση τον άνεργο, τον κατεστραμμένο ελεύθερο επαγγελματία, τον απροστάτευτο ιδιωτικό υπάλληλο ,τον φιλότιμο δημόσιο υπάλληλο, τον συνταξιούχο.
Ένα κόμμα που θα έχει ραχοκοκαλιά του τα μεσαία στρώματα της νέας περιόδου που πρέπει να αναζητηθούν στις 500.000 νεομετανάστες και στους συγγενείς τους-πρώην μικροαστούς , τους νέους επιχειρηματίες της γης, τα παιδιά των μεταπτυχιακών, των start ups, στην ξενοδοχεία του ποιοτικού τουρισμού, στους επιστήμονες οπαδούς της αξιολόγησης και της αριστείας. Τη νέα μεσαία τάξη που πρέπει να συγκροτηθεί με όρους κανονικότητας μιας χώρας του πρώτου κόσμου.
Είμαι υπέρ ενός γνήσια λαϊκού κόμματος, όχι ελαφρολαϊκού ή μιας ελίτ.
3.Ποιούς και τι θα αντιπαλεύει αυτό το κόμμα;
- τα συμφέροντα των άπληστων πλουσίων που αρνούνται την υγιή επιχειρηματικότητα και την εθνική ευθύνη της αστικής τάξης.
-τη διαπλοκή, δηλαδή τα συμφέροντα των νταραβεριτζήδων και των διαμεσολαβητών που παρασιτούν μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής, κοινωνίας και θεσμών.
-τις προσοδοθυρικές συντεχνίες
- του ακραίους νεοφιλελεύθερους που εχθρεύονται την κοινωνική αλληλεγγύη
-τους δήθεν αριστερούς διανοούμενους που δηλητηριάζουν τον απλό άνθρωπο με τις αντιλήψεις της χαμηλής προσδοκίας, της ήσσονος προσπάθειας, τη συνωμοσιολογία.
- τους κήρυκες του εκφασισμού φανερούς ή κρυφούς.
- Τι στόχους θα έχει;
Το νέο κόμμα της Προοδευτικής Παράταξης θα επιδιώξει να γίνει πρωτεύουσα δύναμη, και όχι συμπλήρωμα άλλων, για να πρωτοστατήσει στη νίκη κατά του λαϊκισμού και να επιβάλλει προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, δηλαδή ένα σύνολο επιμέρους προγραμμάτων και λύσεων :
- για ισχυρή Ελλάδα με ένα κανονικό κράτος ,
- για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος
- τη δημιουργία ευκαιριών ,για την ευημερία των πολλών.
- Να έχει στόχο να αλλάξει τη μοίρα των απλών ανθρώπων ,στηρίζοντάς τους να εξελιχθούν σε ελπιδοφόρους δημιουργούς.
- Να νικήσουμε τον λαϊκισμό όχι μόνον των άλλων αλλά και του εαυτού μας.
Να αντικαταστήσουμε και όχι να υποκαταστήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό δίπολο.
Η προοδευτική παράταξη που αντιμάχεται τη συντηρητική. Η Αριστερά της αλήθειας , με την Ευρωπαϊκή έννοια του όρου που αντιπαρατίθεται στη Δεξιά.
5.Ποιόν άμεσο εκλογικό στόχο πρέπει να έχει;
Να υπερβεί το 12-13%, δηλαδή τουλάχιστον τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ το 2012.
Αν δεν επιτευχθεί αυτό δεν θα αποτελεί πολιτικό μέγεθος με παρεμβατική δυνατότητα μετά τις εκλογές και πριν απ αυτές η αδυναμία του χώρου θα τροφοδοτεί την πόλωση συντηρητικών/ λαϊκιστών.
- Πως θα οργανωθεί;
Οι υπάρχοντες κομματικοί σχηματισμοί έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Λειτουργούν σαν « απέραντα βουλευτικά γραφεία» των αρχηγών τους, χωρίς ηγετικές ομάδες και όργανα. Συνυπάρχουν με περιχαρακωμένες ομάδες που αναφέρονται σε παραδοσιακούς ή νεόκοπους βαρώνους και βαρωνίσκους. Συμβιώνουν με μια ετερόδοξη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση το ένα και πολυδιασπασμένη το άλλο, ασχέτως αν κρατούνται τα προσχήματα. Έχουν αναντιστοιχία ύφους και επικοινωνίας με τις αποφάσεις και θέσεις πρόσφατων κομματικών εκδηλώσεων.
Δεν είναι πρότυπα αφομοίωσης. , ούτε αποτελεσματικών συνεργασιών.
Να οργανωθεί, λοιπόν
- Με αυτοοργάνωση, από τα κάτω , τη βάση.
- Με καταστατικές αρχές που επιτρέπουν τις τάσεις
- Με εκλογή της ηγεσίας καθολικά από τη βάση.
Άρα είμαι υπέρ του ενιαίου μεν, νέου και πολυτασικού δε.
Αγαπητοί φίλοι,
Εύλογα προκύπτει το ερώτημα καλά τα λες ,αλλά εσύ τι θα κάνεις;
Ας γυρίσουμε στον SENECA . Η πιο γνωστή του φράση είναι: «Εrrare humanum est»
που σημαίνει «το πλανάσθαι είναι ανθρώπινον», τα σφάλματα/τα λάθη ανθρώπινα.
Η φράση συμπληρώνεται με μια άλλη σημαντική, λιγότερο γνωστή: «sed in errare perseverare diabolicum» .Αλλά το να επιμένεις στην πλάνη (σφάλμα/λάθος) είναι διαβολικό.
Να το πω με τους στίχους του σύγχρονου βάρδου που θα γίνει/δεν θα γίνει Νομπελίστας
«and how many times can a man turn his head and pretend that he just doesnt see?»
Πόσες φορές μπορεί ο άνθρωπος να στρέψει το κεφάλι του και να προσποιηθεί ότι δεν βλέπει;
The answer, my friends, is blowin in the wind
the answer is blowin in the wind.
Αμετάφραστο . Σας ευχαριστώ.