Απεργούμε ενάντια στη λιτότητα, ενάντια στην ανεργία, ενάντια στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο (σε κάθε ασφαλιστικό νομοσχέδιο), ενάντια στο φορολογικό νομοσχέδιο, ενάντια στους τοκογλύφους, ενάντια στους νεοφιλελεύθερους, ενάντια σε όλα.
Και πάντα ενάντια στους εταίρους που… μας επιβάλλουν όλα τα παραπάνω.
Βολικό!
Γιατί έτσι, η λιτότητα, η ανεργία, το ασφαλιστικό, το φορολογικό, είναι προβλήματα απ’ έξω.
Τι φταίμε εμείς;
Αφού πριν από την κρίση, πριν από το 2008, δεν κατοικούσαμε εδώ.
Κατοικούσαμε στον πλανήτη των δανεικών.
Στον πλανήτη της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής χωρίς παραγωγή!
Στον πλανήτη που ο «εργάτης» με υψωμένη τη γροθιά έδιωχνε (και διώχνει) εργοστάσια κι επιχειρήσεις για να βρει δακρυσμένος από αριστερό ντοβρουτζά το δίκιο του!
Στον πλανήτη όπου ο μόνος «θεσμός» είναι ο…Λαός (με κεφαλαίο πάντα).
Υπάρχουν ακόμα και σήμερα κόμματα, πολιτικοί, συνδικαλιστές, μέχρι και οικονομολόγοι υπάρχουν, που μπερδεύουνε την ποσοτική χαλάρωση με την αύξηση της κατανάλωσης. Που υποστηρίζουν σοβαρά πως πρέπει να ενισχυθεί η κατανάλωση, η λαϊκή κατανάλωση, για να βγούμε από την κρίση!
Με τι;
Με ευρώ που δεν έχουμε;
Με δραχμές που μπορούμε να έχουμε άφθονες, αλλά με τίμημα άδεια ράφια, άδεια ντεπόζιτα, άδεια φαρμακεία, άδεια σχολεία και άδεια μυαλά;
Με φόρους στους….πλούσιους των 20.000 το χρόνο του Γλέζου, που έχουνε ακίνητα αλλά δεν μπορούνε να πληρώσουνε ούτε στεγαστικά δάνεια ούτε ΕΝΦΙΑ;
Με φόρους σε όσους έχουνε εισόδημα πάνω από (ας πούμε) 100.000 ευρώ; Μα αυτοί δεν θα φτάνουνε ούτε για το ένα δέκατο από τα 600 εκατομμύρια που λείπουνε κάθε χρόνο από τις συντάξεις της ΔΕΗ.
Λεπτομέρειες! Δεν μας ενδιαφέρουν αυτά.
Προτιμάμε να κοιμόμαστε ήσυχοι πάνω στους μύθους μας. Το κέρας της Αμάλθειας μετακόμισε από τα βιβλία της μυθολογίας στο Υπουργείο Οικονομικών για να εξυπηρετήσει το ΣΥΡΙΖΑίικο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.
Από αυτό μέχρι το τρίτο μνημόνιο δυο τσιγάρα δρόμος.
Τρίτο μνημόνιο μόνο για μας.
Μόνο για τον εξυπνότερο λαό του κόσμου.
Πορτογάλοι, Ιρλανδοί και Κύπριοι τελειώσανε με τα μνημόνια, οι χρηματαγορές εμπιστεύονται τα κράτη τους και η οικονομία τους γράφει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Φαίνεται ότι ο Σόιμπλε και οι νεοφιλελεύθεροι κύκλοι(!) μισούν μόνο εμάς, δεν εξηγείται αλλιώς.
Οι πολίτες και των τριών αυτών κρατών είδανε την πίττα τους όπως κι εμείς να μειώνεται με τα μνημόνια.
Τα εφαρμόσανε κατά γράμμα και γι αυτό μπορούνε και την ξαναμεγαλώνουνε πριν τσακωθούνε για τη μοιρασιά όπως εμείς, ο εξυπνότερος λαός του κόσμου!
Εμάς όμως πολύ μας κακοφάνηκε όταν κοπήκανε τα δανεικά, η πίττα μας μίκρυνε και ήρθε στα μέτρα της πραγματικής μας παραγωγής, της πραγματικής μας αξίας.
Και τι θέλουμε;
Ά όχι, δεν θέλουμε να την ξαναμεγαλώσουμε με άλλον τρόπο.
Με βιώσιμο τρόπο.
Θέλουμε να την ξαναμεγαλώσουμε πάλι με μοιρασιά δανεικών.
Γι αυτό δεν θέλουμε μνημόνια.
Γιατί τα δανεικά των μνημονίων δεν είναι για λεηλασία από προνομιούχες συντεχνίες και κλειστά επαγγέλματα, δεν είναι για μίζες και κρατικούς νταβατζήδες.
Είναι για να μπορούμε να έχουμε συντάξεις ανάλογες με το παραγωγικό και εξαγωγικό μπόι μας.
Είναι για να στήσουμε καινούργιες δουλειές. Καλές δουλειές με κέρδη από εργασία, από καινοτομία, από μεράκι, από εισαγωγή τεχνολογίας, από οικονομίες κλίμακας, όχι από υπεξαίρεση του ΦΠΑ.
Είναι για να προσελκύσουμε ιδιωτικές επενδύσεις.
Είναι για ν’ αξιοποιήσουμε το Ελληνικό.
Είναι για ν’ αναδιατάξουμε το δημόσιο προσωπικό.
Είναι για να μειώσουμε το κόστος λειτουργίας του κράτους μας.
Κυρίως αυτό δεν θέλουμε όμως.
Όχι όλοι, οι πιο λίγοι. Εμείς που απεργούμε… ενάντια!
Αλλά εμείς οι πιο λίγοι έχουμε προνόμια. Έχουμε φωνή. Έχουμε ικανότητα επιβολής πάνω στις κυβερνήσεις.
Είμαστε πελάτες και εδώ και ένα χρόνο σταματήσαμε να μοιραζόμαστε την εξουσία με τις κυβερνήσεις, όπως κάναμε τόσα χρόνια.
Γίναμε πια εμείς οι ίδιοι κυβέρνηση.
Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Σήμερα πια (μην κοιτάτε που δεν το φωνάζουμε και στους δρόμους) έχουμε το δικό μας Αντιευρωπαϊκό Μέτωπο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΚΚΕ-ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Γι αυτό και πολύ μας κακοφαίνεται που η δικιά μας κυβέρνηση ζητάει μειώσεις στις συντάξεις μας και ζητάει και φόρους που ποτέ μας δεν πληρώναμε.
Γιατί εκείνο που φοβόμαστε όπως ο διάολος το λιβάνι είναι να μην καταλάβουνε οι συνταξιούχοι κι αγρότες ότι οι συντάξεις θα κοπούνε ούτως ή άλλως και οι φόροι θα μπούνε ούτως ή άλλως με οποιαδήποτε κυβέρνηση, αφού δε γίνεται η μέση σύνταξη να είναι λίγο πάνω από 1.000 ευρώ, ο μέσος μισθός λίγο κάτω από 600, η ανεργία λίγο πάνω από 25% και η σχέση εργαζομένων-συνταξιούχων αρκετά κάτω από 1 προς 2.
Φόροι και συντάξεις είναι ένα πρόβλημα δεν είναι δύο.
Γιατί άμα το καταλάβουνε αυτό συνταξιούχοι και αγρότες, έ τότε θα κάνουνε και τις σωστές ερωτήσεις:
*Με ποια κυβέρνηση το κόψιμο των συντάξεών μας και οι φόροι μας θα πιάσουνε τόπο;
* Με ποια κυβέρνηση δηλαδή θα στήσουμε καινούργιες δουλειές θα φέρουμε ιδιωτικέ επενδύσεις, θα μικρύνουμε τη γραφειοκρατία και το κόστος λειτουργίας του κράτους;
Γιατί άμα συνταξιούχοι, αγρότες, επαγγελματίες, νέοι επιχειρηματίες, φοιτητές και εργαζόμενοι θέσουν αυτές τις ερωτήσεις, τις σωστές ερωτήσεις χαθήκαμε.
Κι εμείς κι ο ΣΥΡΙΖΑ
Γιατί τότε θα βγει κυβέρνηση των πολλών πια.
Γι αυτό το μόνο που ελπίζουμε είναι μήπως μπορέσουμε να παρασύρουμε ΠΑΣΟΚ/ΔΗΠΑΡ και ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ να καταγγέλλουνε τους νεοφιλελεύθερους της Νέας Δημοκρατίας και ειδικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος γιατί βλέπεις, εκτός από αριστούχος στις σπουδές του (ντροπή δηλαδής κυρ Μπαλτά) έχει και ένσημα ο μπαγάσας.
Ίσως τότε όχι με άλλη μία αλλά με μία άλλη κυβέρνηση έρθει επιτέλους η ώρα και σ’ αυτή την έρημη χώρα να απεργήσουμε μια φορά…. υπερ.
Υπέρ του να περικοπούν οι συντάξεις μας, υπέρ του να πληρώνουμε τους φόρους μας αλλά να πιάνουν τόπο για εκείνους που έχουν ανάγκη να δουλέψουν, να χτίσουν, να δημιουργήσουν.
Για να έχουμε κι εμείς συντάξεις δηλαδή.