Τα κόμματα δεν είναι απόκοσμες μυστικιστικές οργανώσεις, που απλώς «θεώνται» τον κοινό μας κόσμο και εκτοξεύουν άναρθρες κραυγές.

Αντίθετα, τα υπαρκτά κόμματα διαμορφώνουν τον κόσμο μας, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους.

Και ο μόνος τρόπος είναι η ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας.

Έτσι, μπορεί η κυβέρνηση να κυβερνά,  πλην όμως η αντιπολίτευση έχει ακόμη πιο σπουδαίο ρόλο: διεκδικώντας να γίνει η επόμενη κυβέρνηση,  αποτελεί εγγύηση για την ακεραιότητα  του πολιτικού συστήματος.

Μία εγγύηση που φαίνεται να απουσιάζει εντελώς τα τελευταία χρόνια από τον δημόσιο βίο μας.

Έτσι η χώρα συνεχίζει να παρουσιάζει έναν πληθωρισμό από ιδιοκτήτες ΙΧ κομμάτων, οι οποίοι ταυτίζουν τα όρια του κόσμου με τον εαυτό τους ή κομμάτων, με μοναδικό σκοπό την μουσειακή τους διάσωση, όπως το ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ.

Μία συνθήκη που παράγει όγκους  παραπολιτικής αλλά ούτε ίχνος πολιτικής.

Διότι την θέση της πολιτικής παίρνουν ο προσωπικός θόρυβος που προκαλούν οι ιδιοκτήτες των ΙΧ κομμάτων με σκοπό να τους προσέξουμε  ή οι πληκτικές κοινοτοπίες των μουσειακών κομμάτων.

Δεν είναι τυχαίο ότι, έχοντας επίγνωση του ρόλου τους, δίνουν όλα τη μάχη για τη δεύτερη θέση. Και το διακηρύσσουν μάλιστα! Κι όταν κάποιοι ψελλίζουν κάτι για πρώτη θέση, προκαλούν θυμηδία. Και αμέσως «αποσύρουν» την πρόβλεψη.

Κάποιοι μάλιστα ιδιοκτήτες ΙΧ κομμάτων, στην επιδίωξη για πρόκληση θορύβου, γίνονται και επικίνδυνοι. Όχι μόνον πολιτικά, αλλά  και πολιτισμικά. Διότι, ενεργώντας χωρίς αυτοπεριορισμό,  ως επιθετικοί  γελωτοποιοί του πολιτικού μας συστήματος, καταστρέφουν το δημόσιο ήθος, την αίσθηση σοβαρότητας και την κοινή αίσθηση ("sensus communis"), η οποία είναι η προστασία μας από το χάος.

Η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ ήταν η Μεγάλη Ευκαιρία για την αντιπολίτευση, να αλλάξει ρυθμό και να φερθεί ως η επόμενη  κυβέρνηση.

Διότι η διαφθορά ήταν τεράστια. Με δύο ευδιάκριτα σκέλη: Από τη μία ένα πλήθος διεφθαρμένων υπηρεσιακών παραγόντων και από την άλλη  χιλιάδες αγρότες σε μία μαζική «λαϊκή διαφθορά».

Οπότε, ενώ  ήταν η στιγμή για να μιλήσει η αντιπολίτευση ως μελλοντική κυβέρνηση και να εγγυηθεί αυτή ότι τα χρήματα θα γυρίσουν όλα πίσω και ότι θα αλλάξει τους θεσμούς  για να προστατεύσει τη χώρα από την διαφθορά, κρύφτηκε δημαγωγικά πίσω από τη  "νομιμότητα" της ανομίας του "λαού".

Ώστε να συγκαλύψει τη «λαϊκή διαφθορά», για να παρασχεθεί ασυλία και στις συμμορίες των αγροτών  και στους διεφθαρμένους υπηρεσιακούς παράγοντες. 

Είχε μάλιστα και την τεχνογνωσία από την υπόθεση «Novartis».

Όταν, από την τότε κυβέρνηση Καμένου-Τσίπρα, προστατεύτηκε η " ανομία του λαού" – δηλαδή των γιατρών και των στελεχών της υγείας επειδή ήταν πολλοί και ψηφίζουν -  με την επινόηση «αποδιοπομπαίων τράγων», ως υποκατάστατων ενόχων!

Έτσι, παραιτούμενη προκαταβολικά της ιδιότητάς της ως επίδοξης κυβέρνησης, δίνει την πρωτοβουλία στην κυβέρνηση να μιλήσει αυτή για τη νομιμότητα.

Και πρώτα απ’ όλα για τους «απατεώνες» που εισέπραξαν παράνομα χρήματα. Μία λέξη που δεν έχει ειπωθεί ποτέ στο παρελθόν από κυβέρνηση, σε περιπτώσεις μαζικής διαφθοράς.

Και  όχι μόνον. Αλλά και να υποσχεθεί ότι τα χρήματα θα επιστραφούν. Κάτι που επίσης δεν έχει δηλωθεί στο παρελθόν.

Έτσι όμως, με μία αντιπολίτευση χωρίς προοπτική, χάνουμε όλοι. Ακόμη και η κυβέρνηση.

Πηγή: www.tanea.gr