Γνωστή η ομάδα τού Κάλτσιο, η «Ελλάς» τής Βερόνας. Προτιμώ να υποστηρίζω την Κιέβο στην πόλη του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας, αν και οφείλω για το σκουντέτο να μένω πιστός στη Λιβόρνο. Ρωμαίος και Ιουλιέττα. Τουλάχιστον εκείνοι παρουσιάζονται στη δραματουργία να αποδρούν από τη φεουδαρχία. Τα σόγια. Βλέπετε είναι η μεταμεσαιωνική Ιταλία.
Ορισμένοι/ες εν είδει τουριστικού φετιχισμού επισκεπτόμενοι τη Βερόνα κακοποιούν το στήθος τής Ιουλιέττας άγαλμα, για γούρι. Εδώ στην Ελλάδα απλώς η μαύρη μας η μοίρα, η κακιά μας τύχη. Αντί Σέξπιρ θέατρο. Μόνο φεουδαρχία. Ούτε Ιουλιέττα ούτε Ρωμαίοι, ακόμη κι ο ελεύθερος έρωτας ανελεύθερος.
Στο Βέλγιο κάποτε η υπόθεση Ντιτρού, η φρίκη της παρέσυρε σύσσωμο το πολιτικό σύστημα και οδήγησε σε παραιτήσεις, αλλαγές. Ομολογώ πως το Βέλγιο ακόμη και σήμερα δεν αποτελεί υπόδειγμα χρηστής διοίκησης. Είχε όμως κι αυτό τα «καθαρά χέρια» του. Άφησαν την αγανάκτηση στις πλατείες. Γέμισαν οι δρόμοι διαδηλωτές.
Εμείς «Ελλάς Ντιτρού». Επουδενί υπαινίσσομαι ούτε επιδιώκω την παραίτηση της κυβέρνησης. Αιτούμαι τον αναστοχασμό ημών και υμών τών διακοσαετών, όλων και όλων, που μεθύσαμε στο επιπεσόν επί των κεφαλών δικαίων και αδίκων αθώο αίμα τής Τριπολιτσάς. Το me too είναι ξαφνικό γιατί αποκαλύπτει πολλά παραπάνω από την απανθρωπιά μας σε όλα τα επίπεδα. Αποκαλύπτει πόσο κορπορατικές, φασιστοειδείς, περίκλειστες, νεποτικές, φεουδαλιστικές παραμένουν οι σχέσεις μας εντός της οιονεί σύγχρονης μη ποτέ εκσυγχρονισμένης ελληνικής κοινωνίας (θα μπορούσα να μιλήσω και για τους αδελφούς Κυπρίους: οι διαδηλώσεις για τα χρυσά διαβατήρια είναι το δικό τους U2).
Οι κακοποιήσεις, η βία, οι παντοειδείς αυθαιρεσίες δε θα εκλείψουν ποτέ από την ανθρώπινη κοινωνία. Θα μειώνονται με τον καιρό όσο η κοινωνία εκλογικεύεται, εξορθολογίζεται, ανθρωπεύει, με άλλα λόγια οικονομικά, πολιτικά, πολιτισμικά αποδρά από τη φεουδαρχία και εξαπολύει ανεμπόδιστα την κοινωνική κινητικότητα, την Ελευθερία, τη Δικαιοσύνη, την Ισότητα. Το έχουμε εμπεδώσει: ζούμε, στην Ελλάδα, δυστυχώς στην προκαπιταλιστική κοινωνία που επιδεικνύεται ως ημιφασιστοφέρουσα.
Για αυτό και τόσο καιρό περιμέναμε από το συμπαθή πλέι μέικερ να καλέσει σε θρήνο για τους νεκρούς στο Μάτι, ξεχάσαμε τις υποθέσεις Δουρή και Άλεξ σε Μωριά και Μακεδονία, στο «κλεινόν» μείναμε χαίνοντας όταν έβραζαν, μετά το βιασμό, το παιδικό κορμάκι. Επίσης, δεν προλάβαμε ακόμη ούτε να πληροφορηθούμε για τον 23χρονο εκφοβισμένο φαντάρο: φέρεται να βούτηξε τη ζωή του στο Ιόνιο, μόλις αδειούχος τής κληρωτής στρατιωτικής υπηρεσίας στον περήφανο πολιτοφύλακα Έβρο. Ναι, είναι πολιτικές οι γραμμές που μας γράφω.