Ο τερματισμός του πολέμου στη Γάζα μετά τη συμφωνία πάνω στην πρώτη φάση του σχεδίου Τραμπ μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς συνιστά ιστορική εξέλιξη. Μετά δύο χρόνια τελειώνει ένας βάρβαρος πόλεμος και δημιουργούνται προϋποθέσεις ειρήνευσης της Γάζας και της ευρύτερης περιοχής της Μ. Ανατολής εάν και εφόσον εφαρμοσθεί στο σύνολό του το σχέδιο Τραμπ (20 σημεία) με κατάληξη τη σύσταση Παλαιστινιακού κράτους (λύση δύο κρατών). Σε κάθε τερματισμό ενός πολέμου αναζητούνται οι νικητές και οι ηττημένοι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Παλαιστινιακός λαός της Γάζας είναι κατά κάποιο τρόπο ο μεγάλος νικητής. Θα πάρουν τέλος (πιθανότατα) τα δεινά του. Νικητές βεβαίως είναι και οι όμηροι που απελευθερώνονται. Ως μεγάλη ωφελημένη θα πρέπει επίσης να θεωρηθεί η περιοχή της Μ. Ανατολής με το άνοιγμα της προοπτικής σταθερής ειρήνης έστω και σε συνθήκες υψηλής αβεβαιότητας. Και μαζί με την περιοχή ο κόσμος όλος. Το μεγάλο παράδοξο είναι όμως ότι οι άμεσα αντιμαχόμενοι του πολέμου, Χαμάς και Ισραήλ, βγαίνουν οπωσδήποτε χαμένοι από τον τερματισμό του πολέμου σε σχέση πάντως με τους στόχους που είχαν θέσει.
Για τη Χαμάς, η ήττα είναι πρώτα απ’ όλα ένα οπτικό φαινόμενο. Η απεχθής τρομοκρατική της ενέργεια πριν δύο χρόνια οδήγησε στο θάνατο 67.000 Παλαιστινίων, σε ακόμη περισσότερους τραυματίες και τη σχεδόν ολική καταστροφή της Γάζας με ερωτηματικά εάν μπορεί τελικά να ανοικοδομηθεί. Το ανθρώπινο κόστος δηλαδή της ενέργειάς της είναι απέλπιστικά οδυνηρό. Και αυτό συνιστά τη μεγαλύτερη ήττα. Από πολεμική άποψη, η Χαμάς απέτυχε να κινητοποιήσει στο πλευρό της τους Άραβες όπως ήλπιζε ότι θα κάνει. Ενώ το Ισραήλ κατάφερε να διαλύσει το δίκτυο υποστηριξής της (Χεζμπολάχ, κλπ.) και να αποσαθρώσει/συρρικνώσει την κύρια κρατική δύναμη στήριξής της, το Ιράν. Μαζί με την ανατροπή του καθεστώτος Άσσαντ στη Συρία, η Χαμάς έχασε οποιαδήποτε κρατική υποστήριξη στην περιοχή (με την εξαίρεση ίσως της Τουρκίας). Από την άλλη μεριά, το Ισραήλ/Νετανιάχου εξόντωσε όλα σχεδόν τα ηγετικά στελέχη της μαζί με το στελεχιακό δυναμικό της στη Γάζα και αλλού με αποτέλεσμα να μην είναι γνωστό σήμερα το τι ανατιπροσωπεύει η οργάνωση σε ανθρώπινο δυναμικό. Το σημαντικότερο ίσως είναι ότι ο θεμελιακός πολιτικός στόχος της Χαμάς, να προωθήσει την εξαφάνιση του κράτους του Ισραήλ ηττήθηκε πλήρως. Παρά ταύτα, η Χαμάς (ή ό,τι απομείνει μετά την επικείμενη αυτοδιάλυσή της που προβλέπει το σχέδιο Τραμπ) μπορεί να θεωρήσει ότι καταγράφει μια συγκεκριμένη επιτυχία με το τόσο μεγάλο όμως κόστος και συμφορά όυ έπληξε τη Γάζα: επανέφερε στην παγκόσμια ατζέντα το Παλαιστινιακό πρόβλημα το οποίο πριν την τρομοκρατική ενέργειά της εθεωρείτο ότι περίπου είχε λυθεί!
Σε ό,τι αφορά το Ισραήλ/Νετανιάχου, τα φαινόμενα απατούν. Ηττήθηκε επίσης. Με άλλα λόγια, το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας που είχε μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς το μετέτρεψε απερίσκεπτα στον πλέον βάρβαρο, ανελέητο, απάνθρωπο πόλεμο στη μεταπολεμική ιστορία με πλήρη περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου και καταπάτηση των ανθρωπιστικών αξιών προκαλώντας πρωτοφανή, αδιανόητη ανθρωπιστική καταστροφή. Παράλληλα επεξέτεινε τον πόλεμο σε πέντε άλλες χώρες, βάλλοντας ακόμη και εναντίον του Κατάρ, συμμάχου των ΗΠΑ και της Δύσης και κύριου διαμεσολαβητή για την επίλυση συγκρούσεων στην περιοχή. Υποτιθέμενος ομολογημένος στόχος του, η ολική εξόντωση της Χαμάς. Και ανομολόγητος, η (παράνομη) προσάρτηση της Γάζας και Δυτικής Όχθης για τη δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ με εκτοπίσμό των Παλαιστινίων στις πέντε γωνιές του κόσμου. Το ρατσιστικό, ιμπεριαλιστικό αυτό σχέδιο – που προωθείται κυρίως από τα ακροδεξιά μέλη της κυβέρνησης Νετανιάχου – ηττάται. Μαζί με τον απάνθρωπο πολεμό του, το Ισράηλ έχει καταστεί ο παρίας του διεθνούς συστήματος με κατηγορίες για διάπραξη γενοκτονίας, εγκλημάτων εναντίον της ανθρωπότητας και ένταλμα σύλληψης του Νετανιάχου από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Ενώ από πολιτικής άποψης, οι θηριωδίες Νετανιάχου οδήγησαν αυξανόμενο αριθμό κρατών της διεθνούς κοινότητας στην αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης και στην εμμονή για τη λύση δύο κρατών στο Παλαιστινιακό ζήτημα. Παράλληλα η επίθεση εναντίον του Κατάρ έχει κλονίσει την οποιαδήποτε εμπιστοσύνη των Αράβων στο Ισραήλ.Το μείζον ερώτημα τώρα είναι εάν το Ισραήλ θα εφαρμόσει μέχρι τέλους το σχέδιο ειρήνευσης. Πολλοί αμφιβάλλουν...
Πηγή: www.tanea.gr