Ναι ο υπέρτατος άγραφος νόμος του συστήματος.
Αυτός που σε όλη τη μεταπολίτευση ήτανε οδηγός των γραπτών νόμων που ψήφιζαν στη Βουλή όλοι.Ναι όλοι.
Με μία πρωτοφανή συναίνεση στη διαπλοκή.
Στην ουσία της διαπλοκής:
Στην πολιτική διαφθορά που τόσα χρόνια άλλο δεν κάνει παρά να αλλοιώνει διακομματικά και δημοκρατικά τις συνειδήσεις, τις ιδέες, την πραγματικότητα, την αλήθεια και συνεπώς την εκλογική δύναμη των κομμάτων.
Τη διαφθορά, που στο αμόνι του λαϊκισμού σφυρηλάτησε ανθρώπους που αντί να είναι πολίτες για τον διπλανό τους, μάθανε να απαιτούν τη μεγαλύτερη αμοιβή και τη μέγιστη καταναλωτική δυνατότητα, με το μικρότερο δυνατό κόπο εις βάρος του διπλανού τους.
Θέατρο αυτού του παραλογισμού ποιος άλλος;
To Κράτος!
Έτσι άρχισαν τα δανεικά
Με την ΑΤΑ που την είπαμε, μεσ’ την άγνοιά μας, κοινωνική δικαιοσύνη και δικαιότερο μοίρασμα του μόχθου μας, ποιού μόχθου μας, δανεικά ήτανε, την ώρα που διώχναμε επιχειρήσεις επειδή νόμος ήτανε το δίκιο του εργάτη, αλλά δυστυχώς δεν μπορούσαμε να κάνουμε νόμο που να υποχρεώνει την Πιρέλλι να μείνει εδώ, να προσλάβει καμιά διακοσαριά ακόμα και να δώσει και «ουσιαστικές» αυξήσεις!
Με τα έξοδα μισθοδοσίας του Κράτους να ανακηρύσσονται πρωταθλητές Ευρώπης την ώρα που τη δουλειά που έκανε ένας την μοιράζονταν δύο και μετά τρείς…. χίλιοι δεκατρείς.
Με πρωτεργάτες, τους ΠΑΣΟΚους εμπνευστές και αρχικούς διακινητές των «ιδεών» ότι «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ είναι το ίδιο συνδικάτο», ότι ο Τσοβόλας έπρεπε «να τα δώσει όλα», επειδή «δεν υπάρχουν θεσμοί παρά μόνον ο λαός».
Με άξιους συνεχιστές τον Καραμανλή που με την κοτζαμπάσικη οκνηρή του ανευθυνότητα εκτόξευσε το κρατικό χρέος, τον οικονομολόγο Παυλόπουλο με την παλαιοκομματίλα των 150.000 προσλήψεων και τον άλλον οικονομολόγο τον Αλογοσκούφη με την απατεωνία των Greek statistics.
Και όταν ήρθε η ώρα της κρίσης που έφερε ο καπιταλισμός καζίνο, όλοι βρήκανε την ευκολία. Όλοι πέσανε απάνου του να πούνε νατονε ο φταίχτης.
Όμως εμείς δεν είχαμε καπιταλισμό καζίνο.
Κράτος καζίνο είχαμε.
Που στα τραπέζια του έριχναν για δεκαετίες «φτιαγμένα» ζάρια τα κόμματα, οι τράπεζες, οι εκμαυλισμένοι συνδικαλιστές του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ, οι αρχοντοχωριάτες των κομματικών μηχανισμών που μάθανε στις γαρδένιες και στα Κοχίμπα, τα τρωκτικά των «δικτυωμένων» κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, οι κατά συνήθεια φοροφυγάδες που δεν δέχονται να πληρώνονται με πιστωτικές και οι βολεμένοι με φόρους των άλλων υπέρ της αφεντιάς τους «λειτουργοί» της παραπληροφόρησης ή αποπληροφόρησης.
Με τον χαοτικό Γιώργο (γεμάτο καλές προθέσεις) που ακολούθησε, να δηλώνει προς τους κοινούς για Αριστερά, Κέντρο και Δεξιά εκλογικούς πελάτες, μόλις «οι τοκογλύφοι» έκλεισαν το κέρας της Αμαλθείας, ότι λεφτά υπάρχουν!
Αν είναι δυνατόν.
Και με τον διάδοχο Αντώνη να ξεκινά το αντιμνημονιακό παραμύθι χωρίς να λογαριάζει πόσο κοντά ποδάρια έχει το ψέμα όταν θα αναγκαζότανε να κάνει τα αντίθετα από αυτά που έλεγε και θα έπρεπε να «μαζέψει» εκατομμύρια πολίτες που είχε σε κοινό «αγώνα» με την Αριστερά μετατρέψει σε αγανακτισμένο αντιμνημονιακό λαό.
Φυσικά δεν τα κατάφερε!
Ο «λαός» γρήγορα στράφηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, τον καλύτερο παραμυθά, που καμωνότανε πως δεν είχε κυβερνήσει λες και δεν ψήφιζε τόσα χρόνια στη Βουλή τον μισθό των Φωτόπουλων, των Μπαλασόπουλων και των Καλφαγιάννηδων, λες και μόνοι τους ανοίγανε τα ταμεία του Κράτους και των ΔΕΚΟ και αποφασίζανε τι τους χρωστάμε.
Τον ΣΥΡΙΖΑ που διάφοροι αδιόρθωτοι νομίζουνε ακόμα ότι ψηφίζεται επειδή έχει πείσει πως η Αριστερά έχει το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα.
Σιγά τ’ αυγά.
*Δημόσιοι υπάλληλοι που ελπίζουν να πληγεί όλη η υπόλοιπη κοινωνία για να την γλυτώσουνε με τις μικρότερες απώλειες οι ίδιοι.
*Συνταξιούχοι του Δημοσίου που ελπίζουν να περισώσουν το χρεοκοπημένο καθεστώς συνταξιοδότησής τους (που και αυτό έχει ψηφίσει όλα τα προηγούμενα χρόνια σύσσωμη η Αριστερά) και τα κάθε είδους αρπακτικά που την πέσανε έγκαιρα στο new kid in town, στον οικονομολόγο-αγορίνο και σε όλα τα πολιτικώς τοξικά ξόανα του ΣΥΡΙΖΑ.
* Μία νεολαία για την οποία οι λέξεις (αν περιλαμβάνονται στην νέα άκρως φτωχοποιημένη έκφρασή της) έχουν χάσει το νόημά τους με αποτέλεσμα να νομίζουν ότι φαινόμενα ακραίας φτώχιας και ανθρωπιστική κρίση είναι το ίδιο πράμα, με άλλα λόγια ότι η Ελλάδα είναι χώρα της Αφρικής δίπλα στο Νίγηρα και όχι της Ευρώπης δίπλα στην Ιταλία. Μία νεολαία που πιστεύει ότι η ανεργία και ό,τι μας στενοχωρεί ή απλά μας ξεβολεύει είναι…. φασισμός!
Όλοι αυτοί είναι οι ψηφοφόροι που κάνουνε κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ.
Που δεν δίνουνε φράγκο για το (ανύπαρκτο άλλωστε) ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς.
*Αρκεί ο Τσιπράκος να το δουλεύει κανονικά κλείνοντάς τους το μάτι και ψάχνοντας ισοδύναμα, μία άλλη έκδοση του «δεν πληρώνω-δεν πληρώνω να πληρώσεις εσύ και για μένα».
*Αρκεί ο Τσιπράκος να χειραγωγεί νανουρίζοντας την τσογλανοπαρέα 18-35 που κάνει κριτική και καταλήψεις το μεσημέρι και αμπελοφιλοσοφεί το βράδυ στο GAZARTE και στο ΣΚΟΥΦΑΚΙ, εκφράζοντας την έντονη ανησυχία της για το συμβόλαιο ιδιοκτησίας της πατάτας Νάξου από τα μονοπώλια παραγωγής τροφίμων. *Αρκεί ο Τσιπράκος να συνεχίσει να αδιαφορεί (όπως και οι ίδιοι) αν το αντιμνημόνιο οδηγεί ένα τεράστιο ποσοστό ανεγκέφαλων ημιηλίθιων της χώρας μας να ψηφίζει ναζί εγκληματίες που… θα μας απαλλάξουν από τους τοκογλύφους και τους σκουρόχρωμους πιο γρήγορα απ’ όσο έκαναν να μας φορτώσουν τους πρώτους οι Σαμαροβενιζέλοι και τους δεύτερους η κυρία Τασία Πουθενοπούλου.
Και μετά από όλα αυτά, διαβάζω ακόμα αναλύσεις «προοδευτικών» ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει πια προς το ρεαλισμό και την κεντροαριστερά, ενώ ετοιμάζεται μέσω της μονιμοποίησης των capital controls στους μισθούς του Δημοσίου και στις συντάξεις να…. πατάξει τη φοροδιαφυγή.
Ποιος, ο ΣΥΡΙΖΑ!
A bad excuse is better than none όπως έλεγε και η γιαγιά μου η αναλφάβητη ορέ αναλυτές.