Αύριο ανοίγει η νέα ΕΡΤ. Με πολλούς επαναπροσληφθέντες, υπόσχεται καλύτερη πληροφόρηση, αλλά μένει να αποδειχθεί στην πράξη.
Είναι πολύ δύσκολο να είναι αντικειμενικό ένα μαζικό μέσο όταν τα χαρακτηριστικά του τα έχει ρυθμίσει η οργή. Είναι αδύνατη η αντικειμενικότητα ή έστω η προσπάθεια να προστατευθεί ο πλουραλισμός σε έναν οργανισμό που στηρίχθηκε, μεταξύ άλλων, στον επανιδρυτικό μύθο των νεκρών και των θυσιών στο όνομα της λειτουργίας του.
Υπήρξαν νεκροί στο όνομα της λειτουργίας της ΕΡΤ; Σίγουρα, κάποιοι πέθαναν το διάστημα μετά το αιφνιδιαστικό, πραξικοπηματικό κλείσιμό της από την κυβέρνηση Σαμαρά έως σήμερα. Αλλά όποιος επιχειρεί να συνδέσει νομοτελειακή σχέση θανάτων και κλεισίματος, απλώς, δρα ιδιοτελώς. Με όλο τον σεβασμό στους για οποιονδήποτε λόγο εκλιπόντες, η επίκληση μαρτύρων για πολιτικούς λόγους δεν διαφέρει σε τίποτα από οποιασδήποτε μορφής ιερό λειψανεμπόριο. Που γίνεται ξεδιάντροπο, όταν μετατρέπεται σε προτροπή για απροκάλυπτο ρουσφέτι.
Στο μεταξύ, προφανώς, με εξαίρεση την τηλεόραση (που είναι το μαζικότερο των μέσων και θα διεκδικήσει μερίδιο στην υψηλή θεαματικότητα), οι αλλαγές στους υπόλοιπους τομείς της ΕΡΤ γίνονται με ασαφή στο κοινό κριτήρια. Στο Τρίτο Πρόγραμμα, π.χ., ανέλαβε ένας κ. Πάνος Χρυσοστόμου, ο οποίος αγωνιζόταν στην ΕΡΤopen. Παρακάμπτω το ασαφές βιογραφικό του, που βρήκα στην ηλεκτρονική βάση της biblionet. Παραθέτω όμως τη σύνοψη από το πρόσφατο αντιμνημονιακό μυθιστόρημά του «Μη μιλάς»:
«2008… Λίγο πριν φτάσουμε στο ΔΝΤ και τα μνημόνια, ένας μεγάλος παγκόσμιος τραπεζικός κολοσσός καταρρέει, με πολλές παράπλευρες απώλειες. Μια ομάδα πολιτών από τη μικρή Ελλάδα τα βάζει με τα μεγαθήρια του τραπεζικού συστήματος. Ενας αφοσιωμένος στον στόχο ενεργός πολίτης δοκιμάζει την αντοχή του σε έναν δρόμο γεμάτο απειλές, ίντριγκες και αναπάντεχες εκπλήξεις. Συμμάχους αλλά και αντιπάλους έτοιμους για όσα δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί… Αραγε, είναι όλα όπως φαίνονται;…».
Είναι προφανές. Η ποιότητα επελαύνει.