Για να σκεφτούμε τώρα: Το θέμα τής απόπειρας πραξικοπήματος στην Τουρκία, το νέο μακελειό από τους τζιχαντιστές στη Νίκαια, οι δολοφονίες αφροαμερικανών και αστυνομικών στην Αμερική και ποιος ξέρει τι άλλο θα συμβεί ώσπου να ανεβάσω το Σχολιάκι μου (αφού δεν προλαβαίνουμε, καθημερινά πλέον, να μετράμε θύματα απρόβλεπτης βίας). Λουλούδια από δω, λουλούδια από ‘κει, παντού εναποτεθέντα λουλούδια στους νεκρούς, εθνικά πένθη, μεσίστιες σημαίες και-πάνω απ’ όλα-πένθος, φόβος και ανασφάλεια απλώνεται σε όλον τον κόσμο… Σε αυτόν ακριβώς τον κόσμο ζούμε. Από αυτόν είμαστε εξαρτημένοι.
Το νυχτερινό συμβάν της 15ης Ιουλίου στη γείτονα, και μάλιστα σε παγκόσμια απευθείας μετάδοση, χαρακτηρίστηκε ως «δύναμη της ηλεκτρονικής παγκοσμιοποίησης» και αυτό είναι γεγονός ιστορικών διαστάσεων! Και δεν χωράει αμφιβολία πως ακόμα και οι σκοταδιστές πολέμιοι, μέχρι εκείνη τη στιγμή, των ηλεκτρονικών Μέσων, χρησιμοποίησαν αυτήν ακριβώς τη δύναμη για να οδηγήσουν στρατηγικά στην αποτυχία ενός πραξικοπήματος. Ίσως να χρειαστεί να το σκεφτούμε εντελώς απλοϊκά: Υπήρξαν δυο αντιμαχόμενες ομάδες. Οι πραξικοπηματίες και οι άλλοι. Οι πρώτοι αδιαφόρησαν για το ηλεκτρονικό μέσον. Οι δεύτεροι το χρησιμοποίησαν. Η νίκη έγειρε προς τους χρήστες του διαδικτύου και ετούτο είναι αδιαμφισβήτητο.
Μια υποτιθέμενη επικράτηση πραξικοπήματος στη συγκεκριμένη χώρα (Τουρκία), θα έφερνε τα πάνω κάτω στον χάρτη τής Ανατολής. Ο γεωπολιτικός χάρτης τής ευρύτερης περιοχής θα ανέτρεπε τις ήδη πολύ εύθραυστες ισορροπίες (sic) και θα επέφερε απρόσμενες καταστάσεις, ακόμα και τραγικές, για τον απλούστατο λόγο πως το status quo των γύρω από την Τουρκία περιοχών είναι ρευστό, εύθραυστο, ανασφαλές, άγριο, εντέλει ανισόρροπο. Ποτέ δεν γνωρίζεις η μήτρα που θα γεννήσει, τι θα φέρει, ιδίως με τον συγκεκριμένο αρχηγό του κράτους της Τουρκίας, που τώρα πλέον, θα παίζει μόνος του…
@@@
Αλλά, είναι μόνο η Τουρκία με τον αμετροεπή και διψασμένο για εξουσίες Σουλτάνο της; Εδώ στη Γαλλία δεν σταματούν να μετρούν θύματα και τραγωδίες από τις αιματηρές επιχειρήσεις των τζιχαντιστών. Στόχος ο απλός λαός. Με τον πιο εύκολο, απρόσμενο τρόπο, βρίσκουν «τρύπες» και χτυπούν σκληρά. Δεν υπάρχει τρόπος πρόληψης. Είμαστε όλοι σημείο στόχου τού κάθε υστερικού ψυχοπαθή, ο οποίος γίνεται «ήρωας» ισλαμιστής επειδή κατακρεούργησε καμιά εκατοστή αθώους… Αυτή η… αυτοθυσία τού στυγερού δολοφόνου, ο οποίος έτυχε να στηριχθεί στο δικό του φανατικό κοράνι, στη δική του ερμηνεία και των ομοίων του, δεν αντιμετωπίζεται από κανέναν στρατό και από καμία στρατηγική! Φοβούμαι πως απλώς έχει επιβληθεί πλέον ένας… «νέος τρόπος ζωής», ο οποίος παρατηρώ πως διαχέεται και εισχωρεί στο συλλογικό υποσυνείδητο του Ευρωπαίου πολίτη, δίχως να εγγυάται ουδείς πως αυτός ο «τρόπος» δεν θα υπερισχύσει…
Με αυτή την έννοια, ήδη από τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, η σκοτεινή αυτή παγκόσμια κατάσταση θα είναι το μόνιμο σκηνικό ενός κόσμου που όλο και περισσότερο ζει σε ατμόσφαιρα νοσηρότητας, απομακρυσμένου στις συντριπτικές πλειοψηφίες του από κάθε πνευματική-πολιτισμική επαφή. Απομάκρυνση , η οποία προφανώς φέρνει τα αποτελέσματά της, με εμφανή σημάδια ιδεολογικοπολιτικής κόπωσης, γήρανσης και αγωνίας, για το σκοτεινό παρόν και το ακόμα περισσότερο αβέβαιο μέλλον.
@@@
Στην αντίπερα όχθη τού Ατλαντικού, εξακολουθεί να εξασκείται το… σπορ των δολοφονιών αφροαμερικανών. Κάτι που δεν λέει να κοπάσει… Ποιος ξέρει; Ίσως το φυλετικό ζήτημα στην πιο προηγμένη-αναπτυγμένη χώρα, 151 χρόνια μετά τον αιματηρό της εμφύλιο, δεν μπορεί να διορθωθεί για λόγους που έχουν να κάνουν με τη φυλή, τη ρίζα, με την παράδοση, με την ίδια τη φιλοσοφία τής αντίληψης για το… χρώμα του δέρματος! Μα, είναι δυνατόν (;) θα αναρωτιόμαστε εμείς από την άλλη ήπειρο. «Στην εποχή μας να υπάρχει ακόμα το πρόβλημα του χρώματος στον άνθρωπο;» Ένα ερώτημα σύνηθες στις παρέες…
Νομίζω πως είναι από εκείνα που αδυνατούμε να χωνέψουμε αν δεν βάλουμε κάτω και πάλι τα στοιχεία: χρόνια εξάρτηση από το σύνδρομο της οπλοφορίας, εγκληματικότητα, φυλετικό μίσος, κουρασμένους βετεράνους πολέμων, πολεμικές βιομηχανίες, θρησκευτικά πάθη, πολιτιστικές ανισότητες, ταξικές χαοτικές διαφορές… Πλήθος από ορατές και αόρατες «αιτίες» που μας βυθίζουν στην αδυναμία μιας ακτινογραφίας για να εξηγήσουμε τα ανεξήγητα. Η Αμερική είναι μέσα μου, ούτως ή άλλως, μια ενδιαφέρουσα και συγχρόνως ανεξήγητη άβυσσος… Σε αυτή τη φάση η αμερικανική δικαιοσύνη, αλλά και η αστυνομία μετά τα παθήματά της από ακροβολιστές, θα δείξει τους «τρόπους» που θα επινοηθούν ώστε να μην επεκταθεί αυτή η ανεξέλεγκτη αρρώστια των αντιποίνων.
@@@
Εάν αυτή τη φορά έφερα τα τρία αυτά συνεχόμενα απεχθή όντως παραδείγματα, είναι για να είμαι μέσα στην επικαιρότητα και για να συμπορευθώ με την ατμόσφαιρα των ημερών. Είναι σαφή παραδείγματα για το γεγονός πως η ανθρωπότητα αρρωσταίνει, νοσεί, αποδεικνύεται αποπροσανατολισμένη και δείχνει να είναι κουρασμένη. Τα αντίδοτα δεν έχουν ακόμα βρεθεί και ο πολιτισμός με την παιδεία φαίνεται πως δεν έχουν τη δύναμη να αντιπαρατεθούν στα παιχνίδια των καιρών και των αιμοδιψών καιροσκόπων που ωθούν τις εξουσίες σε στρατηγικές ανελέητων ανισορροπιών…
Σκέφτομαι πως όποιος θεωρεί πως διαθέτει τη λύση, ας σταθεί στην ουρά και να μας το πει…