Για ποιο λόγο όλα τα νυφιάτικα τραγούδια ήταν, στην ουσία τους, μοιρολόγια; Αυτό θα έπρεπε ίσως να απασχολήσει κάποτε τον μελετητή του λαϊκού πολιτισμού. Ενας αέρας που σηκώνεται άγριος και σκορπίζει τα λουλούδια της νεραντζούλας, τα μαδάει, τα τινάζει, την ξεγυμνώνει, την αφήνει με μιας ξύλο ξερό. Ετσι ήταν ή μάλλον έτσι έπρεπε να είναι μια ύπανδρος παιδίσκη, γιατί ο άνεμος Υμέναιος δεν είχε τρόπους. Ξήλωνε βίαια παρθενιές, αποξένωνε μάνα πατέρα, εξαφάνιζε αδέλφια και πατρικά σπίτια, έσπαγε παιχνίδια, ξέσκιζε πάνινες κούκλες για να τις αντικαταστήσει με κούκλες ζωντανές που όλο κλαίνε χωρίς να ξέρεις τι τους συμβαίνει. Δυσκολεύομαι λίγο στη χρήση των χρόνων, ήταν - είναι, γιατί ενώ οι καιροί αλλάζουν ο μικρός γαμήλιος θάνατος συνοδεύει πάντα τη γαμήλια έξαψη.
«Dont do it Di», είχαν βγει με πλακάτ οι τσαμπουκαλεμένες ποπ Αγγλίδες τότε που ανακοινώθηκαν οι παιδικοί αρραβώνες της μετέφηβης και εντυπωσιακά αμόρφωτης Νταϊάνας, προλέγοντας ζόρια και συντριπτικές ματαιώσεις αλλά ποιος τις άκουγε; Τη συνέχεια την ξέρετε από τα ταμπλόιντ, το ίδιο συμβαίνει σήμερα και με την Καρολάιν κι ας μην παντρεύτηκε θρόνο αλλά ένα κιτσάτο τριώροφο στη μέση του πουθενά, με σκύλο και με σύζυγο κουβαλητή που την είχε καπαρώσει από τα δεκατέσσερά της παραβιάζοντας το FIR της παιδικότητάς της με διαρκείς υπερπτήσεις. Δεν περιγράφω άλλο γιατί θα ξεπέσω σε ερμηνείες ενώ η πραγματικότητα είναι μία και την ξέρουμε πια όλοι μας. Το μοιρολόι για την Καρολάιν, περιέχει άθελά του πολλές αλήθειες. Η μια, η πιο καλά κρυμμένη, είναι κατά τη γνώμη μου η απάντηση, σωστός κατακέφαλος, στο γελοίο συνέδριο περί Γονιμότητας, που ματαιώθηκε χωρίς όμως να ματαιωθεί η πιο οπισθοδρομική η πιο ύπουλη πρόθεσή του. Να εξωθήσει τις γυναίκες να παραδοθούν στη βιολογία τους προτού καλά - καλά γνωρίσουν το σώμα τους κι αναγνωρίσουν τις δυνατότητές του σαν δώρο της φύσης κι όχι σαν χρωστούμενο προς την κοινωνία η οποία συνεχίζει να τις αγνοεί βροντερά. Εγώ, παράπονα από την επαγγελματική μου ζωή δεν έχω.
Τηρουμένων των αναλογιών, ήταν ένας μικρός θρίαμβος για ένα φοβικό ζωύφιο σαν κι εμένα, τόσο, που θεωρούσα σχεδόν φυσιολογικό να πληρώνομαι με το εν τρίτον απ όσα έπαιρναν άντρες συνάδελφοί μου. Κι αν δεν σε σώζει μια τέτοια εκ των υστέρων διαπίστωση, σου δείχνει πάντως μέχρι πού μπορείς να πας, κι αυτό δεν αλλάζει με τίποτα. Ενα άλλο πράγμα που δεν αλλάζει, είναι ότι τα κορίτσια είναι ταλεντάρες της αισθητικής και της διακόσμησης του εσωτερικού τους χώρου, απόδειξη τα κορνιζωμένα πτυχία, τα ματαιωμένα όνειρα στα ράφια με ταμπιμπελό που θέλουν διαρκώς ξεσκόνισμα, η ακρωτηριασμένη ελευθερία, σαν κομμένο λουλούδι στο βάζο που θέλει να του αλλάζεις συνέχεια νερό. Ενα διαρκές μνημόσυνο είναι το νοικοκυριό την ώρα που ο Μενούσης , ο Μπιρμπίλης κι ο Μεμέτ αγάς συνεργούν στη σφαγή της κάθε Καρολάιν, κουτσοπίνοντας τσίπουρα στον καφενέ. Σήκω πάπια μ, σήκω χήνα μ, σήκω πέρδικά μ.
Πηγή: www.tanea.gr