Στη χώρα μας, οι ιδεολογίες είναι ιδιαίτερα «ευέλικτες» ώστε να προσαρμόζονται με ευκολία στις εκάστοτε πολιτικές ανάγκες των κομμάτων. Όροι όπως «φιλελευθερισμός», «σοσιαλδημοκρατία», «λαϊκισμός», ακόμα και πολιτικοί προσδιορισμοί όπως «κεντροαριστερά», «κεντροδεξιά» κ.λπ. ερμηνεύονται ή αποδίδονται περισσότερο για την εξυπηρέτηση επικοινωνιακών τακτικών. Άλλωστε, η φτωχή ιδεολογική κουλτούρα του εκλογικού σώματος προσφέρεται γι’ αυτό τον σκοπό. Η Ελλάδα γνώρισε τον διαφωτισμό μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ενώ οι τραγικές συνέπειες του εμφύλιου κάνουν ακόμα απαγορευτική οποιαδήποτε άλλη διάκριση πέραν του διπόλου «Αριστερά-Δεξιά», μέσα στο οποίο παραμένουν εγκλωβισμένες οι πολιτικές δυνάμεις.

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να ενοχοποιηθεί ο φιλελευθερισμός που χαρίστηκε ουσιαστικά στη συντηρητική παράταξη, ενώ το ΠΑΣΟΚ εξέφρασε περισσότερο τον αντιδεξιό πόλο, παρά την σοσιαλδημοκρατική ιδεολογία. Η αντιπαράθεση αντιδεξιάς-αντιαριστεράς αξιοποιήθηκε περισσότερο για την περιχαράκωση του εκλογικού σώματος σε ένα δικομματικό σύστημα που στηρίχτηκε σε ένα συν-τροφοδοτούμενο πελατειακό κράτος ευάλωτο, όπως αποδείχτηκε, στον δεξιό και αριστερό λαϊκισμό που επικράτησε σε κρίσιμα χρονικά διαστήματα. Τα ακροδεξιά μορφώματα, με αποκορύφωμα τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, όπως και τα διάφορα αντιμνημονιακά, αντιεμβολιαστικά κλπ κινήματα των κάθε λογής «αγανακτισμένων» είναι προϊόντα των εκρήξεων του λαϊκισμού που η χώρα εξακολουθεί να πληρώνει πολύ ακριβά.

Διαβάστε τη συνέχεια

Πηγή: www.athensvoice.gr