Η αλήθεια είναι ότι αμφιταλαντεύτηκα αρκετά και για καιρό.
Είναι δικαιολογημένο, για όσους έχουν ισχυρές απόψεις, να προσπαθούν να βρίσκουν τα σημεία συμφωνίας η διαφωνίας τους με απόψεις που προκύπτουν σαν αποτέλεσμα συλλογικής επεξεργασίας. Και είναι κατανοητό να δίνουν μεγάλη σημασία στις απόψεις και στις πολιτικές θέσεις καθεαυτές, αφού αυτές είναι η «πρόσοψη» και το πιο προφανές «κοινό έδαφος» των πολιτικών συλλογικών κινήσεων.
Μεγαλύτερη ίσως σημασία από ότι θα έπρεπε.
Γιατί οι ανθρώπινες ομάδες δεν κρίνονται μόνο από αυτό που δηλώνουν ότι είναι. Αλλά και από αυτό που στην πραγματικότητα είναι.
Απόσταγμα εμπειριών αυτό, το τελευταίο.
Όταν ξεκινήσαμε την «Δράση» πριν 6 κιόλας χρόνια, αυτό που αποτέλεσε την συστατική μας αποστολή ήταν να χτίσουμε έναν χώρο σύνθεσης, με πολίτες από διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές καταβολές και προσεγγίσεις, ώστε να προβάλουμε και να επιβάλουμε αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα προκειμένου να αποκτήσει προοπτική, ανάπτυξη, και σύμπλευση με την πορεία της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Αυτός, πριν από κάθε άλλη θέση, ήταν ο στόχος μας.
Δεν τα καταφέραμε. Ωστόσο αυτός αισθάνομαι ότι εξακολουθεί και είναι ο σωστός δρόμος.
Η σύνθεση. Η προβολή των αλλαγών. Οι σωστές προτεραιότητες. Το μέτωπο απέναντι στην οργή.
Το Ποτάμι είναι ένα κίνημα νέο, που προβάλλει μία πολιτική καινοτομία, πολύ παραπλήσια με την ιδρυτική αποστολή της Δράσης. Μπορεί να συσπειρώνει ένα ρεύμα πολιτικής αμηχανίας, αλλά ποιος σήμερα, κανονικός και δημιουργικός άνθρωπος, που δεν ανήκει στα συνήθη πελατειακά δίκτυα πατρονίας και επιρροής, δεν είναι αμήχανος;
Εγώ, πριν από κάθε άλλον…
Συμφωνήσαμε σαν ΔΡΑΣΗ να υποστηρίξουμε την εκλογική προσπάθεια του Ποταμιού, και χαίρομαι πολύ για αυτό.
Θα υποστηρίξω το Ποτάμι στις εκλογές. Μπορεί να βρω πολλές αποκλίσεις ανάμεσα σε όσα πιστεύω και σε όσα εκείνο λέει, αλλά έτσι είναι πάντα, σε όλες τις πολιτικές προσπάθειες. Και με την Δράση, εγώ ένας εκ των ιδρυτών, είχα αποκλίσεις σε πολλά ζητήματα κατά καιρούς άλλωστε.
Θα εργαστώ ώστε να αναδείξω τα σημεία που συμφωνώ.
Αλλά πάνω από όλα θα υποστηρίξω το Ποτάμι για το ότι σήμερα προωθεί, στην θεωρία αλλά και την πράξη, την σύνθεση των διαφορετικών. Των διαφορετικών, αλλά και τόσο όμοιων. Θα έχω την χαρά να συνυπάρξω στην εκλογική της προσπάθεια με τόσους φίλους με τους οποίους περπατήσαμε μαζί από το 2009 μέχρι το 2013, προσπαθώντας να φτιάξουμε τον ενδιάμεσο εκείνο μεταρρυθμιστικό χώρο για τον οποίο δουλέψαμε τόσο πολύ, τόσοι πολλοί. Θα αντισταθώ στον πειρασμό να βάλω ονόματα, για να μην ξεχάσω κάποιον, αλλά θα μείνω σε έναν, τον Yannis Meimaroglou, των ΜΕΤΑ, μόνο και μόνο γιατί προσπαθούμε να βρεθούμε σε κοινή στέγη και πορεία, χωρίς να τα καταφέρνουμε, από την δεκαετία του 80 ακόμα. Τον αναφέρω καθώς είναι ο πιο παλιός.
Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Είναι ακόμη η τέχνη να μειώνεις τις προσδοκίες σου έτσι ώστε να εξυπηρετούνται συλλογικές προσπάθειες που να έχουν χρησιμότητα. Με αυτά στον νου θα προσφέρω την υποστήριξη μου, κριτική πάντα, πέρα από κορώνες και μεγαλοστομίες κατοχής τις απόλυτης αλήθειας.
Γιατί και οι άλλοι, οι εκλογικοί αντίπαλοι, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι αγνοί και χρήσιμοι, αφού προσφέρουν την οπτική διαφορετικών λύσεων και κοινωνικών αξιώσεων.
Το Ποτάμι είναι μία νέα συλλογικότητα. Επειδή έχω περάσει από αρκετές, γνωρίζω εκ των προτέρων ποιες θα είναι οι αδυναμίες του. Θα τις ξεπεράσει μόνο αν έχει εκλογική επιτυχία, καθώς η επιτυχία φέρνει πόρους, κυρίως ανθρώπινους πόρους, που βοηθούν να ξεπεραστούν οι αδυναμίες. Κυρίως οι οργανωτικές, αλλά και οι πολιτικές. Είναι σαν αυτοεκπληρούμενη διαδικασία, ένας ενάρετος κύκλος. Η επιτυχία φέρνει επιτυχία εξάλλου σε όλες τις ανθρώπινες προσπάθειες.
Εύχομαι να τα καταφέρει. Θα εργαστώ για την επιτυχία του.