Ακούγεται πως ο Αλέξης Τσίπρας πάει να πέσει στην παγίδα του να φτιάξει ένα κόμμα χωρίς να έχει εκ των προτέρων τη σύμφωνη γνώμη των Φάμελλου και Χαρίτση-Αχτσιόγλου. Μια τέτοια πολύ ριψοκίνδυνη πρωτοβουλία του είναι καταδικασμένη να συμβάλλει στη συνύπαρξη του κόμματός του με τα κόμματα του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς, με συνέπεια το μοίρασμα της πίτας μεταξύ των τριών κομμάτων. Οφείλουμε μάλιστα να συμπεριλάβουμε σε αυτό το μοίρασμα και την Πλεύση Ελευθερίας, το Μέρα24 (τι χαζός τίτλος για αριστερό κόμμα), το Κίνημα Δημοκρατίας και μέρος του ΚΚΕ…
Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ του Φάμελλου και η Νέα Αριστερά των Χαρίτση-Αχτσιόγλου (όχι των Τσακαλώτου-Φίλη, που δεν θα ακολουθήσουν) δεν συμμαχήσουν προοπτικά με το κόμμα Τσίπρα, υπό την ηγεσία του πρώην πρωθυπουργού της πρώτης φοράς αριστεράς, το εγχείρημα του Αλέξη Τσίπρα θα αποδειχτεί παντελώς έωλο, άστοχο, κούφιο και χωρίς ιδιαίτερο νόημα. Καταδικασμένο να αποτύχει, απλά να συγκεντρώσει ένα κάποιο ποσοστό των αριστερών ψηφοφόρων.
Οι μόνες περιπτώσεις να καταστεί αποτελεσματικό το πολιτικό σχήμα του Τσίπρα είναι να γίνει τελικώς μια εκλογική συνεργασία-συμπαράταξη ΣΥΡΙΖΑ, Νέας Αριστεράς και κόμματος Τσίπρα, ξανά με επικεφαλής τον Τσίπρα. Αλλιώς ο πολιτικός φορέας που θα δημιουργήσει ο Τσίπρας, μόνος του, θα εξελιχθεί σε μια νέα, αριστερή αποτυχημένη προσπάθεια με ένα έστω μη καταστροφικό εκλογικό ποσοστό ψηφοφόρων.
Το πολιτικό εγχείρημα του Τσίπρα να κάνει rebranding και να παρουσιάσει κάτι φρέσκο και νέο, με δροσερή, λαμπερή πολιτική όψη, είναι τρομερά δύσκολο να υλοποιηθεί. Γιατί δεν υπάρχουν τα νέα υλικά. Ο Τσίπρας είναι, πλέον, ένας φθαρμένος, αριστερός, πρώην ηγέτης, που η θητεία και η διακυβέρνησή του δεν έφεραν τίποτε ιδιαίτερα θετικό, μόνο την παραλίγο έξοδο από την ευρωζώνη και την Ενωμένη Ευρώπη, τα capital controls, τη συγκυβέρνηση με τον πολύ δεξιό σοβινιστή Π.Καμμένο, το στήσιμο της σκευωρίας της Novartis, και μιας δικής τους παράγκας στο δικαστικό σύστημα, και ενός περίπου αριστερού κράτους, το τρίτο μνημόνιο, την ενεχυρίαση της δημόσιας περιουσίας, τον πολύ χαλαρό και επιεικέστατο ποινικό κώδικα, τη μεγάλη ανεκτικότητα στην έλευση των μεταναστών στην Ελλάδα και άλλα «κατορθώματα». Ο Τσίπρας έχασε πια τη δροσιά του και το μυστήριο του αγνώστου που τον περιέβαλαν και έδωσαν έδαφος για μεγάλες προσδοκίες κι οράματα, και μεταβλήθηκε σε έναν αποτυχημένο αριστερό ηγέτη που, χωρίς να κάνει αυτοκριτική για τα μεγάλα λάθη του –σημαντικότατο–, έρχεται να μας πουλήσει πάλι το ότι είναι χαρισματικός δημεγέρτης. Και να πουλήσει την παλιά πραμάτεια του. Μόνο που τώρα αυτή μούχλιασε. Ο Τσίπρας δεν ξεπλύθηκε και δεν λυτρώθηκε από τα πολλά, παρελθόντα λάθη του γιατί απλά ούτε τα παραδέχτηκε ποτέ και ούτε ζήτησε συγγνώμη, αναγνωρίζοντας θαρραλέα πως έφταιξε γι’ αυτά. Ο Τσίπρας θέλει μάλιστα να του πούμε μπράβο που έστω την τελευταία στιγμή δεν έριξε τη χώρα στα βράχια, μετατρέποντας το «όχι» που υποστήριζε, του ψευδεπίγραφου κι ανεύθυνου δημοψηφίσματος που προκάλεσε, σε «ναι». Ακόμη κι η ιδέα του περί δημοκρατικού καπιταλισμού είναι παλιά και χρειάζεται να συγκεκριμενοποιηθεί με πολλές σύγχρονες επεξεργασίες και εξειδικεύσεις ανά τομείς… Ποιοι και πώς θα κάνουν αυτές τις εξειδικεύσεις; Παλιά μυαλά πολύ δύσκολα μπορούν να προχωρήσουν σε καινοτόμες, ριζικές μεταρρυθμίσεις κι επεξεργασίες. Και τι είδους αντιπολίτευση θα κάνει το κόμμα Τσίπρα; Θα επαναλάβει την άγονη, διχαστική, σχηματική, λαϊκιστική κι εχθροπαθή ρητορική που είχε υιοθετήσει μετά το 2019;