Το αλαλάζον κύμβαλο του ΣΥΡΙΖΑ χτυπά, πια, πολύ εκκωφαντικά, αποκαρδιωτικά και εκνευριστικά για τους προοδευτικούς! Ήρθε η ώρα της αποχώρησης των παραδοσιακών, σκληρών, «αριστερόστροφων» στελεχών της Ομπρέλας του ΣΥΡΙΖΑ, των στελεχών και μελών της αριστερής τάσης του. Πρόκειται για μια διάσπαση. Θα δούμε προσεχώς εάν θα φύγει μεγάλο και ικανό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, του μαξιμαλιστικού αριστερού ρεύματός του ή όχι. Στον ΣΥΡΙΖΑ θα κοιμηθούν όλοι όπως έστρωσαν· προετοίμασαν μόνοι τους τον δρόμο για την υποβάθμιση, την απαξίωσή τους και το χάος στο κόμμα τους και στο μυαλό τους... Ο φανατισμός, ο δογματισμός, η εχθροπάθεια κι η μισαλλοδοξία στράφηκαν πίσω, εναντίον τους, σαν μανιασμένο φίδι που αφού δαγκώσει όποιους βρει απέναντί του, αδίκους και δικαίους, περιστρέφει το στόμα του και δαγκώνει την ουρά και το κορμί του. Τα έκαναν μούσκεμα ως κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστεράς, τα θαλάσσωσαν ως αξιωματική αντιπολίτευση και τα μούσκεψαν πια οριστικά ως αριστερό κόμμα, ήταν όλα αναπόφευκτα λόγω της προβληματικής και λαθεμένης πολιτικής που ακολούθησαν... Κι όμως αντί να καταλάβουν πως έφταιξε η προβληματικότατη πολιτική τους, ψάχνουν ακόμη, αφελώς, για το τι έφταιξε ώστε βούλιαξαν, στην «κακή οργάνωση», στην «ανεπαρκή διάδοση των θέσεών» τους και στις αναμενόμενες τρικλοποδιές των αντιπάλων και των μέσων τους. Επιπλέον, όπως ομολογούν στελέχη όπως ο Σκουρλέτης, τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία έδρασαν πυροβολώντας ασύστολα κατά ριπάς εναντίον των άλλων δημοκρατικών κομμάτων και στελεχών στις προεκλογικές περιόδους της χώρας, τώρα αλληλοσκοτώνονται. Μετά την αποτυχία και κατάρρευση του κόμματος, πολυβολεί η μία πλευρά τους κατά της άλλης, έπεσαν στον τοξικό εμφύλιο πόλεμο που επιθυμούσαν να προκαλέσουν στον ελλαδικό πολιτικό χώρο...
Στην επιτροπή δεοντολογίας του ΣΥΡΙΖΑ όπου θα πάνε οι προτάσεις του Προέδρου για διαγραφές των Τζουμάκα, Φίλη, Σκουρλέτη, Βίτσα κ.α., ο Κασσελάκης μετά βίας θα μπορέσει να έχει κάποια πλειοψηφία. Στο συνέδριο όπου θα παραπεμφθούν οι τελικές αποφάσεις ελπίζει και είναι πιθανό να διαθέτει την πλειοψηφία για να επικυρωθούν. Όμως τα στελέχη της Ομπρέλας δεν θα κάτσουν όλο αυτό το διάστημα με σταυρωμένα τα χέρια. Μαζεύουν πολλές υπογραφές στην πολιτική πλατφόρμα της Ομπρέλας ώστε να έχουν τη μαγιά για να φτιάξουν το νέο, «συνεπές» υπεραριστερό κόμμα, αν το αποφασίσουν, αν χρειαστεί. Η ενδιάμεση ομάδα της Αχτσιόγλου «6 συν 6» πιθανά να μην ακολουθήσει τους ομπρελαίους στην έξοδο. Μάλλον θα περιμένει την αναπόφευκτη αποτυχία του κόμματος στις επερχόμενες ευρωεκλογές για να θέσει ζήτημα ηγεσίας και έκτακτου συνεδρίου, στο οποίο θα ελπίζει να εκπαραθυρώσει τον Κασσελάκη. Δεν θεωρούσα ιδιαίτερα στρεβλή και κακή περίπτωση νέου, προοδευτικού, σύγχρονου πολιτικού τον Κασσελάκη, γιατί είναι νεαρός με φρέσκες ιδέες. Βέβαια έχει σπείρει τη σύγχυση και το χάος στο κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς με τις αποφάσεις κι επιλογές του, που για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ καινοφανείς, πολύ life style, πολύ μοντέρνες και φιλελεύθερες (παρ’όλο που πιθανά είναι επηρεασμένες κυρίως από τις κατευθυντήριες γραμμές του Πολάκη, αυτό είναι μια αντίφαση που βγάζει μάτια). Ακόμη και τα άρθρα που δημοσίευσε στις ΗΠΑ, 24 ετών, δεν δείχνουν παρά το ότι νέος δεν ήταν παρά ένας ανώριμος γιάπης, ένας βιαστικός νεαρός μπίζνεσμαν και τίποτα πολύ χειρότερο. Ήταν απλοϊκός; Δεν τον συγχωρούμε επειδή οι περισσότεροι, σ’ αυτή την ηλικία, υποστηρίξαμε κι εμείς, άλλες αφελείς, ξεπερασμένες και ανόητες, αναχρονιστικές θέσεις όπως π.χ. την περίφημη «δημοκρατική δικτατορία του προλεταριάτου»; Θα δείξει.
Τα στελέχη 70 και 60 ετών είναι σήμερα, αντικειμενικά, αραχνιασμένα και πεπαλαιωμένων ιδεών· ξεπερασμένοι ηλικιωμένοι που οφείλουν να παραμερίσουν· ό,τι έδωσαν το έδωσαν, δεν είναι του παρόντος να το αξιολογήσουμε (σίγουρα όχι και πολύ θετικά: για παράδειγμα πόσα αριστερά στελέχη έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου ενώπιον της επερχόμενης οικονομικής χρεωκοπίας; Από ελάχιστα έως κανένα…)
Ο Κασσελάκης μπορεί ίσως να φέρει στο μέλλον δροσερές, νέες οπτικές ώστε να φτιάξει μια "πατριωτική σύγχρονη αριστερά", όπως δηλώνει, μετά βέβαια από ένα καλό κομματικό φροντιστήριο, γιατί ως ομογενής αγνοεί αρκετά ελληνικά πολιτικά δεδομένα, πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις, ιδιαίτερα τις αριστερές γραφειοκρατικές διαδικασίες, κάτι που εξαγριώνει τους δογματικούς συντρόφους του, μα είναι έξυπνος και μαθαίνει. Είναι δυστυχώς ένας μάλλον νάρκισσος, ωραιοπαθής νέος που ακολουθεί το life style για να συμπαρασύρει άλλους, όχι ιδιαίτερα ψαγμένος και ιδεολογικοπολιτικά προβληματισμένους νέους, μα δεν δίνει την εντύπωση ανόητου, αλλά κάποιου που μαθαίνει. Η ομιλία του στον ΣΕΒ δείχνει πως ξέρει από οικονομικά, ξέρει τη σημερινή καπιταλιστική οικονομία. Αλλά το ότι δυστυχώς επέκρινε την κατάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας, υποτίθεται βασισμένης στη φτωχοποίηση των φτωχών, είναι εντελώς λάθος. Οι σύντροφοί του της παραδοσιακής αριστερής τάσης του προσάπτουν, βέβαια, άλλα «λάθη», τον «νεοφιλελευθερισμό» του, δηλαδή το ότι οι απόψεις του είναι προσαρμοσμένες και όχι αντιθετικές προς το επιχειρείν και την αγορά. Θεωρώ ανόητο, τα στελέχη της Ομπρέλας να μποϊκοτάρουν τον Κασσελάκη αμέσως μόλις εκλέχτηκε πρόεδρος του κόμματος, αυτό δεν έχει ξαναγίνει πουθενά και ποτέ, ειδικότερα σε ελληνικό κόμμα.
Λόγω προσωπικής αντισυμβατικότητας (γκέι, ομογενής, μπίζνεσμαν και νέος) έχει την τάση να γίνεται επιθετικός και να λαϊκίζει. Μπορεί, πιεσμένος από παντού, να ενταχτεί τελικά, κακήν κακώς, στο κυρίαρχο, παραδοσιακό, επιθετικό πολακικό και λαϊκίζον πνεύμα και ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν έχει πολλά περιθώρια ελιγμών, να ακολουθήσει τη γραμμή του οξύθυμου, ωμού κι αψιού συμπατριώτη του, Π.Πολάκη... Λόγω της πολιτικής, ιδεολογικής, «ηθικής» και ηλικιακής απόστασης και διαφοράς μεταξύ του Κασσελάκη και των παλιών, παραδοσιακών και νεοκομμουνιστικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η «ολέθρια σχέση» πιθανά θα οδηγήσει στην αποχώρηση σημαντικού κομματιού πολύ αριστερών, «συντηρητικοεπαναστατικών» μελών του ΣΥΡΙΖΑ, ή στην αύξηση των εσωκομματικών συγκρούσεων σε βαθμό που θα τους μετατρέψει σε γραφικό, επεισοδιακό ροντέο, ή θα τους οδηγήσει στη βαθμιαία κατάρρευση, διάλυση και σήψη, ή στη συρρίκνωση του εναπομείναντος, υπό τον Κασσελάκη, κόμματος ή στην κανονική, πλήρη διάσπαση που απεργάζονται οι ανυποχώρητοι αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ... Ίδωμεν.
Η αλήθεια είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε πολλά πολιτικά, οικονομικά και εθνικά προβλήματα στη χώρα και στην άσκηση της πολιτικής στην Ελλάδα, προσθέτοντας μεγάλες, τοξικές δόσεις αντιπαλότητας, συκοφαντίας κατά των πολιτικών εχθρών του και μίσους, ώστε ήρθε αναπόφευκτα η ώρα να τα πληρώσει κι αυτός, γιατί άρχισαν να καταπίνουν και τον ίδιο… Είναι γνωστά στην πλειοψηφία των Ελλήνων τα μεγάλα πολιτικά σφάλματα του ΣΥΡΙΖΑ: Λαθεμένη διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους το 2015, με επακόλουθο τα αναπόφευκτα capital controls, επιχείρηση άλωσης των ΜΜΕ και δη των τηλεοπτικών καναλιών, προσπάθεια άλωσης της Δικαιοσύνης, ενοχοποίηση των πολιτικών αντιπάλων στην υπόθεση του σκανδάλου Novartis, άσχημος χειρισμός των προβλημάτων της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας παιδείας, μεγάλη ανοχή στην παράνομη είσοδο μεταναστών στη χώρα από την Τουρκία, και άλλα πάρα πολλά. Παραλίγο να διαλύσουν τη χώρα το 2015 & 2016, τώρα το πληρώνουν με το ίδιο νόμισμα, με τη δική τους αυτοδιάλυση...
Οι απόψεις των ομπρελαίων είναι μαξιμαλιστικές, σεχταριστικές και περίκλειστες, αφορούν μια νεοκομμουνιστική ψευτοελίτ που υιοθετεί τυχοδιωκτικές, δογματικές & σεχταριστικές θέσεις και που δεν έχει επαφή με τον κόσμο, ο οποίος έχει σοβαρότερες έγνοιες από τη διατήρηση της νεοκομμουνιστικής καθαρότητας στην οποία στοχεύουν οι Τσακαλώτος, Φίλης, Βίτσας, Δρίτσας & Χριστοδουλοπούλου και Θεανώ Φωτίου, Σκουρλέτης, Μπαλτάς & Βούτσης, κ.α... Ο εκ των ηγετών τους, Τσακαλώτος μας κουράζει αφόρητα με τις ξεπερασμένες αριστερές ιδεοληψίες του, άλλωστε ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας συνεχώς υποχωρούσε στα κελεύσματα της τρόικας και άρα δεν νομιμοποιείται να ρητορεύει ως αδιάλλακτος αριστερός ή «ανανεωτικός» αριστερός. (Το ότι αρκετοί από τους ομπρελίτες ενφανίζονται ως δήθεν υποστηρικτές της «ανανεωτικής» αριστεράς αποτελεί ανέκδοτο, τι σχέση είχαν αυτοί με τον Κύρκο και τον Δρακόπουλο και τα αμνανεωτικά, ευρωαριστερά κόμματα ΚΚΕεσωτ & ΕΑΡ, πέραν του ότι τα υπονόμευσαν;). Είναι θετικότερο για όλους, τα στελέχη και τα μέλη της Ομπρέλας να αποχωρήσουν, να φτιάξουν ένα κομματίδιο του 2,5% και να αφήσουν τον νέο ΣΥΡΙΖΑ να τραβήξει έναν πιο μοντέρνο, ευρύ, μετριοπαθή και νεωτερικό δρόμο. Οπότε καλύτερα για την πολιτική σκηνή και τον τόπο, να γίνει αποχώρηση της αριστερής τάσης των ομπρελιτών ή διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Ήρθε αναπόφευκτα η ώρα της πληρωμής και της νέμεσης, της τιμωρίας της άφρονος, ανεύθυνης, διχαστικής, τυχοδιωκτικής, αλαζονικής και ανερμάτιστης πολιτικής τους.
Ας έρθουμε στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Το κακό είναι πως το ΠΑΣΟΚ δεν δείχνει να επωφελείται πολύ από αυτή τη μεγάλη κατάπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον λόγω πολιτικής στειρότητας του πολιτικού λόγου του (πιθανά θα επωφεληθεί το οπισθοδρομικό, δογματικότατο ΚΚΕ). Το ΠΑΣΟΚ έχει ρίζες στην αυτοδιοίκηση, όπου επικράτησε σε 100 περίπου δήμους στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές. Παρατηρούμε πως στην τοπική αυτοδιοίκηση έχει μεγαλύτερες δυνάμεις απ’ ότι σε επίπεδο εθνικών εκλογών.
Το ΠΑΣΟΚ έχασε πάρα πολλές δυνάμεις από τον ΣΥΡΙΖΑ στην δεκαετία της οικονομικής κρίσης, δυνάμεις που θεμελίωσαν την άνοδο της ριζοσπαστικής αριστεράς στην κυβερνητική εξουσία. Ίσως κάτι δεν πάει πολύ καλά στο ύφος, στην πολιτική φυσιογνωμία και στα συνθήματα του Ν.Ανδρουλάκη, που φαντάζουν παλιοκαιρίσια, της πασοκικής εποχής του ’80, μα εκεί που προβάλλονται άνθρωποι που έχουν αξία και δεν έχουν πρόσωπο πρασινοφρουρού, πετυχαίνουν, βλέπε τον εκλεγμένο δήμαρχο Αθήνας, Χ.Δούκα.
Όμως, ακόμη κι ο Δούκας έκανε φάουλ, δήλωσε πως θα κατεβάσει τη θερμοκρασία στην Αθήνα, 5 βαθμούς Κελσίου (μπράβο του! Μα πώς; Και με τι οικονομικό κόστος;). Θέλει να ξηλώσει, με το καλημέρα, τον αρχαιολογικό πεζόδρομο δίπλα στις στήλες του Ολυμπίου Διός, δηλαδή στη Βασιλίσσης Όλγας, ενώ θα έπρεπε να βρει τρόπο να τον ενώσει με τον πεζόδρομο της Διονυσίου Αεροπαγίτου και την Πλάκα. Είμαστε υπέρ της διπλής ανάπλασης του γηπέδου ποδοσφαίρου του ΠΑΟ στη λεωφ.Αλεξάνδρας και στον Βοτανικό κι Ελαιώνα, υπέρ της διαπλάτυνσης των πεζοδρομίων και της δεντροφύτευσης της οδού Πανεπιστημίου, η οποία τώρα μοιάζει με ωραίο μπουλβάρ, που υλοποίησε, έστω με μεγάλη και πολυέξοδη καθυστέρηση, ο Μπακογιάννης· υπέρ της συνένωσης των πεζόδρομων και υπέρ των πεζοδρομήσεων που θα μετατρέψουν την Αθήνα από αυτοκινητούπολη σε πόλη φιλική για τους πεζούς και όχι το αντίστροφο. Ελπίζουμε ο Χ.Δούκας να βαδίσει κι αυτός σε τούτο τον ωραίο, οικολογικό και γαλήνιο, δημιουργικό δρόμο.