Σε λίγες ώρες τα μέλη του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ θα κληθούν να εκλέξουν τις Νομαρχιακές και Δημοτικές Οργανώσεις, τους αντιπροσώπους τους στο 3ο συνέδριο (20-22 Μαΐου) και το -πιο επικοινωνιακό και πιασάρικο- όνομα του κόμματος. Η αλήθεια είναι ότι η ίδια η διαδικασία προκαλεί κάποια ερωτήματα. Για παράδειγμα, ποιο είναι το εκλογικό σώμα για κάθε νομό και δήμο, από την στιγμή που όποιος ψηφίσει την Κυριακή γίνεται αυτόματα και μέλος του κόμματος; Και ως εκ τούτου, πως έχει υπολογιστεί ο αριθμός των συνέδρων ανά περιοχή;
ΚΙΝΑΛ σε κάθε περίπτωση
Ακόμα μεγαλύτερη κουβέντα έχει γίνει για το όνομα του κόμματος, καθώς με βάση την επίσημη ανακοίνωση, οι επιλογές που θα έχουν τα μέλη είναι μεταξύ του σκέτου «Κίνημα Αλλαγής» και του «ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής». Δηλαδή, το σημερινό όνομα υπάρχει και στις δύο εναλλακτικές προτάσεις, ενώ -ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας- επί της ουσίας η λέξη ΠΑΣΟΚ -έστω και δίπλα στο ΚΙΝΑΛ- έχει επιστρέψει από το βράδυ της 12ης Δεκεμβρίου. Άλλωστε, η διαπίστωση Ανδρουλάκη ότι για το pasokofication δεν φταίει κανένα όνομα αλλά «συμπεριφορές που πλήγωσαν», δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
Ωστόσο, ας είμαστε ειλικρινείς. Ακόμα και όσοι από εμάς παρακολουθούμε με λίγο περισσότερο ενδιαφέρον τις πολιτικές και κομματικές εξελίξεις, σε λίγες ημέρες θα έχουμε ξεχάσει τις όποιες ανησυχίες ή γκρίνιες έχουν υπάρξει. Εξάλλου, όλα αυτά, λίγο απασχολούν την ελληνική κοινωνία, που καθημερινά έρχεται αντιμέτωπη με ζητήματα επιβίωσης, όπως π.χ. η ανεργία ή η ακρίβεια.
Ζητείται εναλλακτικό σχέδιο
Όταν ο Νίκος Ανδρουλάκης εξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ είχε ως σύνθημα το τρίπτυχο «ανανέωση-ενότητα-πολιτική αυτονομία». Τα δύο πρώτα είναι συνεχώς ζητούμενα και αποδεικνύονται ή όχι σε καθημερινή βάση. Το ζήτημα της πολιτικής αυτονομίας -παρά τις πιέσεις τρίτων που καλούν το κόμμα να ετεροπροσδιοριστεί σε σχέση με υποθετικές μετεκλογικές συνεργασίες- φανερώνεται μέσα από τον αυτοπροσδιορισμό με βάση θέσεις και προτάσεις που οφείλει να έχει. Και νομίζω ότι σε αυτό τον τομέα, το τελευταίο διάστημα, καταβάλλονται φιλότιμες προσπάθειες.
Για παράδειγμα, οι πρωτοβουλίες, η αρθρογραφία και τα προσυνέδρια για θέματα όπως τα αυξημένα ενοίκια, η κοινωνική κατοικία και η ενέργεια, δείχνουν μια διάθεση από πλευράς ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ για εποικοδομητική αντιπολίτευση και κατάθεση εναλλακτικού σχεδίου. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη «κλέβει» ιδέες και προτάσεις και τις παρουσιάζει ως δικές της.
Σε ανηφόρα μέχρι τις εκλογές
Με λίγα λόγια, η πρόκληση για το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ μέχρι τις εκλογές, είναι να βρει σύγχρονες απαντήσεις στα σύγχρονα προβλήματα και αφού τις βρει να καταφέρει να τις κάνει κτήμα της κοινωνίας και αυτό με την σειρά του να του δώσει την αναγκαία πολιτική ώθηση που θα επιβεβαιώσουν τα μέχρι στιγμής καλά δημοσκοπικά αποτελέσματα.
Όμως μήπως έχει χαθεί το μομέντουμ για το οποίο μιλούσαν όλοι λίγο μετά την εκλογή Ανδρουλάκη; Μπορεί το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ να ελπίζει σε ανατροπή των παγιωμένων κοινοβουλευτικών συσχετισμών; Προς το παρόν, η ανατροπή φαντάζει δύσκολη. Ενδεχομένως, αν επιβεβαιωθούν οι μέχρι σήμερα μετρήσεις κοινής γνώμης, οι ερχόμενες εκλογές να οδηγήσουν σε έναν ιδιότυπο τρικομματισμό, όχι τόσο παρόμοιο με εκείνον του Μαΐου του 2012, όσο με εκείνον του μακρινού 1977.
Η τελευταία ευκαιρία του συνεδρίου
Το ερχόμενο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ ίσως να αποδειχθεί η τελευταία ευκαιρία προκειμένου να σχηματοποιηθούν οι προτάσεις, η δημοσκοπική δυναμική να εξακολουθεί να καταγράφεται και η κοινωνία να συνεχίσει να έχει στραμμένο το βλέμμα προς την κεντροαριστερά. Και βέβαια, ας μην ξεχνάμε, ότι η συσπείρωση των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας και του δημοκρατικού κέντρου παραμένει ακόμα ζητούμενο.