Ρατσιστικές επιθέσεις, ομοφοβική βία, γυναικοκτονίες και μαχαιρώματα συμμοριών στην μέση του δρόμου, είναι μερικά από τα περιστατικά που καταγράφονται στο αστυνομικό δελτίο τους τελευταίους μήνες. Μίσος, επιθετικότητα, τοξική καθημερινότητα. Χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας που κάτι παραπάνω από μια δεκαετία έχει ξεχάσει να συνεργάζεται, να συζητάει και να προσπαθεί, σεβόμενη τους δημοκρατικούς κανόνες, να βρίσκει λύσεις.
Δυστυχώς, αν και αφήσαμε πίσω μας την σκληρή επιτήρηση των μνημονίων, δεν αφήσαμε πίσω μας το τοξικό πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον. Το ζοφερό κλίμα όποτε βρίσκει ευκαιρία αναθαρρεύει και απειλεί να γκρεμίσει ότι στοιχειωδώς μας έκανε κάπως σοφότερους. Δεν κατέρρευσε μαζί με τις αυταπάτες και τα λεφτόδεντρα των Ζαππείων.
Ο οξυμένος πολιτικός λόγος και οι απειλές εκατέρωθεν επέστρεψαν -αν ποτέ έφυγαν- στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τις τηλεοράσεις αλλά και τη Βουλή. Αντιπαράθεση με ακραίες επιθέσεις και τσαμπουκάδες σε ζωντανή σύνδεση. Από τις κρεμάλες και τα γιαούρτια, στην απειλητική γλώσσα και τον σεξιστικό λόγο.
Το παρελθόν διδάσκει…
Όλοι οι δημοκρατικοί Έλληνες χάρηκαν όταν στις 22 Οκτωβρίου του 2020 το Εφετείο ανακοίνωσε την καταδίκη της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής. Αλλά δυστυχώς αποδείχθηκε βιαστική η εκτίμηση ότι εκτός από τους νεοναζί στην φυλακή, μπήκαν οριστικά στο πιο βαθύ πηγάδι της Ιστορίας και οι ιδέες που κουβαλούσαν. Ιδέες που τροφοδοτήθηκαν από την επιθετική υστερία στις πάνω και κάτω πλατείες των Αγανακτισμένων και τροφοδότησαν την χωρίς ντροπή ανθρωποφαγία των αντιπάλων.
Και όμως ξεχνάμε ότι η ΧΑ, που τότε καταδικάστηκε ποινικά, μόλις λίγους μήνες νωρίτερα και παρόλα τα όσα για την πολυετή δολοφονική δράση της είχαν έρθει στο φως, καταστρέφοντας το βολικό επιχείρημα της άγνοιας, είχε αποκλειστεί από τη Βουλή για λίγες χιλιάδες ψήφους. Υπήρξε ακόμα και τον Ιούλιο το 2019 ένα 2,9% του εκλογικού σώματος που επέλεξε για έκτη φορά από το 2012 τα νεοναζιστικά ψηφοδέλτια, ενώ στις ευρωεκλογές που προηγήθηκαν η φασιστική συμμορία κοίταζε με ειρωνεία από την 5η θέση του 4,87%, προοδευτικά κόμματα να ψάχνουν εναγωνίως στην κάλπη την ψήφο τους. Λίγο πιο κάτω η Ελληνική Λύση που, στην παρθενική της τότε εμφάνιση, έλαβε 4,18%, ενώ μικρότερα κόμματα της λοιπής ακροδεξίας έλαβαν συνολικά ένα περίπου 5% (ΑΝΕΛ, Νέα Δεξιά κλπ).
Ένα χρόνο νωρίτερα, το καλοκαίρι του 2018 η βόρεια -κυρίως- Ελλάδα πάλλονταν στους ρυθμούς των νεομακεδονομάχων, που με το βάδισμα της χήνας διαδήλωναν με κραυγές και με εμετικές αφίσες απειλούσαν με κρεμάλες τους «προδότες της Μακεδονίας».
…το παρόν θα μάθει;
Όλα αυτά ίσως να λέγαμε ότι ανήκουν οριστικά στο παρελθόν αν οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δεν έδειχναν το φίδι της ακροδεξιάς όχι μόνο να αντιστέκεται, αλλά και να ελπίζει ότι θα πάρει πάλι τα πάνω του. Η Λύση του Βελόπουλου με σταθερά ποσοστά από 3,5% έως 5%, μάλλον ανανεώνει άνετα την κοινοβουλευτική της παρουσία. Ο Κασιδιάρης με τους ΓΤΠ Έλληνές του εμφανίζεται σε κάποιες δημοσκοπήσεις με ποσοστά από 1,5% έως 2% και λίγο παρακάτω η ακροδεξιονεοφιλελεύθερη Δημιουργία των Τζήμερου-Κρανιδιώτη. Και βεβαίως να μην ξεχνάμε τον Τράγκα με το Κίνημά του, που λίγο πριν τον ξαφνικό θάνατο του ιδρυτή του, έφθασε να καταγράφει στις δημοσκοπήσεις ποσοστά-έκπληξη.
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με τα στοιχεία της πρόσφατης δημοσκόπησης της Prorata (14-16 Ιανουαρίου), ο «πάγκος» της ακροδεξιάς φαίνεται να είναι ακόμα μεγαλύτερος, αφού από το 13% των αναποφάσιστων που καταγράφει, το 2% αυτών προέρχεται από την Ελληνική Λύση και το 3% από την ΧΑ.
Με λίγα λόγια, το φίδι του φασισμού φυλάει καλά κρυμμένα τα αυγά του και προσπαθεί να τα ζεστάνει προκειμένου να εκκολαφθούν. Δυστυχώς, η καύσιμη ύλη υπάρχει στην βία της καθημερινότητας και την απαξίωση της πολιτικής με τα «τσίγκινα σωβρακάκια» και τα χάχανα των πρώην και των νυν για την εξαγορά των ψηφοφόρων με 500αρικα, χιλιάρικα και διχίλιαρα.