Ο Σαίξπηρ χρησιμοποιεί κάπου μια εμβληματική φράση: Much ado about nothing! Στα ελληνικά θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε ως «πολύ κακό για το τίποτε».
Περίπου 500 άτομα (οι συντριπτικά περισσότεροι μέλη του ΠΑΜΕ κα του ΚΚΕ, αλλά και από τη Νέα Αριστερά και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ και ο ΣΥΡΙΖΑ είχε απευθύνει κάλεσμα για την συγκέντρωση) απέκλεισαν την πύλη της κρουαζιέρας στο λιμάνι του Πειραιά για να εμποδίσουν την έξοδο με πούλμαν επιβατών του κρουαζιερόπλοιου Crown Iris, που μεταφέρει Ισραηλινούς τουρίστες. Τίποτε σοβαρό δεν έγινε και δεν διαταράχθηκε καθ’ οιονδήποτε τρόπο η λειτουργία της πόλης. Ευτυχώς.
Σε επιχειρησιακό επίπεδο, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η Αστυνομία έκανε μια ωραία ντρίμπλα στους διαδηλωτές, που δεν ήθελαν να αφήσουν τα πούλμαν να βγουν, αντιδρόμησαν την Μαρίας Χατζηκυριακού τα πούλμαν βγήκαν στην Ακτή Θεμιστοκλέους και μετά έκαναν τις προγραμματισμένες εκδρομές στην Ακρόπολη ή όπου αλλού. Κάποιοι μεμονωμένοι τουρίστες βγήκαν με ασφάλεια, χρησιμοποιώντας ταξί ή άλλα μισθωμένα οχήματα και όλοι επέστρεψαν μετά το μεσημέρι στο πλοίο, χωρίς απρόοπτα. Κάτι γιαούρτια και συνθήματα στους τοίχους του Λιμεναρχείου απέναντι από τον Άγιο Νικόλαο, θεωρούνται πταίσματα…
Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν; Έτσι ίσως να ήταν αν ο Πειραιάς, ως κοσμοπολίτικο λιμάνι δεν ήταν πάντα χωνευτήρι πολιτισμών. Αν την πόλη δεν την έφτιαχναν μετά την Επανάσταση μετανάστες από όλη την Ελλάδα και δεν της προσέδιδαν την σύγχρονη ταυτότητα της Μικρασιάτες και Πόντιοι πρόσφυγες μετά την Καταστροφή. Εάν, μόλις πριν δέκα χρόνια στο προσφυγικό κύμα της εποχής, ο Πειραιάς και οι πολίτες του δεν συγκροτούσαν ένα συγκλονιστικό μέτωπο αλληλεγγύης προς τους δυστυχισμένους που στοιβάζονταν στο λιμάνι του. Χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται από πού έρχονταν, τι Θεό πίστευαν, τι γλώσσα μιλούσαν, τι χρώμα είχαν. Ούτε καν τι πίστευαν για τον δυτικό πολιτισμό μας, τις συμμαχίες, ακόμη και τις αξίες της χώρας. Έτσι έπρεπε να γίνει κι έτσι έγινε! Αλληλεγγύη χωρίς αστερίσκους. Κι ένα μέτωπο στο οποίο χώρεσαν ο Δήμος Πειραιά , η Περιφέρεια, η Ορθόδοξη Εκκλησία, εφοπλιστές, επιχειρηματίες, κόμματα, οργανώσεις ο Ολυμπιακός, απλοί πολίτες. Οι πάντες!
Στο Ισραήλ γίνονται διαδηλώσεις χιλιάδων πολιτών κατά της ακραίας πολιτικής Νετανιάχου. Ας μην αρχίσουμε εδώ να αναλύουμε αν όλα ξεκίνησαν με ισλαμοφασιστική επίθεση της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου του 2023 ή πως αλλιώς θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα πράγματα. Τώρα, εδώ στον δημοκρατικό Πειραιά, όπως και σε άλλα λιμάνια της χώρας στοχοποιήθηκαν κάποιοι επισκέπτες (αλλά και αλλού, όπως π.χ στα Γιάννενα ή και το κέντρο της Αθήνας, Έλληνες πολίτες), με βάση και μόνο το θρήσκευμα ή/και την καταγωγή τους. Σαν να μην έπρεπε να συμπαρασταθούμε πριν δέκα χρόνια στους πρόσφυγες στο λιμάνι γιατί ανάμεσα τους (όπως αποδείχθηκε) ήταν και κάποιοι λίγοι τρομοκράτες, οι οποίοι μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις, αιματοκύλησαν αργότερα την Ευρώπη.
Η έννοια της συλλογικής ευθύνης ήταν πάντα ξένη με τις αρχές, όχι απλώς των αριστερών, αλλά κάθε δημοκρατικού πολίτη. Ας ελπίσουμε (αν και δεν το πολυπιστεύω) ότι ο Πειραιάς, ως το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας ήταν η κορύφωση αυτής θερινής ρατσιστικής έξαρσης. Και ότι δημοκρατικοί και αριστεροί πολίτες που με οποιονδήποτε τρόπο συμμετείχαν, παρασυρμένοι από το θυμικό και τις εικόνες από την Γάζα, θα ξανασκεφτούν τι έκαναν, στην δημιουργία ποιου κλίματος ουσιαστικά συνέβαλαν. Θα πείτε ότι είμαι πολύ αισιόδοξος, αλλά απέναντι στην μισαλλοδοξία η αισιοδοξία παραμένει ένα «καταφύγιο».