1..Οι εξελίξεις στο Κιναλ με την απρόσμενη κάθοδο Γ. Παπανδρέου αλλα και η ξαφνική απώλεια της Φ. Γεννήματά δημιουργήσαν μεγάλη συναισθηματική φόρτιση σε ένα ολόκληρο κόσμο αλλα και ξαφνικό και έντονο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις του χώρου(83.000 υπογραφές ) .Η ανικανότητα του Σύριζα να κάνει ουσιαστική αντιπολίτευση η απόλυτη επικράτεια για δυο χρονια της ΝΔ -παρα τα λάθη στην πανδημία -όχι μόνο στην αξιολόγηση της διακυβέρνησης αλλα και στη θεματολογία της δημόσιας σφαίρας, κάνουν αυτόν τον κόσμο πέρα από τους εντυπωσιασμούς της καθημερινότητας να αναζητά μια άλλη εναλλακτική έκφραση. Ξαφνικά ο χώρος της κεντροαριστεράς κινείται ξανα με παρακαταθήκη την ενότητα που διατήρησε το Κιναλ και η εκλιπούσα πρόεδρος του όλο αυτό τον δύσκολο καιρό , με δυναμική επανάκαμψης πολλών αδρανών στελεχών ψηφοφόρων και φίλων. Η «συντηρητική» και ακινητοποιημενη μεταμνημονιακη ελληνική κοινωνία σταδιακά απελευθερώνεται από τιμωρητικες -άγονες-ψευδαισθήσεις Σύριζα αλλα αμφισβητεί και την διαχείριση- διατήρηση της τάξης πράγματων από την κυβέρνηση της ΝΔ
2.. Στον ενάρετο κύκλο των ΜΜΕ, των εμπειρογνωμόνων επι παντός και αναλυτών και των λοιπών κατασκευαστών πολιτικων σεναρίων, η συνεχης επανάληψη του προσχηματικού ερωτήματος» με ποιους θα πάτε» , στην προσπάθεια απαξίωσης του Κιναλ δεν φαίνεται πια να εχει ιδιαίτερο νοημα .Η «προοδευτική διακυβέρνηση» που όψιμα ευαγγελίζεται ο σύριζα αδυνατεί να διεμβολισει παρα τις πρόσφατες εργώδεις προσπάθειες ,την ενότητα -επι σκοπον - των υποψήφιων, αλλα και δεν φαίνεται να είναι εφικτή έστω αριθμητικά, τουλάχιστον με βάση τις τωρινές δημοσκοπήσεις .Η κατηγορία μικρομεγαλισμου που αποδίδεται προς οσους απαιτούν υπερδιπλασιάσμο της παράταξης ,αναθεωρείται εν μέρει μετα την αναπάντεχη εμπειρία Σολτς και της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας αλλα και άλλων επιστροφών κεντροαριστερών σχημάτων. Σε μια Ευρώπη που η οικονομική κρίση και η πανδημία δημιούργησαν τεράστιες -συχνά πρόσκαιρες- πολιτικές ανακατατάξεις, οι τωρινές αναταράξεις αφήνουν τεράστια περιθώρια αναπροσαρμογών αλλα και μετακινήσεων ψηφοφόρων .Όλα είναι ανοικτά και δεν υπόκεινται μόνο σε όρους κοινωνικής μηχανικής και ποσοστών πολιτικής δημογραφίας , το μέλλον είναι πολύ πιο αβέβαιο από παρωχημένες νομοτέλειες αλλα και πολύ περισσότερο διεκδικησιμο από οσους αμφισβητούν ευθραύστους συγκυριακούς συσχετισμούς
3..Στον τρέχοντα διάλογο μέχρι τις εκλογές του Δεκέμβριου απομένει η καλύτερη ανάδειξη της προσωπικότητας κάθε υποψήφιου αλλα και των ιδεών, αξίων ,απόψεων αλλα και της αύρας του ,της δυνατότητας πειθούς και συνεγερσης ,του ορίζοντα του .Ειδικά όμως η κάθοδος του Γ. Παπανδρέου αναδύει αυτόματα μια συζήτηση από καιρό παγιδευμένη προκαλεί την αναδίφηση ενός καταστροφικού παρελθόντος κρίσης που χρεώνεται ολοκληρωτικά το Πασοκ και ιδιαίτερα η κυβέρνηση του 10-12 . Όσο η τωρινή εποχή εκ-πολωνεται ,τόσο η αξιολόγηση του παρελθόντος θα επανέρχεται αναζητώντας ευρύτερες και πιο τεκμηριωμένες ερμηνείες ,που θα αποπνέουν έναν πιο ακριβοδίκαιο προσδιορισμό ευθυνών. Τώρα που το τρίτο μνημόνιο, το Υπερταμείο ,η Νοβαρτις αλλα και οι Πρέσπες και πολλά αλλα ,στοιχειώνουν τις συριζαικες πολώσεις και την απίστευτη -σχεδόν-ολοκληρωτική προσπάθεια εξαφάνισης του Κιναλ ,με τις γέφυρες τους πολιτικούς μετανάστες και ιδιοτελείς συνοδοιπόρους, μέχρι τις εκλογές του 19. Αλλα επιτρέπουν και την διαυγέστερη αποτίμηση της ακραίας αντιπολίτευσης Σαμαρά εκείνη την περίοδο 12-14, αλλα και σε αντίθεση με αυτήν ,την υπεύθυνη αν και καταστροφική για το Πασοκ συμμετοχή του στην μετέπειτα συγκυβέρνηση 12-14 με γνώμονα το εθνικό συμφέρον
4..Αυτή η υπεύθυνη στάση σοβαρότητας εκπέμπεται και όλη την τελευταία περίοδο από το Κιναλ, απέναντί στην προσχηματική τωρινή αντιπολίτευση Σύριζα του» όχι σε όλα «, για την είσπραξη της ψήφου κάθε διαμαρτυρίας από οποιονδήποτε .Η στάση στην πανδημία και η στήριξη από την πρώτη στιγμή των εμβολιασμών , των μέτρων και των ανθρώπων του «δικού» τους ΕΣΥ, αλλα και ο υγιής πατριωτισμός και η στάση στο ελληνογαλλικό σύμφωνο ,μεταξύ πολλών άλλων γόνιμων προτάσεων και παρεμβάσεων είναι χαρακτηριστική . Σε μια τέτοια στάση αποβλέπει ο συνδυασμός της προσπάθειας στήριξης του χώρου της εργασίας, μαζί με την απαίτηση για τις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, την αναπτυξιακή αλλα και περιφερειακά αναδιανεμητική λειτουργία των πόρων του ταμείου ανάκαμψης. Ταυτόχρονα όμως με εκτεταμένες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις του παραγωγικού μοντέλου της χώρας αλλα και της κοινωνικής πολιτικής προς όφελος των ασθενέστερων
Αυτό ίσως είναι το σημαντικότερο που εχει παλι να αναδείξει η νέα ηγεσία , η μεταρρυθμιστική προοπτική της χώρας ,ο εναλλακτικός για τους πολλούς ορίζοντας ,η ανοικτή κοινωνία των δυνατοτήτων και της ακριβοδικιας και όχι μόνο των ισχυρών Ο καλύτερος επίλογος στο τέλος αυτής της άψυχης χρονιάς των εορτασμών του 21