Ένα βήμα μπρος και δύο βήματα πίσω στη συγκρότηση της Σοσιαλδημοκρατίας και του Μεταρρυθμιστικού Κέντρου θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του άρθρου. Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ έδρασε ως καταλύτης στο πολιτικό σύστημα. Ο φόβος της προσέλκυσης των νοημόνων πολιτών από έναν φιλελεύθερο, νέο (στη σκέψη εννοώ και όχι μόνο στην ηλικία) και με πολύ καλό βιογραφικό πολιτικό, που απεχθάνεται το ψεύδος και τον λαϊκισμό, ξύπνησε από τον λήθαργο και την επανάπαυση την ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Θυμήθηκαν την ομόφωνη απόφαση του πρόσφατου συνεδρίου του, το οποίο, μετά από πρόταση του απελθόντος προέδρου του Ε. Βενιζέλου και ομάδας συνεργαζομένων στο πλαίσιο της Ελιάς, αποφάσισε τη διεξαγωγή ιδρυτικού συνεδρίου. Την διατύπωσαν όμως ελλιπή.
Οι Κινήσεις Πολιτών για την Σοσιαλδημοκρατία από την συγκρότησή τους, αλλά προσφάτως και ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ με άρθρο του απάντηση στην από 6.1.2016 πρόσκλησή μου, έχουν θέσει ως στόχο το ιδρυτικό συνέδριο του χώρου της Σοσιαλδημοκρατίας και του Μεταρρυθμιστικού Κέντρου. Ένα χώρο, ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ για λόγους οι οποίοι έχουν αναλυθεί με σειρά άρθρων από τον υπογράφοντα, αλλά και από την Άννα Διαμαντοπούλου κατά τη διάρκεια της δημόσιας συζήτησης με τον Massimo D’ Alema τον Νοέμβριο 2015, στο πλαίσιο εκδήλωσης του ΔΙΚΤΥΟΥ και του FEPS.
Οι πρόσφατες προτάσεις της κας Γεννηματά για οργάνωση συνδιάσκεψης (όχι ιδρυτικού συνεδρίου) και στη συνέχεια εκλογή από τους πολίτες του ηγέτη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με ταυτόχρονη διατήρηση των σημερινών κομματικών μηχανισμών, μόνον αποστροφή μπορούν να προκαλέσουν. Δεν έχουν (η κα Γεννηματά και οι περί αυτήν βουλευτές και στελέχη) τη γενναιότητα και τη διορατικότητα να αντιληφθούν ότι στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν αυτές διεξαχθούν, το 6% που πετύχαμε τον Σεπτέμβριο 2015, ως Δημοκρατική Συμπαράταξη, θα μειωθεί πολύ επικίνδυνα έως δραματικά. Από την πρόσφατη πρόσκληση της κας Γεννηματά σταχυολογώ το ακόλουθο απόσπασμα: «Απευθύνομαι στα πολιτικά κόμματα κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά, τις κινήσεις και ομίλους, τα αυτόνομα στελέχη που εκφράζονται από τις απόψεις της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας . . . και προτείνω να συνδιαμορφώσουμε έναν ενιαίο πολιτικό οργανισμό με τη μορφή μιας συμπαράταξης, που δεν θα καταργεί την αυτοτέλεια των συμμετεχόντων. Προτείνω τη διεξαγωγή Πολιτικής, Διακηρυκτικής, Προγραμματικής Συνδιάσκεψης τον Μάρτιο που θα αποφασίσει τη διακήρυξη του φορέα, το όνομα και τα σύμβολα και θα διατυπώσει το προγραμματικό πλαίσιο της ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας. Μιας Συνδιάσκεψης στη βάση της αναλογικής εκπροσώπησης με σεβασμό της πρόσφατης εθνικής εκλογικής ετυμηγορίας και εξασφάλιση της εκπροσώπησης όλων των ζωντανών δημιουργικών και παραγωγικών εκφράσεων της κοινωνίας». Και συνεχίζει: «Τον ερχόμενο Μάιο θα ακολουθήσει η άμεση εκλογή από τη βάση του επικεφαλής της συμπαράταξης με δύο προϋποθέσεις».
Κατά τα φαινόμενα, η κα Γεννηματά αισθάνεται ανασφαλής. Όπως έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει, προτιμά να είναι κοινοτάρχης, παρά μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου μιας Μεγαλούπολης. Η πρόταση επιμελώς παραλείπει να αναφερθεί στην αδήριτη ανάγκη ίδρυσης νέου φορέα με νέο μητρώο μελών, νέο καταστατικό, αρχές και θέσεις και νέα ηγεσία, η οποία θα μπορεί να σταθεί διεθνώς ως ηγέτης της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα. Μία συνδιάσκεψη δεν λαμβάνει αποφάσεις, η σύνθεσή της θα είναι ανάλογη με τη δύναμη που έλαβαν τα κόμματα στις πρόσφατες εκλογές, δηλαδή τα στελέχη του κομματικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ θα αποτελούν την απόλυτη πλειοψηφία, και ο εκλεγμένος «ηγέτης» της Δημοκρατικής Συμπαράταξης θα είναι απλά και μόνο διακοσμητικός και άνευ αρμοδιοτήτων.
Προτείνω οι ακόλουθες να είναι άμεσες ενέργειες: (1) Να υπάρξει άμεση συνάντηση των επικεφαλής των ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Κινήσεων Πολιτών, Το Ποτάμι και προσωπικοτήτων (Κ. Σημίτης, Α. Διαμαντοπούλου, Γ. Φλωρίδης, Γ. Ραγκούσης, Τ. Γιαννίτσης, Α. Παπαδόπουλος, Φ. Σαχινίδης, Ν. Αλιβιζάτος και πολλοί ακόμη), προκειμένου να συμφωνήσουν και να δεσμευτούν στην οργάνωση ενός ιδρυτικού συνεδρίου με τακτό χρονικό ορίζοντα. (2) η Επιτροπή Ανασυγκρότησης της Σοσιαλδημοκρατίας να μετονομαστεί σε Επιτροπή Ανασυγκρότησης της Σοσιαλδημοκρατίας και του Μεταρρυθμιστικού (ή Ριζοσπαστικού) Κέντρου, στην οποία θα κληθούν να συμμετάσχουν και προσωπικότητες που συμπορεύτηκαν προσφάτως με το Ποτάμι. (3) Η επιτροπή αυτή, υπό την προεδρία του Γιάννη Μανιάτη, θα αρχίσει με εντατικούς ρυθμούς την οργάνωση και διεξαγωγή του προσυνεδριακού διαλόγου. Οι θεματικές ενότητες, επί των οποίων θα διεξαχθεί ο διάλογος, θα επιλεγούν από την εν λόγω επιτροπή και θα εγκριθούν από τους συνεργαζόμενους φορείς. (4) Θα πρέπει άμεσα να συγκροτηθούν συντονιστικές επιτροπές ανά νομό της χώρας, οι οποίες θα κληθούν να προσελκύσουν εθελοντές αυτής της προσπάθειας. (5) Οι σύνεδροι θα εκλεγούν από κάθε νομό, ανάλογα με τους εγγεγραμμένους. (6) Οι μελέτες και πρακτικά ημερίδων, που έχουν εκπονηθεί από τους σημερινούς ομίλους σκέψης και προβληματισμού, που ευρίσκονται στο χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας και του Μεταρρυθμιστικού Κέντρου (προσωπικά δεν γνωρίζω άλλον πλην του ΔΙΚΤΥΟΥ για την Μεταρρύθμιση με διεθνείς διασυνδέσεις, συνεργασίες και επεξεργασμένες μελέτες), θα αποτελέσουν τη μαγιά και την βάση για το πρόγραμμα του υπό ίδρυση κόμματος. (7) Η Συντονιστική Επιτροπή της Δημ. Συμπ., σε συνεργασία με τους συνεργαζόμενους φορείς, θα πρέπει να καταρτίσουν σχέδιο καταστατικού. (8) Το συνέδριο θα πρέπει να συζητήσει και εγκρίνει καταστατικό, θέσεις, στόχους και να εκλέξει ένα συλλογικό όργανο (Κεντρική ή Πολιτική Επιτροπή). (9) Ο/η πρόεδρος του νέου κόμματος θα πρέπει να εκλεγεί από το συνέδριο, όπως συμβαίνει με όλα τα ευρωπαϊκά κόμματα, εκτός αν το ίδιο το συνέδριο αποφασίσει διαφορετικά.
Εάν με ρωτήσετε πόσες πιθανότητες δίνω για την υλοποίηση των ανωτέρω εκτεθέντων στόχων, θα σας απαντήσω με ειλικρίνεια. Δίνω πολύ λίγες πιθανότητες, (α) επειδή για την υλοποίησή τους χρειάζονται ηγεσίες με όραμα, προσόντα, γνώσεις, αφοσίωση στον στόχο, αυτογνωσία και αυταπάρνηση, (β) επειδή το αλγεβρικό γινόμενο (γνώσεις + αυτογνωσία + ειλικρίνεια + όραμα) x (εγωισμός) = 1, και (γ) επειδή η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και η περί αυτήν, αλλά και ο πρόεδρος του κόμματος «Το Ποτάμι» δεν έχουν επιδείξει έως σήμερα την απαιτούμενη ανωτερότητα για να μειώσουν στο ελάχιστο το εγώ τους και να δουν το γενικότερο συμφέρον της χώρας. Εκτός κι αν γίνει ένα θαύμα. Στην περίπτωση, όμως, που δεν συμβεί το τελευταίο, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών του χώρου του μεταρρυθμιστικού κέντρου θα οδεύσει προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, υπό την προϋπόθεση ότι ο τελευταίος θα μπορέσει να τιθασεύσει τα ακραία και λαϊκίστικα στοιχεία του κόμματός του και να αφορίσει τον κρατισμό ως μία εκ των πλέον μελανών σελίδων της ελληνικής πολιτικής.