«Πρέπει να ευχαριστήσω δημόσια την κυβέρνηση της Αμερικής και τον κ. Ομπάμα καθώς χωρίς την βοήθεια και την επιμονή τους ότι η συμφωνία πρέπει να περιλαμβάνει το θέμα του χρέους, δεν θα είχαμε επιτύχει»., δήλωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο».
«Δεν πρόκειται για ψήφο εμπιστοσύνης, αλλά για απόφαση ότι συνεχίζουμε, έχοντας εξάγει συμπεράσματα, με ανασυγκροτημένες δυνάμεις» είπε ο κ. Δραγασάκης.
Μιλώντας για τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, ο κ. Δραγασάκης είπε πως «εγκατέλειψαν το πεδίο των επιχειρημάτων και της πολιτικής και κατέφυγαν στον ωμό εκβιασμό», δηλαδή την προβολή του διλήμματος «Συμφωνία ή Grexit», ενώ πρόσθεσε πως «δεν βρήκαν το θάρρος να παραδεχθούν ότι το πρόγραμμα των τελευταίων πέντε ετών απέτυχε».
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης παρατήρησε πως η Ελλάδα βρέθηκε να κατηγορείται για απροθυμία να«τηρήσει κανόνες», αντί να εξαχθεί το σωστό συμπέρασμα, ότι δηλαδή χρειάζεται αλλαγή κανόνων που αποδεικνύονται μη λειτουργικοί ή ανέφικτοι. «Δεν βλέπουν τα ουσιώδη προβλήματα της Ευρώπης, αντιθέτως όλα τα ανάγουν σε ελληνικές ιδιορρυθμίες» είπε χαρακτηριστικά, ενώ εκτίμησε ότι η ισπανική και πορτογαλική κυβέρνηση «υπέκυψαν σε στενές κομματικές σκοπιμότητες και τις υπηρέτησαν».
«Η κυβέρνηση αγωνίστηκε και αγωνίζεται για ένα «άλλο υπόδειγμα στην Ευρώπη». Αυτή η μάχη δεν είναι μονόπρακτο έργο, υλοποιείται με μια ρωγμή εδώ, άλλη εκεί, μια νίκη εδώ, μία ήττα εκεί» ανέφερε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, μεταξύ άλλων, και συμπλήρωσε: «την επιθετικότερη στάση απέναντι στην Ελλάδα την επέδειξαν χώρες που έχουν ήδη υποστεί προγράμματα λιτότητας (όπως πχ κράτη της Βαλτικής). Αυτό αποδεικνύει ότι το κυρίαρχο «υπόδειγμα» απαιτεί, η Ευρώπη να λειτουργεί σαν «στρατώνας, όπου ο νεοσύλλεκτος θα υφίσταται ό,τι πέρασαν και οι παλιοί». Σε οικονομικούς – κοινωνικούς όρους, ότι προωθείται ένα μοντέλο «αναζήτησης της ανταγωνιστικότητας μέσω φτωχοποίησης»».
Υπογράμμισε, επίσης, την συμπαράσταση των ΗΠΑ για το ζήτημα του χρέους λέγοντας πως θα άξιζε ένα«ευχαριστώ» στις ΗΠΑ και τον πρόεδρο Ομπάμα, που συνέβαλαν στο να αναδειχθεί το ζήτημα του μη βιώσιμου χρέους. Ταυτόχρονα, παρατήρησε, οι ΗΠΑ και το ΔΝΤ πίεζαν εντονότατα για αρνητικές αλλαγές στα εργασιακά.