Η περίπτωση του Πύρρου Δήμα δεν έχει ανάγκη τη δική μου συμπαράσταση για το ατόπημα (διάβαζε: οργανωμένου ατοπήματος) της ΑΥΓΗΣ εις βάρος του. Σε μια τέτοια περίπτωση «λασπολογίας προσωπικότητας», συναντάμε συχνά ένθερμο «δημοσιογραφικό» ζήλο που καταγράφεται σε εφημερίδες δεξιές, ακροδεξιές, κεντρώες, αριστερές, ακροαριστερές, κείμενα που κάνουν «παιχνίδι» όταν και όποτε κρίνεται από τους επιτελείς των κομματικών γραφείων, όταν επιθυμούν να… αποδομήσουν (ή ακόμα και να σκυλέψουν) ένα πρόσωπο, μια ιδέα, έναν φορέα, μια άποψη, μια συλλογικότητα κλπ. Εδώ, στην περίπτωσή μας, η εφημερίδα τής Αριστεράς αποφάσισε το θύμα της να είναι ο Πύρρος Δήμας, ο Ολυμπιονίκης, μια που οι Ολυμπιακοί αγώνες βρίσκονται ακόμα στην επικαιρότητα.
Στις 10 Αυγούστου λοιπόν, κάποιος κος Δημήτρης Χρήστου (δημοσιογράφος της ΑΥΓΗΣ) έγραψε ένα… άρθρο για να κάνει τη μεγάλη «αποκάλυψη»(!!!) πως πίσω από τον πρωταθλητισμό, τα μετάλλια, τους ολυμπιονίκες κλπ, «κρύβονται» συμφέροντα, κυκλώματα, εταιρίες, ντόπες, επιτήδειοι, τράπεζες κλπ… Τι λες ρε μεγάλε!!! Μεγάλη ανακάλυψη!
Νάτος ο λαϊκισμός στην περίπτωσή μας. Κάποιοι που ανακάλυψαν την πυρίτιδα τους συμφέρει να συγκεντρώνουν όλα τα στοιχεία μαζί για να γίνεται ένας πολτός ώστε να απαξιωθούν τα πάντα και να καούν μαζί με τα ξερά και τα χλωρά! Η περίπτωση του αρσιβαρίστα Πύρρου Δήμα είναι χαρακτηριστική αφού επελέγη, ως θύμα προς εντυπωσιασμό από την κομματική εφημερίδα τού ΣΥΡΙΖΑ, για να «καταγγελθεί» μετά από τόσα χρόνια το… ατόπημα τού ολυμπιονίκη να συνεργασθεί με το «κακό» ΠΑΣΟΚ και όχι με τον «καλό» ΣΥΡΙΖΑ…
Εδώ, όλοι ανεξαιρέτως, μένουμε εμβρόντητοι!!!
Ο λόγος που με κάνει να επανέρχομαι στο θέμα Δήμα, μετά από μέρες, είναι ότι οι κομματικές εμπάθειες και η ασυλόγιστη επίθεση σε πρόσωπα απόλυτης λαϊκής αποδοχής τα οποία έχουν κατακτήσει αξίες και προνόμια όχι με λαμογιές, αλλά με προσωπικό κόπο, χρόνο, πείσμα, αγώνες και ανθρώπινη αξιοπρέπεια, είναι αναχρονιστική και ηλίθια! Η πορεία και η περιπέτεια ζωής τού Πύρρου Δήμα είναι γνωστή και αναμφισβήτητη. Η κατάκτηση των συνεχόμενων βραβείων-τιμών και διακρίσεων σε αμέτρητους αγώνες, σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν αμφισβητήθηκαν από πουθενά και από κανέναν, παρά μόνο από τον θλιβερό αρθρογράφο τής ΑΥΓΗΣ, ο οποίος προκειμένου να κάνει «αυστηρή κριτική» για την πολιτική ένταξη του Δήμα στο ΠΑΣΟΚ, σαρώνει και σβήνει τυφλά και με εμπάθεια, κάθε προσπάθεια τής διαδρομής τού αρσιβαρίστα, αμφισβητώντας και απαξιώνοντας κάθε του δράση… Η κομματική εμπάθεια στο μεγαλείο της, δείχνει και το μέγεθος της «ηθικής» των δήθεν διαφορετικών «ιδεολογικών» μέσων που «διαθέτει» η κομματική εφημερίδα τής «Αριστεράς». Οι παλαιότεροι αριστεροί και όσοι κρατούν καλά τη μνήμη θυμούνται πως κάθε φορά που αυτός ο ταλαιπωρημένος πολιτικός χώρος συναντάται με τον δογματισμό ξέρει να τιμωρεί όσους δεν είναι της αρεσκείας του. Σε περασμένα χρόνια κι εποχές πολλά είναι δυστυχώς τα παραδείγματα αντεκδικήσεων προς αντιρρησίες συντρόφους τους, οι οποίοι εναντιώθηκαν σε αποφάσεις και κομματικές γραμμές, αντεκδικήσεις που έφταναν ακόμα και σε βασανιστήρια για να επικρατήσει η «καθαρή» γραμμή τού Κόμματος ή για χαρακτηρισμούς του τύπου «πράκτορας του εχθρού» (περιπτώσεις Κ. Καραγιώργη ή του Πλουμπίδη κλπ…)
Στην περίπτωση τού Πύρρου Δήμα δεν φτάσαμε βέβαια σε τέτοιες ακρότητες μια που ζούμε στον 21ο αιώνα και σε δημοκρατικό, ελεύθερο κοινοβουλευτικό καθεστώς. Η διαμαρτυρία του Πύρρου με τον γνωστό πολιτισμένο και ήρεμο τρόπο του, για την άδικη κατηγορία εκ μέρους τού δημοσιογράφου που του αμφισβητεί ολόκληρη την ύπαρξη γράφοντας πως ήταν «τεμπέλης» και άλλα πολλά, ήταν αυτονόητη. Διαλέγω ένα απόσπασμα της διαμαρτυρίας του προς τον αμετροεπή δημοσιογράφο: «Με συμπεριλαμβάνει-γράφει-σε μία ομάδα «ανύπαρκτων» πρωταθλητών που δεν συμμετείχε σε αθλητικές διοργανώσεις, αλλά μόνο κατόρθωνε, άγνωστο πώς και πάντως όχι με νόμιμους και διαφανείς τρόπους να αποσπά ολυμπιακά μετάλλια». Το «άρθρο» τής αριστερής εφημερίδας αναφέρεται ακόμα και σε παρασιτική ζωή τού αρσιβαρίστα εις βάρος του ελληνικού κράτους και άλλα πολλά απαράδεκτα!
Θα αναρωτιέται εύλογα κανείς προς τι τόση εμπάθεια που προέκυψε ξαφνικά προς ένα πρόσωπο τόσο κοινωνικής αποδοχής; Θεωρώ πως σήμερα, η πολιτική πλευρά που στηρίζει το πολιτικό της μέλλον στον αμείλικτο κομματικό ανταγωνισμό, αδιαφορώντας για κάθε συναίνεση και πολιτικό πολιτισμό, επιλέγει τυφλές μεθόδους επίθεσης σε προσωπικότητες ανταγωνιστικών πολιτικών χώρων… Τέτοιες πολιτικές… νεοαριστερού προσανατολισμού εκθέτουν το «νέο πνεύμα» πολιτικής αντίληψης και συγκεντρώνει τα βλέμματά μας προς ένα ιδεολογικό πολιτικό αδιέξοδο. Για άλλη μια φορά, οι ενεργείς κομματικές δυνάμεις αδυνατούν να αντιληφθούν πως πριν από κάθε πολιτική πράξη υπάρχει η πολιτική (ηθική) σκέψη, η οποία καθορίζει και τις συμπεριφορές που ορίζουν την έντιμη πολιτική συμπεριφορά.
Αυτή τη φορά, τα «μέτωπα» έχουν σχηματιστεί με επίκεντρο τον βίο τού Πύρρου Δήμα. Από τη μια η κομματική ΑΥΓΗ (και όλοι όσοι κατευθύνουν την γραμμή της), από την άλλη όλοι όσοι αναζητούν έναν διαφορετικό πολιτικό-κομματικό ανταγωνισμό. Το ότι υπάρχουν πλείστα παραδείγματα σκληρότερων τιμωριών, με εξορίες, βασανιστήρια, φυλακές και άλλων μεθόδων «σωφρονισμού» από μέρους τής Δεξιάς, στους δίσεκτους και πέτρινους καιρούς, δεν αποτελεί καμία απολύτως… δικαιολογία. Θα επιθυμούσαμε διακαώς να κρατήσουμε στο χρονοντούλαπο τής ιστορίας τέτοιες μεθόδους επικράτησης ιδεολογιών οι οποίες μας σέρνουν προς απάνθρωπες καταστάσεις… Η χρήση από την Αυγή τέτοιου ιδεολογικού πλαισίου ζημιώνει ολόκληρο το έθνος.
Για του λόγου το αληθές και για όσους δεν διάβασαν την αφορμή τού θέματος, παραθέτω τον σύνδεσμο αυτής τής απαράδεκτης μικρογραφίας μεν, αλλά πάντως ολοκληρωτικής κομματικής μούχλας που αρκεί για να διασύρει και να σαρώσει κάθε προσωπικότητα και υπόληψη.