Σε μια «χώρα του Μεσοπολέμου», όπως η σημερινή Ελλάδα, με τη Δημοκρατία διολισθαίνουσα, αφού οι δημοκράτες αδυνατούν να την υπερασπιστούν έναντι των ισοπεδωτών της (αυτών που μας κυβερνούν ως επανασκήψασα «ομάδα των Ιαπώνων» και των ναζί που χειροκροτούν), με την Ευρώπη κι αυτή κουρασμένη και παραδομένη στα δικά της φαντάσματα και στα «δίκια των λαών» της (ξεχωριστά και όλων μαζί) τι είναι αυτό στο οποίο μπορούν οι νέοι άνθρωποι και τα παιδιά αυτής της χώρας να στηρίξουν την ελάχιστη εναπομείνασα αισιοδοξία; Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ (το εξωτερικό και δημόσιο).
Κι αυτό γιατί το χρέος ισοδυναμεί με εθνικό πλούτο: αποτελεί την ελάχιστη διακηρυγμένη αξιοπιστία του ελληνικού κράτους και βάσει αυτού –στα μεγέθη ακριβώς που είναι τώρα– μπορεί η χώρα μας να επιβιώνει με τράπεζες ημίκλειστες, συνωμότες του Κατιλίνα στην εξουσία και παγκόσμια ρεκόρ παρατεταμένης ύφεσης. Και στις δύο του πτυχές το ελληνικό χρέος είναι ωφέλιμο ΩΣ ΕΧΕΙ:
Στην κουρεμένη του μορφή συνιστά σπουδαία τοποθέτηση για κάθε κεφαλαιούχο και επενδυτή, καθώς το χρέος αυτό το έχουν εγγυηθεί οι κατεξοχήν ρυθμιστές της παγκόσμιας οικονομικής ζωής, θεσμοί διεθνείς πιο έγκυροι των οποίων δεν υφίστανται, και χώρες αξιόπιστες, δυναμικές και ακμαίες, οι ηγήτορες του πλανήτη.
Στην άλλη τη «διακρατική», «διεθνική» του πτυχή είναι ακριβώς το χρέος εκείνο που εγγυάται την αλληλεγγύη κρατών και θεσμών, εταίρων και μη. Βάσει της εγγύησης αυτής παρέχεται η διεθνής και ευρωπαϊκή βοήθεια (σε τέτοιο μάλιστα βαθμό ώστε η διεθνής στήριξη καταπέφτει πολλές φορές σε ανοχή και συγκάλυψη των «προστατών» της ελληνικής κοινωνίας, κυβερνώντων και μη). Είναι η υπόσχεση αποπληρωμής του χρέους ακριβώς στα σημερινά μεγέθη του που επιτρέπει ακόμη στις ευρωπαϊκές και άλλες κυβερνήσεις να «τιθασεύουν» τα κοινοβούλιά τους και να μη γίνονται έρμαιο του λαϊκισμού των βουλευτών τους.
Όποιος μιλά ανοιχτά και λαϊκίζει επιδιώκοντας τη μείωση του ελληνικού χρέους συνειδητά ή μη δεν κάνει άλλο παρά να απεργάζεται την καταστροφή, να υποσκάπτει με αθλιότατο τρόπο την περιουσία του ελληνικού λαού και θρασύδειλα να υποτιμά παρόν και μέλλον της κοινωνίας και της δημοκρατίας. Δεν έχει μπέσα!